Parafia w Klesztowie, położona na obrzeżach diecezji od strony południowo-wschodniej, należy do najmniejszych wspólnot. Wiernych, zamieszkujących aż 14 rozrzuconych wśród pól wiosek, łączy kościół parafialny. To ich najcenniejszy skarb, o który troszczą się od pokoleń. Niewielka, pounicka świątynia ze wspaniałymi polichromiami powstałymi w szkole słynnego artysty Józefa Mayera, na kilka marcowych dni stała się miejscem żarliwej modlitwy u stóp krzyża.

Okiem proboszcza

- Do rekolekcji ewangelizacyjnych przygotowywaliśmy się od długiego czasu. Już podczas wizyty duszpasterskiej informowałem wiernych o rekolekcjach, ale przede wszystkim dopiero ich poznawałem, ponieważ jestem tu proboszczem od ubiegłego lata - mówi ks. Jacek Bartecki. - Spotkania z wiernymi podczas niedzielnych i świątecznych Liturgii, a także w ich domach, pozwoliły mi doświadczyć głębokiej wiary i wielkiej życzliwości. Przekonałem się, że chociaż oddaleni od centrum, jakim jest kościół, nawet 8 czy 9 km przez swoje zaangażowanie są prawdziwym sercem parafii - podkreśla Ksiądz Proboszcz.

Oczekując na nawiedzenie przez relikwie Drzewa Krzyża, wierni wraz ze swoim duszpasterzem dokładali wszelkich starań, by nie tylko godnie przeżyć święty czas nawiedzenia, ale też, by z szacunkiem przyjąć ekipę ewangelizatorów. - Ponieważ na plebanii nie ma wystarczająco dużo miejsca, parafianie gościli ewangelizatorów w swoich domach. Dla naszych rodzin była to wielka radość i wyróżnienie - opowiada Ksiądz Proboszcz. Przed rekolekcjami wierni modlili się nie tylko o dobre owoce peregrynacji, ale też o pogodę. - Do odległych wiosek, w których zamieszkuje zaledwie po kilka osób, nie prowadzą szerokie i wygodne drogi. Podczas śnieżyc są to miejsca nawet po kilka dni odcięte od świata. Poza tym, po naszych wiejskich drogach nie jeżdżą zbyt często autobusy, dlatego dotarcie do kościoła to dla wielu naprawdę duży wysiłek - wyjaśnia kapłan. Jak się okazało, modlitwy o dobrą pogodę zostały wysłuchane i Klesztów cieszył się w czasie rekolekcji prawdziwie wiosenną aurą. - Dzięki temu zarówno w czasie samych rekolekcji, jak i podczas codziennej adoracji krzyża w kościele było naprawdę wiele osób - podkreśla.

Obawy dotyczyły także formy rekolekcji, nieco odbiegającej od tradycyjnych. - W czasie nauk głoszonych nie tylko przez kapłana, ale i przez świeckich, wykorzystywane były różne metody audiowizualne. Poza tym wierni zapraszani byli do dzielenia się doświadczeniem wiary ze wspólnotą. Nie wyobrażałem sobie tego. Jednak moi parafianie zaskoczyli mnie wielką otwartością na Słowo Boże i swoim zaangażowaniem, którego świadectwem były długie rozmowy, prowadzone już po naukach - mówi ks. Jacek. Pierwszym owocem rekolekcji był pełen kościół; kolejne to nadzieja na powstanie nowych grup formacyjnych. - Do tej pory w parafii nie było zbyt wielu wspólnot, poza liturgiczną służbą ołtarza i Żywym Różańcem. Po rekolekcjach znalazło się kilkanaście osób, chcących jeszcze bardziej włączyć się w życie Kościoła i parafii. Najprawdopodobniej będzie u nas krąg biblijny - cieszy się Ksiądz Proboszcz. Może z czasem uda się wyremontować parafialne zabudowania (m.in. dawną ochronkę), w których powstanie sala na spotkania duszpasterskie. - Kościół i budynki parafialne wymagają wielu remontów. Mam nadzieję, że dzięki moim parafianom i pozyskanym środkom, o które staramy się w różnych instytucjach, w niedalekiej przyszłości uda nam się odrestaurować kościół - mówi ks. Bartecki.

U stóp krzyża

Nowych sił do wspólnej pracy dodawała modlitwa przed krzyżem. Codzienna adoracja z ucałowaniem relikwii Drzewa Krzyża, na którym Chrystus umarł i zwyciężył, dla wielu była wyjątkowym przeżyciem. - Tak głęboko nie przeżyłam rekolekcji od czasu nawiedzenia parafii przez obraz Matki Bożej. Pierwszy raz widziałam i całowałam relikwie Krzyża Świętego, czego słowami po prostu nie da się opisać - mówi pani Janina i szybko znika w kościele, by w ostatnim dniu nawiedzenia nacieszyć się jeszcze obecnością krzyża. - Dla mojej wiary to bardzo ważny czas. Mam nadzieję, że od tej pory będę bliżej Boga - dodaje Agata. Młoda dziewczyna wraz z kolejnymi osobami zajmuje miejsce przed krzyżem.

Na ostatnie rekolekcyjne spotkanie do Klesztowa przyjeżdża bp Mieczysław Cisło. To wyjątkowy gość, dzięki któremu nasza diecezja otrzymała bezcenną cząstkę Drzewa Krzyża. - W tak ważnej chwili gromadzimy się wokół Chrystusa, który na krzyżu oddał swoje życie za zbawienie świata. Tę ofiarę uobecnia każda Eucharystia, bo Chrystus wciąż ofiarowuje się na nas na ołtarzach świata. Gdzie jest sprawowana Msza św., tam jest Golgota i Zmartwychwstanie - słowa Księdza Biskupa przecinają wieczorną ciszę wypełnionej promieniami wiosennego słońca świątyni. Indywidualna modlitwa klęczących przed krzyżem parafian przeradza się we wspólne dziękczynienie za dar największej miłości. W perspektywie zwycięskiego krzyża świat wygląda zupełnie inaczej. Inaczej brzmią też słowa przypowieści o marnotrawnym synu, która staje się historią miłosiernego ojca. Słowa Księdza Biskupa kruszą ostatnie stwardniałe serca. - Wobec najbardziej zagubionego dziecka serce ojca zawsze wypełnione jest miłością. Taki jest Bóg wobec grzesznego człowieka. Jego miłość jest zawsze większa od ludzkiej niewierności - mówi bp Cisło. Jako przykład podaje historię życia Adama Asnyka, który po latach zagubienia i odejścia od Boga u stóp krzyża znalazł ukojenie.

Parafię żegnającą Krzyż Trybunalski Ksiądz Biskup zostawia z zapewnieniem: - Każde spojrzenie na Krzyż daje pewność zwycięstwa, bo dla chrześcijan jest spojrzeniem z perspektywy pustego grobu Chrystusa.