Posadzka należy do tzw. Drugiej Świątyni (pierwsza, wybudowana przez króla Salomona została zburzona ok. r. 563 p. Chr. w wyniku najazdu babilońskiego) budowanej w czasach króla Heroda. Została ona zburzona przez Rzymian ok. r. 70 n.e. w odwecie za wywołanie powstania przez Żydów. Archeolog Assaf Avraham tak tłumaczy agencji Reutersa naturę tych prac:

„To co zamierzaliśmy, to realistyczne odtworzenie starożytnej posadzki z czasów Drugiej Świątyni. Na posadzce zarejestrowaliśmy nawet zarysowania i wszystkie inne rysy, aby wyglądała tak, jak w tamtych czasach”.

Podziel się cytatem

Kafelki posadzki, które przetrwały, opowiadają archeologom z jakiego materiału powstały: są tu ręcznie obrabiane lokalne wapienie, kamienie z Morza Martwego a także importowany marmur. Kiedy usuwaliśmy warstwy brudu, nagle ujrzeliśmy kafelki starożytnej świątyni: ozdobne i kolorowe. Tak jak je opisał Józef Flawiusz (37-100), żydowski historyk, pisząc o posadzce świątyni, o dziedzińcu świątynnym, który był wybrukowany kolorowymi kamieniami. Możemy sobie wyobrazić , kto przechadzał się po tej posadce: pielgrzymi, Żydzi z całego świata i oczywiście Pan Jezus, tak jak jest to opisane w ewangelii św. Jana”.

Prace polegają na badaniach nad odkrytymi pozostałościami, a także nad historycznymi tekstami. Jeśli chodzi o odkrycie fragmentów posadzki, to ma to związek z realizowaną od 2004 r. operacją archeologiczną „Temple Mount Sifting Project”, która polega na dokładnym przebadaniu wszystkich pozostałości, które usunięto z terenów dawnej świątyni bez należytego ich przebadania. W projekcie tym wzięło udział wielu uczniów, studentów a nawet turystów.

Kierujący pracami nad restauracja świątynnej posadzki Avi Tsvisal, ma nadzieję, że ludzie niebawem ujrzą finalny produkt tej „ciężkiej pracy, w którą włożyliśmy całe serce”.