Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej. "Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko...".
Gdy jest źle, gdy ogarniają nas ciemności, gdy nadzieja przegrywa ze zwątpieniem, gdy zdaje się tryumfować zło i poczucie absurdu - wtedy wołamy do Najlepszej Matki: "Pod Twoją obronę uciekamy się...". Wołanie dzieci... To wołanie wpisane jest w dzieje Ojczyzny i każdego człowieka. Dzieje, w których jest radość i ból, chwile i lata szczęśliwe, a także chwile i lata tragiczne. I chwile zwyczajne, w których niby nic się nie dzieje. A także dni hańby i poniżenia. I dni dumy szlachetnej, gdy słowa - Prawda i Godność są słowami najcenniejszymi.
Antyfona - ukryta pod sercem, nigdy nie zapomniana...
"Matko Miłosierdzia, pod Twoją obronę uciekamy się" - słowa zaczerpnięte z Antyfony umieszczone są nad wileńską Ostrą Bramą, u stóp Cudownego Wizerunku Matki Bożej... W ubiegłym tygodniu zamieściłem w Niedzieli fragment wiersza Franciszka Oskierki pt. Pamiątka Koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej - 2 lipca 1927 r. Dzisiaj, wraz z Antyfoną, cały wiersz Franciszka Oskierki. Ofiarowuje go Rodakom w Polsce pani Lidia Łapińska ze Związku Polaków z Daugavpilis, dawnego Dyneburga w Inflantach - na Łotwie. Przypominam jej słowa: "... Ten wiersz znalazłam na starej pocztówce mojej chrzestnej matki. Słowa są piękne i na dziś aktualne". Pani Lidio! W imieniu Czytelników Niedzieli serdecznie pozdrawiam Panią i wszystkich Rodaków żyjących na przyjaznej ziemi łotewskiej. Nasze serca tworzą wielką, polską Rodzinę.

"Pamiątka Koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej - 2 lipca 1927 r."

Franciszek Oskierka

Królowo Niebios, Matko Boga Syna,
Przeczysta, Święta Dziewico jedyna,
U Twych Ołtarzy zawsze się korzymy,
W potrzebach naszych o pomoc prosimy.

Nasi przodkowie hołd Tobie składali,
Polską Koroną ukoronowali
Twój wizerunek, tam, na Jasnej Górze,
Gdzie wieki przetrwał najstraszniejsze burze,
Tam się oparło najeźdźców przemocy,
Rycerstwo polskie - przy Twojej pomocy.

Przed Twem Obliczem, z sobą się złączyły,
Polska i Litwa wieki w zgodzie żyły.
Wspólnie na polach Grunwaldu zadały
Klęskę Krzyżakom, ich pychę złamały.
Tam wspólna nasza krew się przelewała,
A Matka Boska zwycięstwo nam dała.

Wszak wspólna wiara, miniona niedola,
Sybir, kajdany, wiekowa niewola
Powinny zniszczyć nienawiść, oszczerstwo,
Wzmacniając dawną zgodę i braterstwo.
Lecz nasza Matka i wspólna Królowa
Od bratobójczej walki nas zachowa.
Ona połączy znów Orła z Pogonią
I będziem w zgodzie pod Jej świętą dłonią!

Dozwól łaskawie, Matko Miłosierna,
Niech w naszym Wilnie ludność Tobie wierna
Też Ci hołd złoży kornie w Ostrej Bramie,
Gdzie cuda Twoje wzmacniały nam ramię,
A wstawiennictwem u Twojego Syna
Polskę wskrzesiłaś! - O, Matko Jedyna!
Niech Polskie Kresy koronują Ciebie,
A Ty nam króluj, jak królujesz w niebie,
Wzbudź w sercach naszych dawne przodków cnoty,
Wzmacniaj w nas wiarę - a ten promień złoty,
Zruszy z uśpienia: miłość, jedność, zgodę,
Doda sił Polsce, utrwali swobodę,
Odżyje w sercach po przodkach puścizna,
To nasze wzniosłe hasło: Bóg!
Ojczyzna!

U stóp Twych wieńce z wdzięcznością składamy -
Broń nas od nieszczęść, oto Cię błagamy,
A Polska z Litwą nie będzie gnębioną,
Gdy wspólnie będą - pod Twoją obroną!

"Pod Twoją obronę uciekamy się"

Antyfona

Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko.
Naszymi prośbami racz nie gardzić
w potrzebach naszych,
ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać,
Panno chwalebna i błogosławiona.
O Pani, o Pani, o Pani nasza!
Orędowniczko nasza,
Pośredniczko nasza,
Pocieszycielko nasza!

Z Synem Swoim nas pojednaj,
Synowi Swojemu nas polecaj,
Swojemu Synowi nas oddawaj.
O Pani, o Pani, o Pani nasza!
Orędowniczko nasza,
Pośredniczko nasza,
Pocieszycielko nasza!