Styczeń 2006 r. - A może by tak zrobić portal, dzięki któremu odnajdziemy starych znajomych? - rzucił Maciek Popowicz.
Pomysł dojrzewał prawie rok, ewoluował, był dopieszczany, udoskonalany i tylko sami twórcy wiedzą, co jeszcze. Idea była bardzo prosta: przyjaciele - przyjaciołom. Właściwa idea grupy przyjaciół plus nieprzeciętne umiejętności i 11 listopada ruszył portal
W styczniu 2008 r. w portalu zapisanych było już ponad 7 mln Polaków, fenomen opisały media, wzbudził zainteresowanie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, a księża uważają, że portal internetowy Nasza-klasa to nowe i obiecujące pole do ewangelizacji.
„Co się stało z naszą klasą...”
- pytał bard lat 80. Jacek Kaczmarski. Co się stało z moją klasą? - pytam, logując się na internetowym portalu Nasza-klasa. I po kilku tygodniach rozumiem już, dlaczego to internetowe miejsce spotkań odniosło tak oszałamiający sukces...
Psychologowie tłumaczą, że w ten sposób wracamy do krainy dzieciństwa, do wieku niewinności, gdy kochało się i przyjaźniło na śmierć i życie, do czasów beztroski i zabaw. Wyjaśniają, że Polacy, i to gremialnie - bez względu na wiek i wykształcenie - chcą w ten sposób uleczyć po części trudy codzienności. Na zasadzie: popatrzcie, jaki byłem wtedy fajny! I przy okazji pochwalą się rodziną, zawodem, stanem majątkowym…
Faktem jest, że już ponad 7 mln ludzi odnalazło na Naszej-klasie swoich kolegów z podstawówki, szkoły średniej, studiów... Więcej - tworzą się nawet rodzinne klany. Odnajdują się najdalsi krewni, zagubieni podczas wojen, rodzinnych animozji i zwyczajnych przeprowadzek. Spotykamy znajomych z kolonii, obozów harcerskich, rajdów turystycznych, bali karnawałowych, imprez rodzinnych sprzed lat. Licząca sobie 75 lat pani, z pomocą wnuczki, znalazła profil swojej klasy w wałbrzyskim liceum - lata 1950-1954 - i zdumiona obejrzała galerię sepiowych zdjęć z dawnych lat.
Maciek, lekarz, ma już spore „stadko” odnalezionych po latach: - Przypominamy sobie szkolne zdarzenia, zabawne i smutne, wspominamy nauczycieli. Każdy pamięta trochę inaczej ten czas. Tworzy się rodzaj wspólnej pamięci o ludziach, miejscach, zdarzeniach. Fantastyczne są zdjęcia. Wielu wyszperało stare fotki, unikalne, pokazujemy je sobie w Naszej-klasie - ile to budzi wspomnień, śmiechu…
Równie zachwycony portalem jest Tomek, od 23 lat mieszkający w Kanadzie. Odnalazł swoich znajomych, a oni jego, dzięki internetowi. - Teraz dzień zaczynam od zajrzenia na Naszą-klasę. Sprawdzam, kto dopisał się do moich klas i szkół. Wyjechałem z kraju zaraz po studiach, przyjeżdżam na wakacje do Polski co roku, ale nie spotykam już nikogo z dawnych znajomych. Nawet nie zastanawiałem się, co się z nimi stało. I oto pojawia się w moim komputerze stary druh, z którym, będąc bajtlem, chodziłem na ryby. Gęba pomarszczona, włos przerzedzony, ale chochliki w oczach te same. I już umawiamy się na wspólne łowienie w najbliższe lato. Potem okazuje się, że ktoś mieszka we Francji, kilka osób w Niemczech, ktoś na antypodach. I największe zdumienie - okazuje się, że w promieniu 300 mil mam znajomych z ogólniaka. Wcześniej nie mieliśmy o tym pojęcia...Wyobrażam sobie, że wielu naszych na Wyspach Brytyjskich łagodzi sobie w ten sposób ból rozłąki i umniejsza samotność.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
To tylko moda
Obok zachwyconych jest i spora grupa sceptyków. Pierwszy zarzut dotyczy zastępowania realnych relacji między ludźmi relacjami wirtualnymi, sztucznymi. Że zamiast zamienić kilka zdań z najbliższymi, ślęczymy przed monitorami, trawiąc na tym bezużytecznym zajęciu cały wolny czas. Że niektórych opętała Nasza-klasa do tego stopnia, iż w porannych audycjach zastanawiano się, co będziemy robić w ciągu dnia, skoro Nasza-klasa nie działa, bo zmienia serwery na pojemniejsze...
Martę w pierwszych tygodniach Nasza-klasa zachwyciła. Teraz, gdy emocje opadły, przyszła refleksja. - Bardziej zaskoczył mnie fakt, że ludzie, których znałam bardzo przelotnie, odnajdują mnie i pytają o to, jak żyję i czy jestem szczęśliwa... Mnie by do głowy nie przyszło pytać kogoś, kogo nie widziałam kilkanaście lat, czy jest spełniony. Zastanawiam się, skąd się bierze w ludziach taka potrzeba „wybadania” innych. Warto się zastanowić, po co człowiekowi taka konfrontacja rzeczywistości z przeszłością...
- Dla mnie okres szkoły to zamknięty rozdział. Nie mam ochoty nikomu opowiadać, co u mnie słychać, dzielić się swoim życiem, nie sprawia mi też radości słuchanie o prywatności innych. Nie rozumiem tego szaleństwa. Stałe oglądanie się za siebie w niczym nie pomaga... - przekonuje Alicja, która Naszą-klasę uważa za sezonową atrakcję.
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych twierdzi, że niebywałą naiwnością jest upublicznianie swoich prywatnych danych w internecie. Skorzystać z nich mogą nie tylko nasi przyjaciele, ale i zwyczajni oszuści. Straszy się, że na portalu czyhają dawni wrogowie, a na nasze dzieci - pedofile. Jeśli ktoś się nie podoba, wystarczy blokować go i koniec z kłopotem. Twórcy portalu podkreślają: Dane personalne są u nas bezpieczne. Za chwilę wprowadzone będą nowoczesne systemy dodatkowej ochrony. Ziarno niepokoju zostało jednak zasiane, gdy sam twórca portalu Maciej Popowicz usunął stamtąd swoje nazwisko. Na nic tłumaczenia, że zalewała go fala wiadomości od nieznajomych. W portalu Maciek został -- wyjaśniają pracownicy - ale pod szkolnym przezwiskiem, które znają tylko przyjaciele.
Pole dla duszpasterzy
- Portal internetowy
Nasza-klasa - portal dla ludzi z klasą - to po prostu kolejne miejsce do nawiązania kontaktu z dawnymi znajomymi. Jeśli tylko tak pojmujemy to miejsce, obecność tam sprawi nam wiele radości i wzruszeń.
