Jerozolima to miasto ważne i święte dla trzech religii. Dla chrześcijan najważniejsze, bo tutaj wybudowana została Bazylika Grobu Bożego (IV-XII wiek) - najważniejsza świątynia chrześcijaństwa. Tutaj znajduje się Golgota, Grób Chrystusa oraz miejsce, w którym znaleziono Relikwie Krzyża Świętego. Tutaj Jezus pokonał śmierć i szatana, wychodząc zwycięsko z grobu. Został ukrzyżowany - a zmartwychwstał. Na zboczach Góry Oliwnej rozmieszczone są inne, ważne miejsca związane z osobą Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Poniżej prezentujemy tylko niektóre z nich.

Kościół „Dominus Flevit”

„Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej (...). Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia»” (Łk 19,37-42)
Na zboczach Góry Oliwnej znajduje się mały kościółek „Dominus Flevit” (Pan zapłakał). Z tego miejsca rozciąga się wspaniały widok na Wzgórze Świątynne. Kościół został wybudowany w XX wieku na ruinach starożytnego sanktuarium, po którym pozostały tylko posadzki z V wieku. Według tradycji, jest to miejsce pobytu Jezusa, który podziwiając piękno Jerozolimy, zapłakał, bo zobaczył jej tragiczną przyszłość - legiony rzymskie nadchodzące od północy, porozbijane pałace i wieże, świątynię zajętą przez ogień, swoich rodaków, którzy padli od miecza i z głodu. Z historii wiemy, że upadek Jerozolimy miał miejsce w roku 70.

Getsemani

„Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie” (Łk 22,39)
Na najniższych zboczach Góry Oliwnej rozciąga się zagajnik z ośmioma drzewami oliwnymi, które - według tradycji - pamiętają modlitwę Jezusa i Apostołów w Ogrójcu. Nazwa miejsca pochodzi z języka aramejskiego i oznacza tłocznię oliwy.

Bazylika Konania

„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię” (por. Łk 22,40-46)
Bazylika Konania nazywana jest również Bazyliką Wszystkich Narodów. Budowę kościoła sfinansowało wspólnie wiele krajów. Bazylika została zaprojektowana przez włoskiego architekta Antonio Barluzziego na ruinach poprzednich dwóch sanktuariów. W tym miejscu Jezus spędził ostatnie godziny, zanim został pojmany w ogrodzie Getsemani. W kościele możemy zobaczyć Skałę Konania, na której Jezus się modlił i na której pocił się krwią. Skała ta jest otoczona żelazna koroną cierniową.

Kościół św. Piotra „Il Gallicantu”

„Wówczas Jezus rzekł do nich: «Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei». Odpowiedział Mu Piotr: «Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię». Jezus mu rzekł: «Zaprawdę, powiadam ci: Jeszcze tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz»” (Mt 26, 31-34, zob. Mt 26,57-75)
Kościół św. Piotra „Il Gallicantu” („Gdzie kur zapiał”) stoi na miejscu, w którym znajdował się dom Kajfasza, najwyższego kapłana za czasów Jezusa. Zgodnie z tradycją, w tym miejscu Piotr zaparł się Mistrza trzy razy.

Via Dolorosa

Via Dolorosa ciągnie się wzdłuż Starego Miasta. Prowadzi od klasztoru „Ecce Homo” do Bazyliki Grobu Bożego. Jest to droga, która pokonał Chrystus przed śmiercią, niosąc krzyż na Golgotę. Trasę tworzy czternaście stacji Drogi Krzyżowej (na ulicach miasta i w Bazylice).

Lithostrotos

„Piłat... kazał przyprowadzić Jezusa, zasiadł na trybunale w miejscu zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Było to w przeddzień Paschy około godziny szóstej” (J 19,13-14)
Lithostrotos to posadzki w formie płyt chodnikowych pochodzące z czasów rzymskich, a obecnie znajdujące się w podziemiach klasztoru Sióstr Syjońskich. Zgodnie z tradycją, znajdowały się przed pretorium. Datowane są one na okres panowania cesarza Hadriana. Na kamiennych podsadzkach widać znaki gry „w króla”, w którą grali żołnierze rzymscy.

Łuk „Ecce Homo”

„Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek»” (zob. J 19,1-16)
Łuk „Ecce Homo” został wybudowany przez Hadriana jako łuk triumfalny. To tutaj rzymski prefekt Judei Poncjusz Piłat pokazał Jezusa żydowskiemu ludowi, wołając: „Ecce Homo!”. Dzisiaj łuk stanowi część kaplicy „Ecce Homo” w klasztorze Sióstr Syjońskich.

Bazylika Bożego Grobu

„Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef (...). On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. (...) Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem do grobu zatoczył duży kamień i odszedł” (zob. Mt 27,57-60)
Bazylika Bożego Grobu została wybudowana na polecenie cesarza Konstantyna zaraz po soborze nicejskim w 325 r. Grób Jezusa został odkryty przez matkę Konstantyna, cesarzową św. Helenę, która ujrzała go we śnie podczas pobytu w Jerozolimie. W miejscu tym zostały postawione: okrągły kościół zwany Anastasis (wybudowany nad pustym Grobem Pańskim), wspaniała bazylika zwana Martyrium i świątynia upamiętniająca śmierć Jezusa zwana Kalwarią czy Golgotą. Budynki zostały zburzone przez Persów w 614 r. Powtórnie odbudowane, zostały znowu zniszczone, tym razem przez fatymidzkiego kalifa al-Hakima w 1009 r. W 1149 r. Krzyżowcy powtórnie zdobyli Jerozolimę i wybudowali kościół, który przetrwał do dzisiaj. We wnętrzu Bazyliki, oprócz Grobu Pańskiego i Golgoty, możemy zobaczyć m.in. Kaplicę św. Heleny, Kaplicę Adama, Kaplicę Odnalezienia Krzyża.
Kaplica Golgoty upamiętnia miejsce śmierci. Ołtarz otaczają dwa filary, a srebrny krąg wskazuje dokładne miejsce, w którym stał krzyż. Poprzez wgłębienie na środku można dotknąć skały Golgoty. Po obu stronach ołtarza są czarne kręgi wskazujące miejsca, w których stały krzyże złoczyńców ukrzyżowanych wraz z Jezusem. Po prawej stronie znajduje się szczelina w skale, która - według tradycji - powstała podczas trzęsienia ziemi, które miało miejsce w momencie śmierci Jezusa.
Kamień Namaszczenia to płyta kamienna, na której namaszczono ciało Jezusa mieszanką mirry, aloesu i wonnych olejków tuż przed złożeniem do grobu, w ten sposób przygotowując Je do pochówku.
Grób Boży położony jest w środkowej części rotundy, w bogato zdobionej niszy. Pierwotnie znajdował się w jaskini wykutej w skale, nad którą wybudowano rotundę. Grób pokryty jest gładką marmurową płytą. Nad grobem palą się dniem i nocą lampki różnych obrządków - łacińskiego, greckiego, ortodoksyjnego, ormiańskiego i koptyjskiego. Pierwszym pomieszczeniem wewnątrz grobu jest Kaplica Anioła. W tym miejscu Maria Magdalena, odwiedzająca grób w pierwszą niedzielę po ukrzyżowaniu, nie zastała w nim ciała, lecz zobaczyła Anioła ubranego w białe szaty. Kolumna stojąca na środku pomieszczenia zawiera fragment kamienia, który został użyty do zasłonięcia grobu.