Reklama

Niedziela Kielecka

O Marcie, co koloruje świat

Jeśli trzeba potrafi żonglować talerzami, w kilka chwil spod jej ręki wyjdzie piesek albo królik, które rozjaśnią smutną, małą buźkę. Nieważne, czy jest wielka świąteczna zbiórka żywności, kolonie czy zimowisko dla dzieci – w każdą akcję wolontariatu zaangażowana jest na sto procent, dzieląc się swoimi licznymi talentami i odkrywając nowe. I tak od dziesięciu lat.

Niedziela kielecka 35/2022, str. IV

[ TEMATY ]

wolontariat

Archiwum Marty Gawron

Marta pięknie maluje twarze dzieci

Marta pięknie maluje twarze dzieci

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zaczęło się na czwartym roku studiów, zapisała się za namową kolegi na szkolenie z pedagogiki cyrku. Tak jej się spodobali ludzkie, których tam spotkała, że została na dobre. Pomagała przy organizacji kolonii Caritas, np. przygotowując śpiewniczki. Niemal całe wakacje było coś do roboty. Po jakimś czasie, po zrobieniu kursu, odważyła się wyjechać jako wychowawca. Polubiła to. – Najlepiej kiedy jest zgrana kadra, która chce dać wszystko, co najlepsze tym dzieciom – mówi. Jako wychowawca opiekowała się dziećmi na koloniach i zimowiskach Caritas przez kilka sezonów. – Dzieci pochodzą z różnych domów, mam świadomość, że nie wypełnię ich wszystkich braków wychowawczych w ciągu tych dwóch tygodni. Starałam się jednak zapewnić im jak najlepszą zabawę podczas wakacji, aby się czegoś nauczyły – tłumaczy.

Na onkologii wśród małych pacjentów

Na festynach Caritas wszędzie jej pełno. Zazwyczaj malowała dzieciakom twarze, robiła zwierzątka z balonów, animowała różne zabawy. Teraz jeszcze doszła gra ukulele. – Koleżanka z wolontariatu gra na wielu instrumentach. Przed pandemią spotykaliśmy się co tydzień na warsztatach ukulele w osiem osób. Okazało się że umiem skoordynować dwie ręce, a teraz przyjemnie jest w wolnej chwili zagrać na instrumencie jakiś utwór – wyznaje.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pandemia zmieniła formy zaangażowania wolontariuszy. Także Marta w tym trudnym czasie chciała coś robić, jakoś się udzielać. Samotnej pani Marii robiła regularnie przez półtora roku zakupy. – Na kartce albo przez telefon rozmawiałyśmy z panią Marią, nie można było wejść do mieszkania ze względu na obostrzenia – wspomina.

Marta w siódemce animatorów wraz Zofią Chałat z Uniwersytetu Trzeciego Wieku chodziła do szpitala na dziecięce oddziały onkologii regularnie przez kilka sezonów i prowadziła dla małych pacjentów warsztaty plastyczne i wokalne. Dzięki czemu mogły oderwać się na chwilę od cierpienia i bólu. Była już trochę przyzwyczajona do spotkań z chorymi, ponieważ wcześniej pracowała dwa lata w dopiero co otwartym Hospicjum św. Matki Teresy z Kalkuty jako sekretarka medyczna. – Miałam kontakt zarówno z pacjentami i ich rodzinami, uczyłam się ich słuchać i rozmawiać z nimi. Dzięki nim mogłam trochę inaczej spojrzeć na świat – mówi. Współpracowała także przez jakiś czas z Kieleckim Bankiem Żywności. Robiła pakiety dla wolontariuszy i sama uczestniczyła w zbiórkach przed świętami.

Reklama

Stali się moją rodziną

– Moją inspiracją w zakresie działania w wolontariacie są ludzie, których poznałam, stali się moją rodziną. Wolontariat daje mi radość, uczy mnie nowych umiejętności, np. wspomniane ukulele. Dzięki wolontariatowi rozwinęłam swój talent graficzny, wykonując często różnego rodzaju dyplomy na festyny Caritas, konkursy, projektowałam okolicznościowe plakaty. Dalej to robię. Przyznaje, że dużo nauczyła się od dotychczasowego koordynatora DCW Damiana Zegadło, który czasem rzucał ją na głęboką wodę. Wiele zawdzięcza również obecnej koordynatorce Monice Wilk. – Między nami, wolontariuszami, jest prawdziwa przyjaźń. Są to bliskie relacje, spędzamy często czas prywatnie – opowiada, dodając że zawsze może liczyć na przyjaciół. W DCW pracuje już dziesięć lat. Pomimo różnych kolei losu jest wierna tej drodze.

Co daje jej kopa do działania? – Ludzie, których się spotyka. Uczą mnie cierpliwości, zwłaszcza dzieci. Czasem można domyśleć się, że coś dzieje się w domu, czasem widzę, że potrafią okazać wdzięczności, dlatego uczymy je postaw społecznych, na ile to możliwe – tłumaczy. Dotykają ją historie swoich podopiecznych. – Chciałabym im ten świat chociaż trochę pokolorować i staram się dać z siebie jak najwięcej – mówi. – A ryzyko wypalenia? – Trzeba się otaczać się dobrymi ludźmi, z którymi może pogadać. Ona wyrzuca złe emocje również na długim spacerze po mieście.

Reklama

Czasem boję się, ale robię swoje

– Wolontariusz powinien mieć cierpliwość, zaangażowanie, empatię i otwartość. Choć, ja kiedy przyszłam, byłam bardzo zamknięta w sobie – przyznaje Marta. Wyznaje, że boi się czasem nowych wyzwań, ale robi swoje, przełamując kolejne bariery. Pomaga jej także wiara. – Kiedy jest ciężko, wiem do Kogo się zwrócić o pomoc. Kocha również śpiew – udzielała się w chórze gospel u Kapucynów przy Warszawskiej, a obecnie – w scholii w kościele akademickim na Wesołej posługuje często śpiewem z innymi w czasie liturgii. – Dla mnie śpiewanie jest najlepszą formą modlitwy – mówi Marta.

– Owszem pracuję i to czasem mnie ogranicza w wolontariacie, ale pomagam tak, jak mogę. Kiedyś potrzeba było rąk do segregacji artykułów ze zbiórek w marketach i przygotowania paczek żywnościowych… Wzięła urlop, spędziła dzień w magazynie Caritas z przyjaciółmi. – Lubię widzieć, jak z początkowego chaosu powstaje porządek – mówi. Jak pogodzić te wszystkie zajęcia? – Czasu jest wbrew pozorom dużo, ważna jest chęć pomocy innym – powtarza.

Wyróżniona

Koniec czerwca br. Marta Gawron stoi wśród laureatów Konkursu Nagrody Wolontariatu Korpusu Solidarności w Belwedrze. Odbiera gratulacje od delegacji rządu, podziękowania płyną do wolontariuszy, również od prezydenta Dudy. Marta nie dowierza, że jest wyróżniona. Przecież jest tylu innych… Do nagrody nominowało ją Diecezjalne Centrum Wolontariatu z koordynatorką Moniką Wilk.

– Marta trafiła do DCW w 2012 r. Cicha, nieśmiała dziewczyna… Powiedziała, że ma czas i chciałaby robić coś dla innych. Dała się poznać jako osoba godna zaufania i odpowiedzialna. Na Martę zawsze można liczyć, kiedy są jakieś akcje, zbiórki. Jest rzetelna i sumienna. Uczestniczyła w wielu szkoleniach i prowadziła ich wiele. Gdy była potrzeba, np. w czasie ŚDM, brała tygodniowy urlop w pracy i jechała do Krakowa pomagać. Kiedy brakowało kadry na kolonie Caritas, też wzięła urlop, by opiekować się dziećmi. Poznałam ją w chórze Good News przy Kapucynach. Razem tam śpiewałyśmy. Uczestniczyła w kilkunastu koncertach charytatywnych dla chorych dzieci – opowiada o wolontariuszce Monika Wilk.

Dzieli się talentami i inspiruje

Tworzy grafiki komputowe, maluje, zajmuje się kaligrafią, skończyła niedawno kurs flipowania – myślenia wizualnego, po czym poprowadziła takie warsztaty dla innych. – Wykorzystujemy jej potencjał. Kiedy potrzeba było zapewnić atrakcje i animacje dzieciom z Ukrainy w Kaczynie, Marta była chętna. Bardzo ładnie maluje twarze dzieciom. Angażuje się nawet na 200 procent. Kiedy o coś ją proszę, to wiem, że Marta będzie. W hospicjum w Miechowie podczas pandemii rozchorowały się siostry i personel, potrzebowaliśmy kogoś do pomocy. Marta pojechała i opiekowała się chorymi i pomagała w organizacyjnych pracach. W czasie izolacji zapoczątkowała kreatywne warsztaty online. Nagrywała filmiki i zamieszczała je w sieci. Dzieli się z innymi talentami i chce się wciąż rozwijać. Dzięki niej kilku wolontariuszy przyszło do DCW. Obok śpiewu w scholii raz w miesiącu bierze udział w wieczorach uwielbienia z resztką chóru Good News u Kapucynów. Myślę, że Marta swoją postawą udowadnia, że w dzisiejszych czasach nadal jest możliwe kierowanie się wartościami takimi jak dobro, wiara, przyjaźń i że taka nieśmiała, cicha osoba może zmieniać świat i innych ludzi na lepsze – podsumowuje koordynatorka.

2022-08-23 11:10

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

5 grudnia: Międzynarodowy Dzień Wolontariusza

[ TEMATY ]

wolontariat

Bożena Sztajner/Niedziela

Międzynarodowy Dzień Wolontariusza został ustanowiony rezolucją zgromadzenia Ogólnego ONZ w 1986 roku. Od tego czasu 5 grudnia obchodzone jest święto wszystkich wolontariuszy. Celem obchodów jest wyrażenie uznania dla pracy tych, którzy na co dzień angażują się w działania na rzecz innych. W Polskim Czerwonym Krzyżu działa ponad 200 000 wolontariuszy.

Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca opiera swoją pracę na społecznym zaangażowaniu wolontariuszy - są oni sercem naszego ruchu już od jego utworzenia w 1863 r. Ponad 150 lat temu Henri Dunant, założyciel organizacji, miał wizję siły wolontariatu, która urzeczywistnia się do dzisiaj w każdym zakątku naszego świata.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję