Reklama

„Mazowsze” tańczy, śpiewa i... strajkuje

Jaki będzie finał kłopotów „Mazowsza” - nie wiadomo. Na razie artyści strajk zawiesili. Mają poparcie NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze i Związku Artystów Scen Polskich

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Napisy: „Na ustach kultura, a w portfelu dziura”, „Dobro narodowe, a pensje głodowe”, widniały na transparentach, z jakimi na początku lutego br. na warszawski pl. Bankowy, pod siedzibę Urzędu Marszałkowskiego, przyszli artyści z Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Nie brakowało też przyśpiewek, w których „na ludową nutę” członkowie zespołu domagali się podwyżek płac.
- Jesteśmy najbardziej znaną i najważniejszą instytucją kultury podległą Samorządowi Województwa Mazowieckiego. A pensje mamy głodowe, podwyżek nie było od lat - tłumaczyli swój krok artyści. I mówili o swoich zarobkach.

2,4 tys. zł po 20 latach pracy

- Ja po 22 latach pracy dostaję miesięcznie 2,4 tys., kolega ze stażem 17-letnim zarabia 1,7 tys., a ci, którzy pracują trzy lata, dostają 1,5 tys. zł brutto. To kpiny - denerwuje się szefowa związków zawodowych w „Mazowszu” Iwona Wieczorek. I dodaje, że protestacyjny wiec na pl. Bankowym był aktem desperacji. W referendum akcję protestacyjną poparło 2/3 członków zespołu.
- Od lipca ub.r. jesteśmy w sporze zbiorowym, ale nikt z naszymi postulatami się nie liczy. Ani radni, ani urzędnicy. Większe zainteresowanie wzbudzamy u Polonii, w USA czy w Argentynie, niż u tych, którzy odpowiadają za nasze istnienie i koncertowanie - mówią rozżaleni artyści.
Jedynym efektem strajku było skłonienie samorządowców i urzędników do przyjrzenia się sprawie. Artyści na razie protest zawiesili.
- Jest powołana nowa osoba, która ma pełnić obowiązki dyrektora - wyjaśnia rzecznik Urzędu Marszałkowskiego Marta Milewska. - Teraz analizuje kwestie finansowe, sprawdza liczbę zatrudnionych osób, ich płace, ale także liczbę koncertów, działalność impresariatu.
Rzecznik przyznaje, że kiedy rozpoczynano prace nad tegorocznym budżetem, władze województwa brały pod uwagę realizację postulatów płacowych. Ale, jak czytamy w najnowszym komunikacie Urzędu Marszałkowskiego, „w obliczu trudnej sytuacji finansowej, w jakiej znalazło się województwo, nie będzie to możliwe”. Urzędnicy tłumaczą, że budżet województwa musi być zweryfikowany w związku z kryzysem i nowymi prognozami ministra finansów. Dodatkowo Samorząd Województwa Mazowieckiego płaci w tym roku wyjątkowo wysokie tzw. janosikowe, czyli odprowadza na rzecz innych regionów 659 mln zł, tj. aż 40 proc. swoich dochodów. Aby zapłacić pierwszą ratę, samorząd, paradoksalnie, musiał zaciągnąć pożyczkę.
- Wszystkie instytucje kultury podległe Marszałkowi musiały zmniejszyć swoje bieżące wydatki o 15 proc. - przypomina rzecznik Milewska. - W sytuacji, kiedy wszystkie instytucje są zmuszone do oszczędności, podwyższanie pensji, czyli wydatków bieżących, jednej z nich byłoby nieuczciwe wobec pozostałych placówek.

Konkretów nie ma

Ale artyści protestują przeciwko takiemu stawianiu sprawy.
- Nasz protest nie jest tylko roszczeniem finansowym - mówi Iwona Wieczorek. - Niskie pensje są pochodną złego zarządzania placówką. Na etatach jest np. 160 osób, z czego tylko 100 to artyści. Jest przerost administracji, urzędników. Żeby to się chociaż przekładało na organizowanie nam koncertów.
- Niskie zarobki to najbardziej nośne hasło naszego protestu - przyznaje wokalistka zespołu Magda Zalipska. - Ale tak naprawdę chcemy zwrócić uwagę na bardzo trudną sytuację instytucji kulturalnych, nie tylko naszego zespołu. Zespół „Mazowsze” jest też jednak wyjątkowo słabo dofinansowywany przez Urząd Marszałkowski, któremu podlegamy.
Artyści wskazują na konkretne liczby.
- Nasz roczny budżet to 7,5 mln zł. A zespół „Śląsk”, z którym w pewien sposób konkurujemy, dostaje od Marszałka Województwa Śląskiego 14 mln zł. Dodatkowo dotowane są tam też bilety - wylicza Zalipska.
Bilet na koncert „Mazowsza” kosztuje 60 zł. Artyści twierdzą, że to drogo, ale zupełnie nie jest tak ze względu na ich apanaże.
- Pracownicy administracji mają pensje zdecydowanie wyższe - mówią rozżaleni.
Przyznają, że warunki pracy mają bardzo dobre. Dzięki unijnym dotacjom Urząd Marszałkowski wybudował tzw. Matecznik Mazowsza we wsi Karolin. Jest tam sala koncertowa na ponad 500 osób, nowoczesne sale do ćwiczeń.
- To jedno z najnowocześniejszych zapleczy w Polsce - zachwala rzecznik Milewska.
- Miło się ćwiczy w dobrych warunkach - przyznaje Iwona Wieczorek. - Ale cały Karolin nie był budowany tylko z myślą o nas, artystach. Jest tu hotel, karczma.
Szkoda tylko, że, według prawników, nie do końca wiadomo, czy te obiekty można komercyjnie wykorzystać. Unijne pieniądze są celową dotacją na rozbudowę siedziby zespołu, na cele kultury.
- Podobno Urząd Marszałkowski zamówił kolejną ekspertyzę w tej sprawie - mówią artyści. Dodają, że na razie jedynym efektem protestu jest uświadomienie radnym sejmiku problemów zespołu „Mazowsze”. Ale konkretów nie ma.
Nowy dyrektor Włodzimierz Izban na razie analizuje sytuację. I ocenę ma nieco inną niż członkowie zespołu.
- Nie ma impresariatu z prawdziwego zdarzenia, za dużo jest pracowników obsługi. A i poziom artystyczny jakby trochę „się rozszedł” - wylicza. Dodaje, że potrzebna jest gruntowna reorganizacja.
- To nie jest tylko kwestia pieniędzy. Zwłaszcza że najniższe wynagrodzenia pobiera nie więcej niż 20 proc. artystów, i to tylko tych z najkrótszym stażem.
Artyści z zespołu ostrożnie przyglądają się działaniu nowej dyrekcji. Twierdzą, że wybór nie jest najszczęśliwszy, bo dyrektor Izban jest też dyrektorem Mazowieckiego Teatru Muzycznego, finansowanego również z kasy Marszałka województwa.
- Paradoksalnie więc jesteśmy dla siebie konkurencją - mówi szefowa związków artystów. - A słuchy chodzą, że obie instytucje mogą zostać połączone.
Dyrektor Izban o niczym nie przesądza, ale dodaje, że Teatr Muzyczny konkurencją dla „Mazowsza” nie jest. - I zarządzany jest zupełnie inaczej. Na etacie mam tylko 17 osób. Artyści są zatrudniani na umowy o dzieło przy poszczególnych spektaklach. Ostatnio wystawialiśmy operetkę w Filharmonii Narodowej. Grało 80 osób - mówi.
Jaki będzie finał kłopotów „Mazowsza” - nie wiadomo. Na razie artyści strajk zawiesili. Mają poparcie NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze i Związku Artystów Scen Polskich.

„Mazowsze” powstało w 1948 r.; zespół założyli Tadeusz Sygietyński i Mira Zimińska-Sygietyńska. Początkowo zespół opierał repertuar na folklorze centralnego regionu Polski. Teraz ma w programie tańce i piosenki z ponad 40 regionów kraju. Od lat „Mazowsze” cieszy się wielką popularnością wśród Polonii

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zapowiedź - #PodcastUmajony na naszym portalu już od 1 maja!

2024-04-28 07:35

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

#JezusowaKardiologia

Mat.prasowy

Zapraszamy na codzienne refleksje maryjne przygotowane dla naszego portalu na maj 2024 r. przez ks. Tomasza Podlewskiego.

Startujemy 1 maja 2024 roku, zaraz po północy. Do usłyszenia!

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Świdnik. Jubileusz parafii Chrystusa Odkupiciela

2024-04-29 05:51

Paweł Wysoki

40 lat temu w Świdniku biskup lubelski Bolesław Pylak powołał nowy ośrodek duszpasterski. Do tworzenia parafii i budowy kościoła pw. Chrystusa Odkupiciela skierował ks. Andrzeja Kniazia, który wraz z grupą wiernych jeszcze w 1984 r. wybudował tymczasową kaplicę, a kilka lat później świątynię.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję