Naród – to słowo każdemu z nas wydaje się bliskie. To wspólnota ludzi, złączonych silnymi więzami, którzy mają wspólną historię i kulturę. Naród nie jest jednolitą masą – to konkretni ludzie, o konkretnych twarzach, zajmujący się konkretnymi zawodami. To oni są jego bogactwem. Tworzą naród, żyjąc między sobą i pomagając sobie nawzajem. Na świecie jest bardzo dużo narodów. Jedne mają swoje państwa, inne współtworzą państwa z innymi narodami, ale są i takie, które nie mogą cieszyć się wolnością i swobodnym pielęgnowaniem swojej kultury i wartości.

Choć tak wielka jest różnorodność narodów, każdy z nich ma swoje miejsce w Kościele katolickim. Jezus Chrystus chciał, aby Kościół dotarł w każdy zakątek ziemi i każdego człowieka przyjął na swoje łono. Tak jak różnorodność ludzi jest bogactwem jednego narodu, tak różnorodność narodów jest bogactwem Kościoła. Ponad 150 lat temu święty Józef został ogłoszony patronem całego Kościoła katolickiego.

Człowiek, który był członkiem swojego narodu, cichym cieślą z Nazaretu, został dany wszystkim narodom za patrona. Kościół uczy nas tym samym, że każdy, bez względu na to czy znany z pierwszych stron gazet czy anonimowy w swoim środowisku, jest wielką wartością dla ludzkości i skarbem w oczach Boga.

Święty Józef – patron Kościoła katolickiego, w którym gromadzą się wszystkie narody, ludy i języki – jest dla nas wzorem i zachętą do szacunku wobec innych, bez względu na ich status społeczny, kolor skóry, czy światopogląd, ponieważ każdy człowiek ma wartość i każdy jest dzieckiem Bożym, którego należy szanować. Tak jak Józef i Maryja, choć ubodzy, okazali się siłą i skarbem swojego narodu, tak dziś wielu ludzi jest skarbem swoich narodów, mimo iż pozostają nieznani. Święty Józef wychwalany przez wszystkie narody uczy, by w każdym narodzie dostrzegać konkretnych ludzi i ich wartość, jaką mają w oczach Bożych. Czasami ulegamy pokusie, by zamykać się i odrzucać innych ludzi, bo nic nie będziemy mieli z ich przyjęcia oraz nie uzyskamy z tego żadnej korzyści. Właśnie tak potraktowano Józefa, gdy wraz z Maryją szukał miejsca na przenocowanie.

Święty Józef, choć odrzucony, przyjmuje dziś wszystkich ludzi pod swoją opiekę. Przykład jego życia jest dla nas zachętą do troski o innych i przestrogą, byśmy nie odrzucili Chrystusa, który przychodzi w drugim człowieku. Święty Józefie, niegdyś odrzucony, dziś przez narody wychwalany – módl się za nami!