Reklama

Niedziela Sosnowiecka

W podróży do przeszłości

O pracy badawczej genealoga z Jolantą Sikorą z Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego rozmawia ks. Tomasz Zmarzły

Niedziela sosnowiecka 6/2019, str. VII

[ TEMATY ]

genealogia

TZ

Jolanta Sikora podczas poszukiwań genealogicznych

Jolanta Sikora podczas poszukiwań genealogicznych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

ZT: – Archiwa, w tym także kościelne, mają szczególną rolę i zadanie do wykonania. Czy są potrzebne? Co możemy w nich odnaleźć?

Jolanta Sikora: – Jak wiemy archiwa gromadzą, przechowują i udostępniają nam różne dokumenty i akta o charakterze historycznym. By móc z tych dóbr korzystać, ważna jest ich jakość. O to dbają działające tam pracownie konserwatorskie. Istotną rolą archiwów są opracowania posiadanych zbiorów, tworzenie baz danych, publikacje i wydawnictwa. W archiwach, gdzie będziemy częstym gościem, znajdziemy istotne materiały archiwalne związane z genealogią. Zasoby archiwów tak kościelnych, jak i państwowych są ogromne i zróżnicowane. Znajdziemy w nich między innymi akta metrykalne i stanu cywilnego, informacje o cechach rzemieślniczych, spisy ludności, archiwa rodów i rodzin, akta szkół, organizacji społecznych, organizacji zawodowych, materiały kartograficzne. Ale i takie perełki jak najcenniejsze zabytki pisane z epoki średniowiecza, księgi ziemskie, księgi grodzkie, księgi sądowe, księgi ławnicze.

– Na czym polega praca genealoga? Co trzeba zrobić, by odnaleźć swoich przodków? Z jakimi trudnościami trzeba się liczyć?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram


– Genealogia jest długą podróżą w przeszłość naszych przodków, czasem podróżą bez końca. Genealog jest poszukiwaczem i badaczem historii rodziny. Szukamy przeważnie odpowiedzi na pytania: kim byli przodkowie, skąd wywodzą się nazwiska, gdzie mieszkali, na co umierali, jak wyglądali. Szukamy ich grobów, nekrologów, różnych pamiątek. Jest tych zagadnień ogrom i są bardzo czasochłonne. W tym celu odwiedzamy archiwa kościelne, państwowe, urzędy stanu cywilnego, kancelarie parafialne, cmentarze, muzea, biblioteki i rodzinę. Szukanie powinniśmy rozpocząć od siebie, swoich rodziców. Sprawdzić posiadane już w domowym archiwum dokumenty i rozpocząć stopniowe tworzenie drzewa genealogicznego rodziny, poparte dokumentacją. Aktualnie jest mnóstwo „pomocników” do tych poszukiwań. Książki-poradniki, portale genealogiczne, towarzystwa genealogiczne. Podam kilka podpowiedzi do wyszukiwań w internecie: www.geneteka.genealodzy.pl , www.geneszukacz.genealodzy.pl ,www.metryki.genbaza.pl .
Szukamy w źródłach metrykalnych USC i Archiwach Państwowych i Kościelnych (akty urodzeń, małżeństw i zgonów). Szukamy też w źródłach pozametrykalnych: ZUS – przebieg pracy zawodowej; urzędy – koperty dowodowe, księgi meldunkowe; cmentarze komunalne – teczki grobowe; cmentarze – nagrobki; kościoły – epitafia; Archiwa Państwowe – spisy ludności, świadectwa szkolne, dyplomy, zagadnienia rzemiosł, fotografie, mapy, inwentarze majątkowe; Centralne Archiwum Wojskowe – odznaczenia, służba wojskowa, straty osobowe podczas działań wojennych.
Dzięki tej mrówczej pracy możemy także poznać swoich krewnych, o których wcześniej nic nam nie było wiadomo i wymienić się zebranymi informacjami. Ale na genealogicznej drodze poszukiwań musimy sprostać kilku trudnościom. Jedna to bariera językowa, gdyż dokumenty pisane są po łacinie, po rosyjsku i po niemiecku. Kto nie zna tych języków, szuka pomocy w tłumaczeniu. Kolejną trudnością są nazwy miejscowości i przynależność do parafii (zmiany administracyjne), więc często korzystamy ze Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego.
Inną trudnością bywają nazwy zawodów w wymienionych językach. Tu pomocne będą słowniki zawodów. Kolejna pułapka – księgi są pisane odręcznie i charakter pisma bywa wyzwaniem w odczytaniu treści. Na te „genealogiczne bolączki” mogą pomóc firmy genealogiczne, usługi jednak są odpłatne.

– Małopolskie Towarzystwo Genealogiczne prowadzi bogatą działalność badawczą i edukacyjną. Kogo zrzesza i jaka jest jego misja?


- Małopolskie Towarzystwo Genealogiczne jest jednym z towarzystw genealogicznych w Polsce. Członkami towarzystwa są ludzie różnych profesji i z różnych stron, w tym spoza kraju. Towarzystwo ma za sobą kilka poważnych projektów przy współpracy ze znakomitymi placówkami. I tak z inicjatywy członka towarzystwa Benedykta Kałafatiuka i za zgodą dyrekcji Archiwum Państwowego w Iwano-Frankowsku opracowano listę ksiąg metrykalnych z województwa stanisławowskiego.
Wykonaliśmy też digitalizację ksiąg metrykalnych w parafii Sławków i trwa ich indeksacja. Dzięki podpisaniu Listu Intencyjnego z Archiwum Państwowym w Krakowie (obecnie Narodowym) o współpracy przy wykonywaniu kopii cyfrowych (skanów) krakowskich akt metrykalnych, Archiwum zgodziło się na publikacje skanów na stronie internetowej MTG, akt metrykalnych (stanu cywilnego) różnych wyznań (księgi urodzeń, małżeństw, zgonów, allegaty) poza takimi, co do których istnieją przeszkody prawne. Cenna współpraca z Biblioteką Jagiellońską w Krakowie zaowocowała digitalizacją i publikacją „Szematyzmów Królestwa Galicji i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskim” (szematyzmy to wykazy urzędników państwowych w Cesarstwie Austriackim). I jeszcze jeden projekt, tym razem ogólnopolski – do którego przystąpiło MTG – „Polegli w I wojnie światowej” – stworzenie ogólnopolskiej bazy danych z nazwiskami poległych w I wojnie światowej na terenie Polski. Przy wszystkich projektach genealodzy pracują charytatywnie. Bez edukacji trudno wszystko zrozumieć i znaleźć, dlatego powołano Akademię Genealoga, gdzie można studiować nauki pomocnicze historii. Wykładowcą jest dr Przemysław Stanko z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, Wydział Historii i Dziedzictwa Kulturowego, Katedra Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki. A szerzej o tych zagadnieniach na stronie www.mtg-malopolska.org.pl , na którą serdecznie zapraszam.

Reklama

– Czy po wprowadzeniu rozporządzenia mającego za zadanie ulepszyć ochronę danych osób fizycznych w Unii Europejskiej (RODO) nadal można szukać swoich przodków?

– Tak. Poszukiwania przodków są nadal prowadzone. Przeglądanie i badanie ksiąg metrykalnych obejmuje dane dotyczące: chrztów – do 100 lat wstecz; małżeństw – do 60 lat wstecz; zgonów – do 50 lat wstecz.

– Od czego zacząć prowadzenie badań genealogicznych? Czy są jakieś ustalone zasady?

– Jak wcześniej wspomniałam, prowadzenie badań genealogicznych zaczynamy od uporządkowania posiadanych dokumentów rodzinnych. Możemy spisywać dane rodziny ręcznie na wytworzonych swoich tabelach lub skorzystać z gotowych opracowań, bądź zakupić profesjonalny Program Drzewa Genealogicznego. Niezbędnym będzie przewodnik po genealogii M. Nowaczyk „Poszukiwanie przodków. Genealogia dla każdego” lub P. Laskowicz „Księga Genealogiczna twojej rodziny”. Praktyczny Poradnik. Zarówno z gotowymi opracowaniami wzorów drzew jak i profesjonalnymi programami drzewa genealogicznego można zapoznać się na stronach internetowych, np. www.download.komputerswiat.pl/dom-i-hobby/genealogia .

2019-02-06 11:52

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cztery kobiety z genealogii

Niedziela szczecińsko-kamieńska 50/2019, str. II

[ TEMATY ]

Jezus Chrystus

genealogia

pl.wikipedia.org

Julius Schnorr von Carolsfeld „Rut na polu Booza”

Julius Schnorr von Carolsfeld „Rut na polu Booza”

Jedną z nietypowych cech genealogii Mateusza jest włączenie do niej czterech kobiet, pochodzących z historii starotestamentalnych: Tamar, Rachab, Rut i żony Uriasza, Batszeby. Wielu dzisiejszych naukowców twierdzi, że te kobiety znalazły się w spisie dlatego, że odegrały dużą rolę w planach Bożych

Trzeba pamiętać, że wymienienie kobiet w żydowskich genealogiach jest raczej rzadkie, ale zdarzają się takie przypadki. Są to najczęściej osoby, które miały wpływ na bieg dziejów danego pokolenia (w historii Abrahama: Rdz 25,1-4; 1 Kr 1,28-34; Ezawa: Rdz 25,36-43; Judy: 1 Kr 2,3-12; Kaleba: 1 Kr 2,18-20; Dawida: 1 Kr 3, 1-24). Biblistom wydaje się jednak dziwnym fakt, że to właśnie Tamar, Rut, Rachab i Batszeba znalazły się na liście Ewangelisty. Z historii Izraela znamy niewiasty, które odegrały znaczniejszą rolę, jak chociażby Sara, Rebeka, Lea czy Rachela.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Papież do kanosjanów i gabrielistów: kapituła generalna to moment łaski

2024-04-29 20:12

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Grzegorz Gałązka

Franciszek przyjął na audiencji przedstawicieli dwóch zgromadzeń zakonnych kanosjanów i gabrielistów przy okazji przeżywanych przez nich kapituł generalnych. Jak podkreślił, spotkanie braci z całego zgromadzenia jest wydarzeniem synodalnym, fundamentalnym dla każdego zakonu, i stanowi moment łaski.

„Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość spotykają się na kapitule przez wspominanie, ewaluację i pójście naprzód w rozwoju zgromadzenia” - mówił Franciszek. Wyjaśniał następnie, że harmonia między różnorodnością jest owocem Ducha Świętego, mistrza harmonii. „Jednolitość czy to w instytucie zakonnym, czy w diecezji, czy też w grupie świeckich zabija. Różnorodność w harmonii sprawia, że wzrastamy” - zaznaczył Ojciec Święty.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję