Najpierw została odprawiona Msza św., którą celebrowali franciszkanie z Harmęż z asystentem wspólnoty FZŚ w Krakowie o. Łukaszem Stecem, o Robertem Millerem odpowiedzialnym za Młodzież Franciszkańską i sekretarzem krakowskiej prowincji franciszkanów w Krakowie o. Marianem Michasiowem.
– Adwent to czas przygotowania do narodzin Chrystusa i prostowania naszej drogi dla Jezusa w codzienności. Rozpoczynamy też drogę formacyjną, postulat w FZŚ. Cieszę się, że nie brakuje młodych ludzi, którzy pragną naśladować Chrystusa tak, jak to czynił nasz św. o. Franciszek z Asyżu – podkreślił asystent tutejszej wspólnoty o. Arkadiusz Bąk.
W kazaniu stwierdził, że jest to spotkanie z Miłością, w której nie ma lęku. – Droga ucznia Chrystusa, franciszkańska, jest tą drogą, w której Bóg wskazuje grzesznikowi kierunek. Dziesięć osób rozpoczyna drogę w FZŚ, w świecie, tam, gdzie żyją, pośród obowiązków, trudów i zmagania się. To nie znaczy, że będą mieć lepiej, może będzie jeszcze trudniej, bo życie św. Franciszka mocno było związane z krzyżem, cierpieniem, pokutą i wyrzeczeniem – dodał.
Po Eucharystii nowi tercjarze, przy płonącym paschale, odnowili przyrzeczenia chrzcielne, trzymając w rękach zapalone świecie. – Każde zaangażowanie w Kościele jest zakorzenione w sakramencie chrztu św. i jest wyrazem przynależności do Chrystusa – powiedział o. Łukasz Stec. Na koniec przełożona regionalna wspólnoty s. Jolanta Ulman pogratulowała młodym decyzji.
Czarne pelerynki z białym kołnierzykiem – dawny strój na uroczystości kościelne
Wielu z nas zakon kojarzy się z habitem, osobami konsekrowanymi. Tymczasem ci bracia i siostry prowadzą zwyczajne życie poza zakonem, mają rodziny, nierzadko po prostu przechodzą koło nas na ulicy, a nawet codziennie rozmawiamy z nimi w pracy.
Mowa o Franciszkańskim Zakonie Świeckich (FZŚ). W ubiegłym roku tercjarze i tercjarki obchodzili 800. rocznicę istnienia zakonu. 12 marca obchodzić będą 100. rocznicę śmierci swojej patronki – bł. Anieli Salawy. Jak widać, to wspólnota o głębokiej, wieloletniej tradycji. Czy jest więc dostosowana do naszych czasów? Czy „dzisiejszy” człowiek się tu odnajdzie?
Wysyłając swych uczniów na misje, Jezus daje im szczegółowe wskazania, jak powinni postępować. Właśnie w ramach tzw. Mowy Misyjnej pojawia się nakaz: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, mówcie: Pokój temu domowi” (Łk 10,5). Jaką treść podsuwał Jezus pod pojęcie „pokoju”? Zapewne w Ewangelii pisanej po grecku dopatrywać się można tu nie tylko myśli judaistycznej, a więc środowiska życia Jezusa, ale także konotacji greckich, a może nawet rzymskich.
Eirene, grecka bogini pokoju, przedstawiana była z rogiem obfitości, z którego rozdawała swe bogactwa. W niektórych wyobrażeniach towarzyszy jej Pluton symbolizujący dobrobyt, a stąd już niedaleko do utożsamienia pokoju ze spokojem. Zgoła inaczej ów pokój widzieli mieszkańcy Brytanii. Tacyt, w biografii swojego teścia Gnejusza Juliusza Agrykoli, zarządcy Brytanii w latach 77-84 po Chr., zamieścił mowę Kalgakusa, brytyjskiego dowódcy. Mówca niezbyt pochlebnie wypowiada się o Rzymianach: „Grabieżcy świata, kiedy im wszystko pustoszącym ziemi nie stało, przeszukują morze; chciwi, jeżeli nieprzyjaciel jest zamożny, żądni sławy, jeżeli jest biedny; ani Wschód, ani Zachód nie zdołałby ich nasycić; jedyni wśród wszystkich ludzi tak bogactw, jak i niedostatków z równą pożądają namiętnością. Grabić, mordować, porywać nazywają fałszywym mianem panowania, a skoro pustynię uczynią – pokoju” (Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli).
Wysyłając swych uczniów na misje, Jezus daje im szczegółowe wskazania, jak powinni postępować. Właśnie w ramach tzw. Mowy Misyjnej pojawia się nakaz: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, mówcie: Pokój temu domowi” (Łk 10,5). Jaką treść podsuwał Jezus pod pojęcie „pokoju”? Zapewne w Ewangelii pisanej po grecku dopatrywać się można tu nie tylko myśli judaistycznej, a więc środowiska życia Jezusa, ale także konotacji greckich, a może nawet rzymskich.
Eirene, grecka bogini pokoju, przedstawiana była z rogiem obfitości, z którego rozdawała swe bogactwa. W niektórych wyobrażeniach towarzyszy jej Pluton symbolizujący dobrobyt, a stąd już niedaleko do utożsamienia pokoju ze spokojem. Zgoła inaczej ów pokój widzieli mieszkańcy Brytanii. Tacyt, w biografii swojego teścia Gnejusza Juliusza Agrykoli, zarządcy Brytanii w latach 77-84 po Chr., zamieścił mowę Kalgakusa, brytyjskiego dowódcy. Mówca niezbyt pochlebnie wypowiada się o Rzymianach: „Grabieżcy świata, kiedy im wszystko pustoszącym ziemi nie stało, przeszukują morze; chciwi, jeżeli nieprzyjaciel jest zamożny, żądni sławy, jeżeli jest biedny; ani Wschód, ani Zachód nie zdołałby ich nasycić; jedyni wśród wszystkich ludzi tak bogactw, jak i niedostatków z równą pożądają namiętnością. Grabić, mordować, porywać nazywają fałszywym mianem panowania, a skoro pustynię uczynią – pokoju” (Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
