Gidle: 250. rocznica konsekracji kościoła pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej
„Bogu dziękujemy za kartuzy, za święte Gidle. Ta świątynia pokartuska to wyjątkowe miejsce w Gidlach” – mówił w homilii abp senior Stanisław Nowak, który wieczorem 8 listopada przewodniczył Mszy św. kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Gidlach, w 250. rocznicę jego konsekracji. Świątynię wznieśli i przez pierwsze 200 lat zamieszkiwali kartuzi, mnisi jednego z najstarszych zakonów.
„Ziemia, na której stoimy jest ziemią świętą. Przez 250 lat dokonało się tutaj tak wiele dobra duchowego” – mówił na początku Mszy św. ks. Czesław Kieras, proboszcz gidelskiej parafii..
W homilii abp Stanisław Nowak przypomniał, że „świątynia konsekrowana i namaszczona jest oddana Bogu” i wskazał na znaczenie duchowości kartuzów dla dzisiejszych czasów - Kartuzi to zakon najbardziej ukrzyżowany i najsurowszy do dziś dnia w Kościele. To zakon pokutniczy i pustelniczy. To zakon krzyża, ale takiego, który prowadzi do zmartwychwstania – mówił abp Nowak.
- Krzyż ma dwie strony. Jedna to cierpienie, bóle i trudy, a druga strona to światłość i piękno. Przez krzyż idziemy do światłości – kontynuował abp Nowak i przypomniał: „W Gidlach jesteśmy spadkobiercami tego wielkiego zakonu kartuzów. Tu podczas pobytu zakonników było milczenie miłości. Tutaj kartuzi przeżywali Boga”.
- To parafia kartuska. Kochajcie Boga. Trzeba, by za wami szło to wielkie powołanie kartuskie. Patrzcie na krzyż – zaapelował do wiernych arcybiskup.
Abp Nowak odniósł się także do piety umieszczonej w głównym ołtarzu – W pewnym sensie Matka Boża krzyżuje się z Synem. Ona nas wyobraża. Trzeba, abyśmy skrzyżować nasze życie z ukrzyżowanym Jezusem – podkreślił abp Nowak.
Reklama
Arcybiskup wskazał również na znak drabiny opartej o krzyż. – Przez ciało Chrystusa ukrzyżowanego pnie się drabina. Trzeba się wspinać do zmartwychwstania. Trzeba czasem iść pod prąd. Miejmy odwagę iść pod prąd światowości. Taką teologię krzyża mieli kartuzi – mówił arcybiskup.
- Trzeba przejąć się tajemnicą krzyża. Trzeba mądrość krzyża rozumieć, odkrywać wciąż na nowo i stosować do życia – kontynuował arcybiskup i przypominając dewizę kartuzów „stat crux dum volvitur orbis” (krzyż stoi choć świat się zmienia) dodał: „Ten świat się gubi. W krzyżu jest trud, walka, a nawet śmierć, ale to wszystko prowadzi w zmartwychwstanie. Krzyż jest nadzieją”.
- Trzeba, abyśmy mocno w naszym życiu postawili na krzyż. Biada nam, gdy krzyż nie będzie stał. To wtedy historia człowieka będzie historią, która prowadzi do zguby. To świat będzie się źle obracał. Trzeba, abyśmy mocno stali pod krzyżem. Nie wolno nam ruszyć się spod krzyża, a nasze czasy pod tym względem nas egzaminują – wołał abp Nowak.
- Krzyża nie wolno zdradzić. A dziś zło prowadzi nas do zdrady krzyża – mówił arcybiskup.
Arcybiskup wskazał również na problem dzisiejszej obyczajowości. - To czas strasznej próby. Żyjemy w czasach po rewolucji 1968 r., gdy wówczas na Sorbonie, we Francji umieszczono transparent z napisem: „Nie wolno nam zabraniać. Nie chcemy przykazań”. Dziś Europa zdradza. Jest w niej grzech przeciwko Bogu Stwórcy. To straszliwa ideologia genderyzmu – zaznaczył abp Nowak.
- Trzeba stać pod krzyżem. Wejść w krzyż. Trzeba żyć według reguł krzyża.
Reklama
Żyjmy krzyżem. Żyjmy wyznaniem wiary. Idźmy za Jezusem ukrzyżowanym ku zmartwychwstaniu. Odważnie podejmujmy mądrość kartuską – zakończył abp Nowak.
Mszę św. z abp Nowakiem koncelebrowali m. in. ks. Czesław Kieras, proboszcz parafii gidelskiej, ks. Stanisław Wróblewski, były proboszcz parafii gidelskiej w latach 1973-77, o. Andrzej Konopka, przeor klasztoru dominikańskiego w Gidlach, o. Czesław Bartnik – dominikanin pochodzący z parafii gidelskiej, kapłani rodacy. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych, młodzież szkolna i licznie zgromadzeni wierni.
Eremicki Zakon Kartuzów założony został przez św. Brunona z Kolonii w 1084 r. We Francji kartuzi zapewne już w ciągu XII w. wypracowali specyficzną formę swego klasztornego życia, która do XIV w. rozprzestrzeniła się niemal w całej Europie.
Gidelska kartuzja to wspaniały przykład barokowego dwukondygnacyjnego kościoła Kartuzów. W 1646 r. Zuzanna z Przerębskich Oleska, podkomorzyna koronna, dziedziczka Gidel, sprowadziła do tej miejscowości kartuzów, zapisując im część swych posiadłości ziemskich. Początkowo za dom modlitwy służyła kartuzom tylko drewniana kaplica. Dopiero w 1751 r. wydane zostało przez arcybiskupa Adama Ignacego Komorowskiego pozwolenie na budowę murowanego kościoła, który stoi do dziś. Kościół zbudowano w latach 1751-1767. Przy budowie świątyni duże zasługi położył ówczesny przeor kartuzów . o. Dominik Budlewski. 16 lat później stanął wspaniały kościół i ołtarz Najświętszej Maryi Panny Bolesnej. Razem z kościołem poświęcony został 8 listopada 1767 r. przez biskupa Ignacego Augustyna Kozierowskiego, sufragana gnieźnieńskiego, który nowo konsekrowanej świątyni nadał wezwanie Matki Bożej Bolesnej.
Po kasacie Zakonu Kartuzów w Królestwie Polskim w 1819 r. klasztor gidelski miał czterech kapłanów i jednego brata. Od tego czasu, a właściwie od śmierci ostatniego kartuza . o. Adama Grabowskiego, administratora kościoła, zmarłego w 1839 następuje powolne niszczenie świątyni. Gidelska kartuzja pozostała zamknięta na niespełna sto lat. Projekt przekazania kościoła pokartuskiego parafii zatwierdzono w 1879 r. W nowo przejętym kościele pierwsze nabożeństwo zostało odprawione dopiero w 1884 r.
Nasza archidiecezja z bogatą historią tych ziem doświadczona została w minionych wiekach najpierw obecnością protestantyzmu, a następnie gehenną II wojny światowej. Wszystkie te uwarunkowania złożyły się na to, że dziedzictwo sakralne z wielkim mozołem podnoszone było z ruin i zniszczeń, aby przywrócić ich pierwotne piękno. Niezwykle budujący jest fakt, że w ostatnich latach odbywają się dość często historyczne w swojej treści uroczystości konsekracji świątyń, które powróciły do blasku czasów ich wznoszenia. Tak właśnie stało się 30 kwietnia w Trzygłowie podczas konsekracji miejscowego kościoła pw. św. Marii Magdaleny, będącego filialną świątynią parafii w Świeszewie.
Przypomnijmy najpierw kontekst historyczny. Wieś, której korzenie sięgają wieków pogańskich, leży 8 km od Gryfic. Ze słowiańskich czasów zachowało się grodzisko, które faktycznie potwierdza stary rodowód. Wieś miała wielu właścicieli, jednak dopiero w XIX wieku, za czasów rodziny Thaddenów, majątek w pełni rozkwitł. Perłą Trzygłowa jest kościół pw. św. Marii Magdaleny, który został wzniesiony w 1855 r. i stanowił dla mieszkańców ośrodek religijny, najpierw staroluterański, a po wojnie katolicki. Z elementów pierwotnego wyposażenia zachowały się: drewniana chrzcielnica, przyścienna ambona wsparta na słupie z wejściem po schodach oraz pięć ławek na chórze. W zachodniej partii nawy wspartej na czterech kolumnach empora muzyczna, na której znajduje się prospekt organowy Nr 463 Barnim Grüneberg Stettin 1903. Obok siebie na terenie przykościelnym stoi krzyż i dzwonnica z dzwonem odlanym „in Stettin 1870” przez Firmę Carla VOSSA ze Szczecina. Po ponad 160 latach od wybudowania kościół wymagał już renowacji. Troskę o przywrócenie piękna świątyni rozpoczął ks. kan. Roman Banaś, poprzedni proboszcz. Nastąpiła wymiana dachu, rynien, witraży, powstało nowe ogrodzenie wokół kościoła, a także dokonano renowacji empory organowej. Rozpoczęte prace kontynuował z ogromnym rozmachem i zakończył obecny proboszcz ks. Mariusz Szymczak. Fundament kościoła otrzymał zewnętrzną i wewnętrzną izolację, odwodniono teren wokół kościoła, położono nową posadzkę w świątyni, wykonano nowe ławki, ołtarz granitowy i ambonę oraz całościowo wymalowano wnętrze. Remont kościoła w Trzygłowie był możliwy dzięki osobistemu wielkiemu zaangażowaniu burmistrza Gryfic Andrzeja Szczygła i pomocy finansowej udzielonej ze środków budżetowych Gminy Gryfice. Duży wkład ma również Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego. Nie byłoby możliwe wykonanie tak wielu prac remontowych bez wsparcia z Niemiec państwa Ingeborg i Gerharda Bertram, właścicieli miejscowego gospodarstwa rolnego.
Symboliczna liturgia konsekracji kościoła zgromadziła wielu dostojnych gości z abp. Andrzejem Dzięgą na czele, który jej przewodniczył w asyście ponad 20 kapłanów z dziekanem gryfickim ks. kan. Kazimierzem Półtorakiem. Obecni byli także: wicemarszałek Jarosław Rzepa, radny Sejmiku Zygmunt Dziewguć, władze samorządowe Gminy Gryfice z burmistrzem Andrzejem Szczygłem, przewodniczącym Rady Miejskiej Krzysztofem Tokarczykiem, samorząd powiatowy, służby mundurowe. Gospodarzem tej historycznej chwili był ks. Mariusz Szymczak, który z pasją i poświęceniem wraz ze wspólnotą parafialną przygotował wnętrze kościoła do rytu konsekracji. Wielce wymowna była również obecność podczas uroczystości tutejszego parafianina ks. Dariusza Skibickiego. Ojciec ks. Dariusza Zbigniew Skibicki, pasjonat historii, stworzył niezwykle wartościową monografię ukazującą historię tutejszego kościoła. Początkowym akcentem sakralizacji kościoła było najpierw poświęcenie ołtarza i murów świątyni. Przed liturgią Słowa Bożego Metropolita Szczecińsko-Kamieński dokonał poświęcenia kamiennej ambony przepowiadania Dobrej Nowiny. Słowo Boże wygłoszone przez Głównego Celebransa jako fundament oparło się na tekstach biblijnych, które odzwierciedlały prawdę o zmartwychwstaniu oraz nawiązywały do przeżywanego poświęcenia miejsca sprawowania Eucharystii i sakramentów św. Oddając hołd wszystkim, którzy z ks. Mariuszem przygotowali świątynię do dnia konsekracji, wyjaśnił głęboką symbolikę nowego wyposażenia liturgicznego. Zwrócił także uwagę na to, że konsekracja dokonuje się raz w historii każdego kościoła, a przez to wpływa na miejscową wspólnotę, aby godnie uczestniczyła w Eucharystii, słuchała Słowa Bożego i przyjmowała sakramenty św. Zasadniczym elementem liturgii była konsekracja ołtarza do sprawowania Najświętszej Ofiary. Jest to obrzęd bardzo przemawiający do wnętrza ludzkiego poprzez swą symbolikę i nawiązanie do najistotniejszych funkcji, które spełnia Ołtarz Żertwy Pańskiej. Po namaszczeniu Ksiądz Arcybiskup dokonał tego samego obrzędu w czterech miejscach kościoła przy tzw. zacheuszkach, które stanowią widoczny znak świętości tego miejsca. Rozbudowany obrzęd okadzenia ołtarza i świątyni oraz zapalenie świec ołtarzowych, a także świec kandelabrowych przy zacheuszkach wprowadziły uczestników Eucharystii w dalsze przeżywanie Najświętszej Ofiary. Po Komunii św., trwając w wielkim modlitewnym skupieniu, słowa wdzięczności wypowiedział burmistrz Gryfic Andrzej Szczygieł wraz z małżonką Joanną.
Uroczystość w Trzygłowie ukazała bogactwo ducha tutejszych wiernych zjednoczonych wokół prawd Bożych oraz mądrze i godnie kierowanych miłujących ich sercem ks. proboszcza Mariusza Szymczaka. Piękno dokonanej renowacji kościoła, duch modlitwy oraz świadectwo wiary zaangażowanych w wielu formatach wspólnoty wiernych budzi podziw.
Oficjalny profil papieski @Pontifex na platformie X (dawny Twitter) ma ponad 53 miliony followersów, natomiast @Pontifex – Pope Leo XIV na Instagramie - 14 milionów. Te dane zaskakują i wskazują, że wybór kardynała Prevosta na papieża stał się także wydarzeniem komunikacyjnym.
Pierwszy post w social mediach Leon XIV zamieścił już w piątym dniu pontyfikatu. Było to przesłanie pokoju: „Niech pokój będzie z wami wszystkimi!”, wypowiedziane z Loggii Błogosławieństw Bazyliki św. Piotra tuż po wyborze. Od tej pory papieskie wpisy (na X) opatrzone zdjęciami lub filmikami (na Instagramie) pojawiają się codziennie, niekiedy po kilka jednego dnia. Wprawdzie obecność Stolicy Apostolskiej na platformach takich jak X (dawniej Twitter) oraz Instagram była zapoczątkowana za pontyfikatu Benedykta XVI, a później kontynuowana przez papieża Franciszka, to jednak Leon XIV zdobył – zaledwie po dwóch miesiącach pontyfikatu! - rekordową, większą niż jego poprzednicy, liczbę obserwujących: na Instagramie jest to 12,6 mln, a na platformie X ponad 53 mln.
Iga Świątek triumfatorką wielkoszlemowego Wimbledonu po wygranej w finale z amerykańską tenisistką Amandą Anisimovą 6:0, 6:0.
To jednocześnie szósty wielkoszlemowy triumf 24-letniej Polki, która wcześniej cztery razy była najlepsza w paryskim French Open (2020, 2022-24), a raz w nowojorskim US Open (2022).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
