Jedynie krok dzielił ją od śmierci – gdyby zmarła, osierociłaby dzieci w wieku sześciu, pięciu, trzech lat i jednego roku, a wraz z nią odeszłoby piąte dziecko, jeszcze nienarodzone. Ta dramatyczna historia Melissy Villalobos, Amerykanki mieszkającej na przedmieściach Chicago, rozpoczyna się w 2013 r., gdy kobieta dowiaduje się, że jest w kolejnej ciąży. Ona i jej mąż David, którego poznała w Catholic Newman Center, gdy studiowała na Washington University w St. Louis, nie posiadali się z radości. Dla tej przykładnej katolickiej rodziny perspektywa narodzin kolejnego dziecka jawiła się jako Boże błogosławieństwo. Szybko jednak radość powtórnego macierzyństwa przerodziła się w największy dramat w życiu kobiety...

Mogłam umrzeć z wykrwawienia

Dla Melissy nie była to pierwsza ciąża, była więc spokojna o jej przebieg. Los jednak potrafi wystawić na próbę nawet najbardziej opanowane i pragmatyczne osoby. W szóstym tygodniu ciąży stało się to, czego p. Villalobos nie spodziewała się w najgorszych koszmarach. Pierwszymi symptomami nadciągającego dramatu były krwawienia. Tuż po ich wystąpieniu zgłosiła się do ginekologa prowadzącego ciążę. Po przeprowadzeniu badań wykryto krwiaka podkosmówkowego, powstałego z krwi sączącej się z rozdartego łożyska. Krwiak był dwa i pół raza większy od zarodka. Sytuacja była poważna, lekarz zalecił pacjentce ograniczenie aktywności i pozostanie w łóżku, jeśli tylko jest to możliwe. Nawet najmniejszy wysiłek mógł zagrozić życiu jej i dziecka, które nosiła w łonie. – To był problem zagrażający życiu, ponieważ mogłam umrzeć z wykrwawienia – wspomina Melissa Villalobos. Przy sporej gromadce małych dzieci całkowite „uziemienie” w łóżku okazało się jednak niemożliwe.

Byłam na skraju śmierci

Rankiem 15 maja, niecały tydzień po zdiagnozowaniu problemu, Melissa ponownie obudziła się ze śladami krwi na pościeli, ale do tego zdążyła się już przyzwyczaić. Tego dnia została sama z gromadką maluchów, mąż musiał wyjechać w delegację służbową do Atlanty. Kobieta zmuszona więc była wstać, by nakarmić dzieci, z których – przypomnijmy – najmłodsze miało zaledwie rok. Po podaniu dzieciom śniadania poczuła, że upływ krwi nasilił się, udała się więc do toalety, by sprawdzić, w jakim jest stanie. Po zamknięciu za sobą drzwi upadła na podłogę – utrata krwi okazała się tak duża, że kobieta się wykrwawiała i nie była w stanie podnieść się o własnych siłach. Nie miała też możliwości wezwać ratunku – telefon komórkowy, który od zdiagnozowania krwiaka stale nosiła przy sobie, w tym jednym momencie zostawiła w kuchni. Wszystko wskazywało na to, że ona i jej nienarodzone dziecko umrą.

Cud był niewątpliwy

Leżąc w kałuży krwi na posadzce łazienki, Melissa zastanawiała się, co zrobić. Bała się krzyczeć, by związane z tym napięcie brzucha nie wywołało jeszcze obfitszego krwawienia lub nie spowodowało poronienia. W ostatnim odruchu świadomości wezwała na pomoc Johna Henry’ego Newmana, wówczas błogosławionego, którego osobę poznała w czasie swoich studiów, gdy uczestniczyła z mężem w spotkaniach Catholic Newman Center – centrum duszpasterskim zainspirowanym myślą tego anielskiego kardynała. Ostatkiem sił powiedziała: „Proszę, kardynale Newman, zatamuj krwawienie”. I wtedy stało się coś niesamowitego – krwawienie natychmiast ustało. Jak wspomina kobieta: – Wstałam i poczułam zapach róż, który wypełnił powietrze w łazience. I powiedziałam: „Och, kardynale Newman, czy właśnie zatamowałeś krwawienie? Dziękuję!”. Po wypowiedzeniu tych słów zapach róż stał się jeszcze bardziej intensywny. Tego samego dnia Melissa udała się z wizytą do ginekologa prowadzącego ciążę. Wynik przeprowadzonego badania USG wprawił w osłupienie lekarza – kobieta była zupełnie zdrowa, po krwiaku i rozdarciu łożyska nie było śladu. Medyk stwierdził: – Dziecko wygląda idealnie. Dalszy przebieg ciąży odbył się bez zakłóceń. Melissa urodziła zdrową córkę, której nadała imię Gemma. Uzdrowienie p. Villalobos zostało wnikliwie przebadane przez papieską komisję lekarską i jednoznacznie uznane za cud – umożliwił on kanonizację Henry’ego Newmana. Papież Franciszek w 2019 r. zaliczył angielskiego kardynała w poczet świętych.

Święty John Henry Newman (1801-90) wychował się w anglikańskiej rodzinie, ale po wielu latach studiów nad pismami Ojców Kościoła doszedł do przekonania, że jedyna prawda jest w Kościele katolickim. Nawrócił się na katolicyzm. Był jednym z najwybitniejszych teologów i myślicieli XIX wieku, jego dzieła weszły do klasyki teologii duchowości.