Młodość... Pełna entuzjazmu, radości. Żądna przygód, wciąż poszukująca… Poszukująca Boga i człowieka… I choć czasem droga do Chrystusa bywa kręta, tak jak ta do krzeszowskiego sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, rzesze młodych już po raz XV przybyły przed tron Królowej Sudetów, aby modlić się i rozwijać swoje talenty.
To wielkie europejskie spotkanie rozpoczęło się 14 sierpnia. Tym razem już nie tylko młodzież diecezji legnickiej, lecz także z Czech i Łużyc postanowiła przyglądnąć się swojemu powołaniu i „naładować akumulatory” przed zbliżającym się nowym rokiem szkolnym. Pięć dni poświęconych odkrywaniu swoich pasji, poszukiwaniu odpowiedzi na trudne, ale jakże istotne pytania o godne życie. Spotkanie z drugim człowiekiem. I najważniejsze… Cichy Jezus pukający do młodych serc.
Jego obecność czuło się nieustannie, tym bardziej, że czasem nam do Niego daleko - mówi 16-letni Łukasz. Nie potrafiłem odnaleźć się w świecie wiary, ale Krzeszów pokazał mi, o co w życiu warto walczyć. Trzeba być świętym pośród nieświętych - dodaje.
O świętości mówił także ks. Marek Kozłowski z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Uświadomił młodym, że podstawowym błędem jest utożsamianie świętości z dewocją. One różnią się jak woda i ogień. Świętość, to nie leżenie krzyżem od świtu do zmierzchu, ani też pobożnie złożone do modlitwy rączki. To pomocna dłoń, dobre słowo i przede wszystkim wstręt do grzechu. A naszą nadzieją jest Chrystus, który otwiera nam drogę do Boga.
Cnoty górą
Krzeszowskie spotkanie miało ukazać owoce życia według cnót: roztropności, wstrzemięźliwości, męstwa, sprawiedliwości oraz wspomnianej już świętości. W rozpoznaniu ich wagi młodym pomagali znani prelegenci. O roztropności mówił red. Marek Zając, dziennikarz TVP1 oraz redaktor „Tygodnika Powszechnego”. Podkreślił, że człowiek roztropny daleki jest od osądzania. Podstawę stanowi natomiast obiektywizm i rzetelność.
Młodzi wysłuchali także konferencji o. Leona Knabita, który mówiąc o sprawiedliwości, podkreślał, że każdemu musimy oddać to, co mu się słusznie należy. I choć zło coraz częściej bierze górę nad dobrem, powinniśmy wpatrywać się w Maryję i Jej Syna. Dzięki zbawiennemu planu Boga spotkały się dwie wielkie Miłości, które nieustannie ukazują zasady sprawiedliwości.
Męstwo dziś utożsamiane z siłą i przewagą wojowniczych hormonów, dalekie jest od cnoty, jaką wykazał się św. Paweł spotykając na swojej drodze Chrystusa. Mimo tchórzostwa, które często mąciło jego spokój, nawrócony Szaweł miał kochające serce. To właśnie ks. Stanisław Orzechowski nakazał młodym, aby każdego dnia naśladowali Apostoła Narodów, prawdziwego rycerza męstwa.
Nuda? Nigdy w życiu!
Ci, którzy myślą, że Europejskie Spotkanie Młodych stwarza okazję jedynie do pobożnej modlitwy i wysłuchiwania mądrych konferencji, są w ogromnym błędzie. Krzeszów pozwala rozwinąć ducha, pasje, intelekt. Wszystko to, co kształtuje człowieka - mówi Iga, studentka architektury. Dlatego stworzono warsztaty umożliwiające pracę nad talentami. Młodzi uczestniczyli w szkole muzycznej, filmowej, plastycznej, fotograficzno-dziennikarskiej, teatralnej, tanecznej, liturgicznej, a także w diakonii modlitwy. Sztuką było dokonać wyboru, bo często jedne warsztaty uzupełniały drugie.
Przed Maryjnym tronem muzyka była chlebem powszednim. Młodzi tańcem i śpiewem chwalili Boga. Na krzeszowskiej scenie wystąpił Poldek Twardowski oraz zespół Kana z Ukrainy. Full Power Spirit pokazał, że także w rytmie hip-hopu płynie modlitwa do Boga. Gdy zapytamy, jaki utwór okrzyknięto hitem Krzeszowa 2008, usłyszymy spontaniczny i niesłychanie radosny śpiew: „Pan jest moim Pasterzem…”.
...I niech tak pozostanie. Życzymy, aby ziarno cnót zasiane podczas XV Europejskiego Spotkania Młodych wydało stokrotny plon. Bądźcie uczniami Chrystusa każdego dnia! Rano, wieczór, we dnie, w nocy… Tam, gdzie zostaniecie posłani. Naprawdę warto!
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
W polskiej polityce widzieliśmy już wiele. Emocje, ostre starcia, manipulacje, a nawet oszczerstwa – to wszystko zdarzało się wcześniej. Ale kampania prezydencka 2025 roku wyznaczyła nowe „standardy”. Bo to już nie była walka na wizje, idee czy nawet programy. To była walka o wszystko – o domknięcie systemu, o bezkarność, o podporządkowanie ostatnich niezależnych instytucji. I dlatego też atak na Karola Nawrockiego przybrał kształt nie tylko brutalny, ale wręcz obrzydliwy.
Z dzisiejszej perspektywy, po ogłoszeniu przez Sąd Najwyższy ważności wyborów, a tuż przed zaprzysiężeniem nowego prezydenta, wychodzą na jaw kulisy kampanii, które powinny zmrozić krew w żyłach każdego, komu zależy na demokracji – niezależnie od sympatii politycznych.
Katecheci podczas wspólnej modlitwy w czasie rekolekcji w Bardzie
Gdy niepewność wobec przyszłości katechezy rośnie, a szkolne reformy budzą lęk, rekolekcje w Bardzie dla katechetów diecezji świdnickiej stały się oazą nadziei i przypomnieniem, że wciąż są w Jego rękach.
Rekolekcje u stóp Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej prowadził w dniach od 3 do 5 lipca ks. Radosław Mielczarek ze Świdnicy, który w prosty, a zarazem głęboki sposób ukazywał sens zaufania Bożej Opatrzności – szczególnie w trudnym dziś powołaniu nauczyciela wiary. Rekolekcje odbywały się pod hasłem „W Jego rękach” i dla wielu stały się odpowiedzią na pytania i niepokoje związane z przyszłością katechezy w polskich szkołach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
