Reklama

Kościół

Adhortacja "Querdia Amazonia" - dokumentacja

Piąta adhortacja apostolska Papieża Franciszka „Querida Amazonia” – „Umiłowana Amazonia” zaskakuje swoją poetycką formą a także osobistym charakterem. Ojciec Święty podkreśla znaczenie dokumentu końcowego Synodu, który odbył się w Rzymie w dniach 6–27 października 2019 i obradował na temat „Amazonia: nowe drogi dla Kościoła i ekologii integralnej”. Swoją adhortację traktuje natomiast jako podsumowanie wniosków wypływających z prac tego gremium. Ujął je w postaci czterech marzeń: społecznego, kulturowego, ekologicznego i kościelnego. W tym ostatnim rozdziale nie podjął wysuwanej przez niektórych ojców propozycji udzielania święceń odpowiednio przygotowanym mężczyznom żyjącym w rodzinie.

[ TEMATY ]

adhortacja

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

109. Jako chrześcijan jednoczy nas bowiem wiara w Boga, Ojca, który daje nam życie i bardzo nas miłuje. Łączy nas wiara w Jezusa Chrystusa, jedynego Odkupiciela, który nas wyzwolił swoją świętą krwią i chwalebnym zmartwychwstaniem. Łączy nas pragnienie Jego słowa, które prowadzi nasze kroki. Jednoczy nas ogień Ducha, który pobudza nas do misji. Łączy nas nowe przykazanie, które pozostawił nam Jezus, dążenie do cywilizacji miłości, pasja budowania wraz z Panem Królestwa Bożego, łączy nas walka o pokój i sprawiedliwość. Łączy nas przekonanie, że nie wszystko kończy się w tym życiu, ale że jesteśmy powołani na niebiańską ucztę, na której Bóg otrze wszelkie łzy i zbierze to, co uczyniliśmy dla tych, którzy cierpią.

110. To wszystko nas łączy. Jak nie walczyć razem? Jak nie modlić się razem i działać ramię w ramię w obronie ubogich Amazonii, aby ukazać święte oblicze Pana i zatroszczyć się o Jego dzieło stworzenia?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

ZAKOŃCZENIE MATKA AMAZONII

Reklama

111. Podzieliwszy się niektórymi marzeniami, zachęcam wszystkich do pójścia naprzód konkretnymi drogami, które pozwolą zmienić rzeczywistość Amazonii i uwolnią ją od uciskających ją nieszczęść. Teraz wznieśmy spojrzenie ku Maryi. Matka, którą dał nam Chrystus, chociaż jest jedyną Matką wszystkich, przejawia się w Amazonii na różne sposoby. Wiemy, że „mieszkańcy pierwotni mają na wiele sposobów żywe relacje z Jezusem Chrystusem; ale droga maryjna przyczyniła się przede wszystkim do tego spotkania” [145]. W obliczu piękna Amazonii, które coraz bardziej odkrywaliśmy podczas przygotowywania i trwania Synodu, myślę, że najlepiej jest zakończyć tę adhortację zwracając się do Niej: Matko życia, w Twoim macierzyńskim łonie ukształtował się Jezus, Pan wszystkiego, co istnieje. Zmartwychwstały, przemienił Cię swoim światłem i uczynił Cię Królową całego stworzenia. Zatem prosimy Cię, byś panowała, o Maryjo, w pulsującym sercu Amazonii.

Okaż się Matką wszystkich stworzeń, w pięknie kwiatów, rzek, wielkiej rzeki, która przez nią płynie i wszystkiego, co drga w jej puszczach. Chroń swą miłością tę eksplozję piękna.

Uproś Jezusa, by rozlał całą swą miłość na mieszkających tam mężczyzn i kobiety, aby umieli ją podziwiać i o nią się troszczyć.

Spraw, by Twój Syn narodził się w ich sercach, aby jaśniał w Amazonii, w jej ludziach i jej kulturach, światłem swego Słowa, pociechą swej miłości, swym orędziem braterstwa i sprawiedliwości.

Niech w każdej Eucharystii wznosi się też wielki cud na chwałę Ojca.

Matko, spójrz na ubogich Amazonii, bo ich dom jest niszczony dla nędznych interesów. Ile bólu, ileż nędzy, ileż porzucenia i ile arogancji w tej błogosławionej ziemi, obfitującej życiem!

Porusz czułość możnych, bo chociaż czujemy, że jest późno, wzywasz nas do ocalenia tego, co wciąż żyje.

Matko o przebitym sercu, Cierpiąca w Twoich znieważonych dzieciach i w zranionej przyrodzie, króluj w Amazonii wraz z Twoim Synem. Króluj, aby nikt inny nie czuł się właścicielem dzieła Bożego.

Tobie ufamy, Matko życia, nie zostawiaj nas w tej mrocznej godzinie. Amen.

W Rzymie, u św. Jana na Lateranie, w dniu 2 lutego 2020, w święto Ofiarowania Pańskiego, w siódmym roku mego pontyfikatu.

  PRZYPISY:

1. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 49: AAS 107 (2015), 866.

Reklama

2. Instrumentum laboris, 45.

3. ANA VARELA-TAFUR, “Timareo”, w: Lo que no veo en visiones, Lima (1992).

4. JORGE VEGA MÁRQUEZ, “Amazonia solitária”, w: Poesía obrera, Cobija-Pando - Bolivia (2009), 39.

5. RED ECLESIAL PANAMAZÓNICA (REPAM), Brasil, Síntesis del aporte al Sínodo, p. 120; por. Instrumentum laboris, 45.

6. Przemówienie do młodzieży, Sao Paulo, Brazylia (10 maja 2007), 2: Insegnamenti III, 1 (2007), 808; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 7-8/2007, s. 18.

7. Por. ALBERTO C. ARAÚJO, “Imaginario amazónico”, w: Amazonia real: amazoniareal.com.br (29 stycznia 2014).

8. ŚW. PAWEŁ VI, Enc. Populorum progressio (26 marca 1967), 57: AAS 59 (1967), 285.

9. ŚW. JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników VII Sesji Plenarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych (27 kwietnia 2001), 4: AAS 93 (2001), 600; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 6/2001, s. 43.

10. Por. Instrumentum laboris, 41.

11. V OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Dokument z Aparecidy (29 czerwca 2007), 473.

12. RAMÓN IRIBERTEGUI, El hombre y el caucho, Puerto Ayacucho: Vicariato Apostólico de Puerto Ayacucho (Venezuela), Monografia n.˚ 4, Caracas 1987, 307nn.

13. Por. AMARÍLIS TUPIASSÚ, “Amazônia, das travessias lusitanas à literatura de até agora”, w: Estudos Avançados, vol. 19, n. 53, San Paolo (styczeń/kwiecień 2005): „W istocie, po zakończeniu pierwszej kolonizacji, Amazonia wciąż była regionem poddanym wiekowej chciwości, której obecnie nadaje się nową retorykę […] przez «czynniki cywilizacyjne», które nawet nie potrzebują personifikacji, aby prowokować i mnożyć nowe oblicza starej zagłady, teraz przez powolną śmierć”.

14. BISKUPI AMAZIONII BRAZYLIJSKIEJ, Carta al pueblo de Dios, Santarem - Brasil (6 lipca 2012). 15. ŚW. JAN PAWEŁ II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1998, 3: AAS 90 (1998), 150; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 1/1998, s. 5. 16. III OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Documento de Puebla (23 marca 1979), 6. 17. Instrumentum laboris, 6. Papież Paweł III, w Breve Veritatis ipse (2 czerwca 1537), potępił rasistowskie tezy, uznając godność osoby ludzkiej przedstawicieli ludów pierwotnych, bez względu na to czy są chrześcijanami, czy nie, uznał ich prawo do własności i zabronił redukowania ich do niewolnictwa. Stwierdzał: „Jako ludzie jak inni, […] nie mogą być absolutnie pozbawiani wolności i posiadania swoich dóbr, również ci, którzy pozostają poza wiarą w Jezusa Chrystusa”. To nauczanie zostało potwierdzone przez papieży: GRZEGORZA XIV, w Bulli Cum Sicuti (28 kwietnia 1591); URBANA VIII, w Bulli Commissum Nobis (2 kwietnia 1639); BENEDYKTA XIV, w Bulli Immensa Pastorum Principis, zaadresowanej do Biskupów Brazylii (20 grudnia 1741); GRZEGORZA XVI, w Breve In Supremo (3 grudnia 1839); LEONA XIII, w Liście do Biskupów Brazylii o niewolnictwie (5 maja 1888); ŚW. JANA PAWŁA II, w Orędziu do Indian Ameryki, Santo Domingo (13 października 1992), 2: Insegnamenti 15, 2 (1992), 341-347; L'Osservetore Romano, wyd. polskie, n. 12/1992, s. 34. 18. FREDERICO COSTA, Carta Pastoral (1909), wyd. Imprenta del gobierno del Estado de Amazonas, Manaus (1994), 83. 19. Instrumentum laboris, 7. 20. Przemówienie z okazji II Światowego Spotkania Przedstawicieli Ruchów Ludowych, Santa Cruz de la Sierra, Boliwia (9 lipca 2015): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 9/2015, s. 21. 21. Przemówienie podczas spotkania z ludnością Amazonii, Puerto Maldonado – Peru (19 stycznia 2018): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 2/2018, s. 24. 22. Instrumentum laboris, 24. 23. YANA LUCILA LEMA, w: Tamyahuan Shamakupani. Por. http://siwarmayu.com/es/yana-lucila-lema-6-poemas-de-tamyawan-shamukupani-con-la-lluvia-estoy-viviendo/. 24. KONFERENCJA EPISKOPATU EKWADORU, Cuidemos nuestro planeta (20 kwietnia 2012), 3. 25. N. 142: AAS 107 (2015), 904-905. 26. N. 82. 27. Tamże, 83. 28. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 239: AAS 105 (2013), 1116. 29. Tamże, 218: AAS 105 (2013), 1110. 30. Tamże. 31. Por. Instrumentum laboris, 57. 32. Por. EVARISTO DE MIRANDA, Quando o Amazonas corria para o Pacífico, Petrópolis (2007), 83-93 33. JUAN CARLOS GALEANO, “Paisajes”, w: Amazonia y otros poemas, Universidad Externado de Colombia, Bogotá (2011), 31. 34. JAVIER YGLESIAS, “Llamado”, w: Revista peruana de literatura, n. 6 (czerwiec 2007), 31. 35. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 144: AAS 107 (2015), 905. 36. Posynodalna adhort. apost. Christus vivit (25 marca 2019), 186. 37. Tamże, 200. 38. Przesłanie wideo przed Światowym Dniem Młodzieży Tubylczej, Soloy - Panamá (18 stycznia 2019). 39. MARIO VARGAS LLOSA, Prólogo de El Hablador, Madrid (8 października 2007). 40. Posynodalna adhort. apost. Christus vivit (25 marca 2019), 195. 41. ŚW. JAN PAWEŁ II, Enc. Centesimus annus (1 maja 1991), 50: AAS 83 (1991), 856. 42. V OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW. Dokument z Aparecidy (29 czerwca 2007), 97. 43. Przemówienie podczas spotkania z ludnością Amazonii, Puerto Maldonado – Peru (19 stycznia 2018): L’Osservatore Romano, wyd. polskie n. 2/2018, s. 24. 44. Instrumentum laboris, 123 e. 45. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 144: AAS 107 (2015), 906. 46. Por. BENEDYKT XVI, Enc. Caritas in veritate (29 czerwca 2009), 51: AAS 101 (2009), 687: „Przyroda, zwłaszcza w naszych czasach, jest tak bardzo włączona w procesy społeczne i kulturowe, że niemal nie stanowi już zmiennej niezależnej. Pustynnienie i zubożenie pod względem produkcyjnym niektórych obszarów uprawnych jest również skutkiem zubożenia zamieszkującej je ludności i jej zacofania”. 47. Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 2007, 8: Insegnamenti, II/2 (2006), 776; L’Osservatore Romano, wyd. polskie n. 2/2007, s. 4. 48. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 16;91;117;138;240: AAS 107 (2015), 854; 884; 894; 903; 941. 49. Dokument Bolivia: informe país. Consulta presinodal, 2019, 36; por. Instrumentum laboris, 23. 50. Instrumentum laboris, 26. 51. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 146: AAS 107 (2015), 906. 52. Documento con aportaciones al Sínodo de la Diócesis de San José del Guaviare y de la Arquidiócesis de Villavicencio y Granada (Colombia); por. Instrumentum laboris, 17. 53. EUCLIDES DA CUNHA, Los Sertones (Os Sertões), Buenos Aires (1946), 65-66. 54. PABLO NERUDA, “Amazonas”, w: Canto General (1938), I, IV. 55. REPAM, Dokument Eje de Fronteras. Preparación para el Sínodo de la Amazonia, Tabatinga - Brasil (13 lutego 2019), 3; por. Instrumentum laboris, 8 . 56. AMADEU THIAGO DE MELLO, Amazonas, patria da agua (http://letras-uruguay.espaciolatino. com/aaa/mello_thiago/amazonas_patria_da_agua.htm). 57. VINICIUS DE MORAES, Para vivir un gran amor, Buenos Aires (2013), 166. 58. JUAN CARLOS GALEANO, “Los que creyeron”, w: Amazonia y otros poemas, Universidad Externado de Colombia, Bogotá (2011), 44. 59. HARALD SIOLI, A Amazônia, Petropolis (1985), 60. 60. ŚW. JAN PAWEŁ II, Przemówienie do uczestników Międzynarodowego Kongresu na temat zdrowia i ochrony środowiska (24 marca 1997), 2: Insegnamenti, XX, 1 (1997), 521. 61. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 34: AAS 107 (2015), 860. 62. Por. tamże, 28 – 31: AAS 107 (2015), 858-859. 63. Tamże, 38: AAS 107 (2015), 862. 64. Por. V OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW. Dokument z Aparecidy (29 czerwca 2007), 86. 65. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 38: AAS 107 (2015), 862. 66. Por. Tamże, 144,187: AAS 107 (2015), 905-906; 921. 67. Por. Tamże, 183: AAS 107 (2015), 920. 68. Tamże, 53: AAS 107 (2015), 868. 69. Por. Tamże, 49: AAS 107 (2015), 866. 70. Dokument przygotowawczy do Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla regionów Panamazońskich, 8. 71. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 56: AAS 107 (2015), 869. 72. Tamże, 59: AAS 107 (2015), 870. 73. Tamże, 33: AAS 107 (2015), 860. 74. Tamże, 220: AAS 107 (2015), 934. 75. Tamże, 215: AAS 107 (2015), 932. 76. SUI YUN, Cantos para el mendigo y el rey, Wiesbaden (2000). 77. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 100: AAS 107 (2015), 887. 78. Tamże, 204: AAS 107 (2015), 928. 79. Por.: Dokumenty z Santarem (1972) i Manaos (1997) w: NARODOWA KONFERENCJA BISKUPÓW BRAZYLII, Desafío missionário. Documentos da Igreja na Amazônia, Brasilia (2014), 9-28 i 67-84. 80. Adhort. apost. Evangelii gaudium, (24 listopada 2013), 220: AAS 105 (2013), 1110. 81. Tamże, 164: AAS 105 (2013), 1088-1089. 82. Tamże, 165: AAS 105 (2013), 1089. 83. Tamże, 161: AAS 105 (2013), 1087. 84. Tak to rozumie Sobór Watykański II w 44 numerze Konstytucji Gaudium et spes, który mówi: „Kościół, od początku swej historii, nauczył się wyrażać Nowinę Chrystusową przy pomocy pojęć i języka różnych ludów, a ponadto starał się objaśniać ją z pomocą mądrości filozofów w tym celu, aby w miarę możności dostosować Ewangelię czy to do zdolności rozumienia przez ogół, czy też do wymagań mędrców. I to właśnie dostosowywanie się w głoszeniu objawionego słowa powinno stać się prawidłem wszelkiej ewangelizacji. Tym bowiem sposobem rozbudza się w każdym narodzie zdolność wyrażania Chrystusowej Nowiny po swojemu, a zarazem sprzyja się żywemu obcowaniu Kościoła z różnymi kulturami”. 85. Schreiben an das pilgernde Volk Gottes in Deutschland (29 czerwca 2019), 9. 86. Por. ŚW. WINCENTY Z LERYNU, Commonitorium primum, cap. 23: PL 50, 668: «Ut annis scilicet consolidetur, dilatetur tempore, sublimetur aetate» 87. Schreiben an das pilgernde Volk Gottes in Deutschland (29 czerwca 2019), 9. Por. wyrażenie przypisywane Gustawowi Mahlerowi: „tradycja jest gwarancją przyszłości, a nie strażnikiem popiołów”. 88. Przemówienie do profesorów i studentów uniwersytetu w Coimbrze (15 maja 1982), 5: AAS 107 (1982), 346; L’Osservatore Romano, wyd. polskie 5/1982, s. 15; por. Przemówienie do uczestników Krajowego Kongresu Kościelnego Ruchu Zaangażowania Kulturalnego (16 stycznia 1982), 2: Insegnamenti, 5/1 (1982), 131. 89. Orędzie do Indian Ameryki, Santo Domingo (12 października 1992), 6: Insegnamenti, 15/2 (1982), 346; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 12/1992, s. 34; Przemówienie do uczestników Krajowego Kongresu Kościelnego Ruchu Zaangażowania Kulturalnego (16 stycznia 1982), 2: Insegnamenti, 5/1 (1982), 131. 90. ŚW. JAN PAWEŁ II, Posynodalna adhort. apost. Vita consacrata (25 marca 1996), 98: AAS 88 (1996), 474-475. 91. N. 115: AAS 105 (2013), 1068. 92. Tamże, 116: AAS 105 (2013), 1068. 93. Tamże. 94. Tamże, 129: AAS 105 (2013), 1074. 95. Tamże, 116: AAS 105 (2013), 1068. 96. Tamże, 117: AAS 105 (2013), 1069. 97. Tamże. 98. ŚW. JAN PAWEŁ II, Przemówienie do Papieskiej Rady ds. Kultury (17 stycznia 1987), 5: Insegnamenti 10/1 (1987), 125; JAN PAWEŁ II, Orędzia, przesłania, przemówienia okolicznościowe, t. V, Kraków 2008, s. 768. 99. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 129: AAS 105 (2013), 1074. 100. IV OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Documento de Santo Domingo (12-28 października 1992), 17. 101. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 198: AAS 105 (2013), 1103. 102. Cfr VITTORIO MESSORI - JOSEPH RATZINGER, Rapporto sulla fede, Cinisello Balsamo 1985, 211-212. 103. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 198: AAS 105 (2013), 1103. 104. PEDRO CASALDÁLIGA, “Carta de navegar (Por el Tocantins amazónico)”, w: El tiempo y la espera, Santander 1986. 105. Św. Tomasz z Akwinu tak to tłumaczy: “Na trzy bowiem sposoby Bóg jest obecny w rzeczach. Pierwszy jest wspólny wszystkim za pośrednictwem mocy, obecności i istoty; inny za pośrednictwem łaski w świętych; trzeci sposób jest wyjątkowy w Chrystusie i [dokonuje się] w unii [hipostatycznej]” (Ad Colossenses, II, 2: tł. Ireneusz Mikołajczyk, Piotr Roszak, Toruń 2012, s. 115). 106. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 235: AAS 107 (2015), 939. 107. III OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Documento de Puebla (23 marca 1979), 196. 108. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 178: AAS 105 (2013), 1094. 109. SOBÓR WAT. II, Konst. dogmat. Lumen gentium o Kościele, 11; por. Adhort. apost. Gaudete et exsulalte (19 marca 2018), 10-11. 110. VICARIATOS APOSTÓLICOS DE LA AMAZONIA PERUANA, “Segunda asamblea episcopal regional de la selva”, San Ramón - Perú (5 października 1973); w: Éxodo de la Iglesia en la Amazonia. Documentos pastorales de la Iglesia en la Amazonia peruana, Iquitos (1976), 121. 111. Adhort. apost. Evangelii gaudium, (24 listopada 2013), 123: AAS 105 (2013), 1071. 112. Por. Adhort. apost. Gaudete et exsulalte (19 marca 2018), 126-127. 113. Tamże, 32. 114. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 235: AAS 107 (2015), 939. 115. Tamże. 116. Tamże, 236: AAS 107 (2015), 940. 117. Tamże. 118. Tamże, 235: AAS 107 (2015), 939. 119. Por. Konst. Sacrosanctum Concilium, o świętej liturgii, 37-40.65.77.81. 120. Na Synodzie pojawiła się propozycja opracowania „rytu amazońskiego”. 121. Enc. Laudato si’ (24 maja 2015), 237: AAS 107 (2015), 940. 122. Posynodalna adhort. apost. Amoris laetitia (19 marca 2016), 49: AAS 108 (2016), 331; por. Tamże, 305: AAS 108 (2016), 436-437. 123. Por. tamże, 296, 308: AAS 108 (2016), 430-431; 438. 124. V OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Dokument z Aparecidy (29 czerwca 2007), 100, e. 125. Por. KONGREGACJA NAUKI WIARY, List Sacerdotium ministeriale do Biskupów Kościoła Katolickiego o niektórych zagadnieniach dotyczących szafarza Eucharystii (6 sierpnia 1983): AAS 75 (1983), 1001-1009. 126. List apost. Mulieris dignitatem (15 sierpnia 1988), 27: AAS 80 (1988), 1718. 127. ŚW. TOMASZ Z AKWINU, Summa Theologiae III, q. 8, a. 1, resp. 128. Por. SOBÓR WAT. II, Dekret Presbyterorum ordinis, o posłudze i życiu kapłanów, 5; ŚW. JAN PAWEŁ II, Enc. Ecclesia de Eucharistia (17 kwietnia 2003), 22: AAS 95 (2003), 448. 129. Do kapłana należy także udzielanie sakramentu namaszczenia chorych, który jest ściśle związany z odpuszczeniem grzechów: „A jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 15). 130. Katechizm Kościoła Katolickiego, 1396; ŚW. JAN PAWEŁ II, Enc. Ecclesia de Eucharistia (17 kwietnia 2003), 26: AAS 95 (2003), 491; por. HENRI DE LUBAC, Meditation sur l´Eglise, Paris (1968), 101. 131. SOBÓR WAT. II, Dekret Presbyterorum ordinis, o posłudze i życiu kapłanów, 6. 132. Uderzające jest to, że w niektórych krajach dorzecza Amazonki jest więcej misjonarzy dla Europy lub Stanów Zjednoczonych, niż chcących pomagać swoim własnym Wikariatom Amazonii. 133. Na Synodzie mówiono również o braku seminariów dla formacji kapłańskiej kandydatów z rdzennej ludności. 134. Por. SOBÓR WAT. II, Konst. dogmat. Lumen gentium o Kościele, 3. 135. ŚW. PAWEŁ VI, Homilia, Uroczystość Bożego Ciała (17 czerwca 1965): Insegnamenti 3 (1965), 358. 136. Możliwe jest, by biskup, z powodu braku kapłanów, dopuścił „do współudziału w trosce o pasterzowanie parafii diakona lub jakąś inną osobę nie mającą święceń kapłańskich, albo jakąś wspólnotę osób” (Kodeks Prawa Kanonicznego, 517 § 2). 137. V OGÓLNA KONFERENCJA EPISKOPATÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ I KARAIBÓW, Dokument z Aparecidy (29 czerwca 2007), 178. 138. Tamże, 475. 139. Instrumentum laboris, 65. 140. Tamże, 63. 141. Tamże, 129, d, 2. 142. Adhort. apost. Evangelii gaudium (24 listopada 2013), 228: AAS 105 (2013), 1113. 143. Tamże, 226: AAS 105 (2013), 1112. 144. Por. SOBÓR WAT. II, Dekl. Nostra aetate, o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich, 2. 145. CELAM, III Simposio latinoamericano sobre Teología india, Ciudad de Guatemala (23-17 października 2006).

2020-02-12 12:10

Oceń: +4 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Ouellet o "Amoris laetitia": papież nie zmienił nauczania Kościoła

Papież Franciszek nie zmienił nauczania Kościoła o nierozerwalności małżeństwa i rozwodach, ale zachęca do nowej postawy duszpasterskiej, odznaczającej się większą cierpliwością, szacunkiem, dialogiem i miłosierdziem – uważa kard. Marc Ouellet, prefekt Kongregacji ds. Biskupów. Ten pochodzący z Kanady hierarcha wziął udział w zakończonej wczoraj w Toronto dorocznej konwencji Rycerzy Kolumba.

W swym wystąpieniu mówił o posynodalnej adhortacji „Amoris laetitia”. Przyznał, że jest to dokument kontrowersyjny, ale wzbudzane przezeń kontrowersje są w pełni zrozumiałe. Wyraził jednak przekonanie, że tocząca się aktualnie na ten temat debata okaże się owocna dla wszystkich katolickich rodzin.
CZYTAJ DALEJ

Najświętsze Imię Maryja

Niedziela świdnicka 39/2017, str. 8

[ TEMATY ]

wspomnienie Imienia NMP

Ks. Zbigniew Chromy

Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej

Bazylika Santa Maria Maggiore – najważniejsza świątynia dedykowana Matce Bożej
Wśród wielu uroczystości, świąt i wspomnień Najświętszej Maryi Panny, jakich wiele jest w ciągu roku liturgicznego, dowolne wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi jest nieco zapomniane, już przez sam fakt, że jest ono dowolne. Święto imienia Maryi zaczęto obchodzić w Hiszpanii, ale dopiero po zwycięstwie odniesionym przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, 12 września 1683 r. papież bł. Innocenty XI, na wniosek polskiego króla rozciągnął jego obchód na cały Kościół katolicki. Zgodnie z tradycją i żydowskim zwyczajem Matka Boża cztery dni po swoim urodzeniu otrzymała imię Maryja. Ponieważ Jej urodziny obchodzimy 8 września, stąd 12 września przypada wspomnienie nadania Najświętszej Dziewicy imienia Miriam. To hebrajskie imię oznacza „być pięknym lub wspaniałym”, zaś w języku aramejskim, którym posługiwano się w Palestynie w czasach Jezusa i Maryi, imię to występuje w znaczeniu „Pani”. Gdy zsumujemy znaczenia tego imienia w języku hebrajskim i aramejskim, otrzymamy tytuł „Piękna Pani”. Zatem Maryja to „Piękna Pani”, i tak jest ona nazywana od najdawniejszych czasów. Potwierdziły to badania archeologiczne przeprowadzone w Grocie Nazaretańskiej pod kierownictwem o. Bellarmimo Bagattiego. Największą niespodzianką było wydobycie kamienia z napisem: EMAPIA. To skrót greckiego wyrażenia: „Chaire Maria” (Bądź pozdrowiona, Maryjo). To jedne z najstarszych dowodów czci oddawanej Maryi, Matce Bożej. Po przeprowadzeniu zaś wnikliwych badań archeolodzy doszli do wniosku, że znaleziska te są fragmentami najstarszej świątyni chrześcijańskiej w Nazarecie. Znaleziono tam również dwa inne napisy z końca I wieku. Drugi z nich zawiera dwa słowa: „Piękna Pani”. Kiedy czytamy relacje osób widzących Matkę Bożą, np. św. Katarzyny Labouré, św. Bernadety Soubirous czy Dzieci z Fatimy, wszystkie te osoby nazywają Maryję Piękną Panią. Przejdźmy teraz do samego wspomnienia Najświętszego Imienia Maryi. Wyżej powiedziano, że bł. Innocenty XI wspomnienie to rozciągnął na cały Kościół na wiosek naszego Króla Polski. W 1683 r. potężna turecka armia groziła całej Europie, w tym Stolicy Apostolskiej. Pewny siebie Sułtan Mehmed IV rozmyślał, jak to uczyni z Bazyliki św. Piotra stajnię dla swoich rumaków. Wydawało się, że nie ma już ratunku ani dla oblężonego Wiednia i całego chrześcijaństwa. W tym ciężkim położeniu bł. Innocenty XI wysłał posła do Jana III Sobieskiego z prośbą, aby pośpieszył na odsiecz, podobne poselstwo wysłał cesarz austriacki. Jednak Sejm, mając na uwadze pusty skarb i wyczerpany wojnami kraj, wahał się. Wtedy to spowiednik króla św. Stanisław Papczyński dzięki Maryi ostatecznie przekonał króla oraz sejm. Matka Boża ukazała się św. Stanisławowi i zapewniła o zwycięstwie. Kazała iść pod Wiedeń i walczyć. Założyciel Marianów wystąpił wobec króla, senatu, legata papieskiego i przemówił tymi słowami: „Zapewniam cię, królu, Imieniem Dziewicy Maryi, że zwyciężysz i okryjesz siebie, rycerstwo polskie i Ojczyznę nieśmiertelną chwałą”. Sobieski idąc na odsiecz Wiednia, zatrzymał się na Jasnej Górze. Wstępował też po drodze do innych sanktuariów maryjnych, aby błagać Maryję o pomoc. 12 września Sobieski przed bitwą uczestniczył w dwóch Mszach św., w tej drugiej służąc bł. Markowi d’Aviano jako ministrant. Przystąpił do Komunii św. i leżąc krzyżem, wraz z całym wojskiem ufnie polecał się Matce Najświętszej. Chcąc, aby wszystko działo się pod Jej znakiem, dał rycerstwu hasło: „W imię Panny Maryi – Panie Boże, dopomóż!”. Polska jazda z imieniem Maryi na ustach ruszyła do ataku, śpiewając „Bogurodzicę”. Armia turecka licząca ok. 200 tys. żołnierzy uciekała przed 23 tys. polskiej jazdy. Atak był tak piorunujący i widowiskowy, że wojska cesarza austriackiego opóźniły swoje uderzenie, żeby podziwiać szarżę naszej husarii. Tego dnia zginęło 25 tys. Turków, a Polaków tylko jeden tysiąc.
CZYTAJ DALEJ

Święto Kapituły Świętokrzyskiej

2025-09-12 20:57

Magdalena Lewandowska

Nowy kanonik otrzymał strój kanonicki, dystynktoria i pierścień.

Nowy kanonik otrzymał strój kanonicki, dystynktoria i pierścień.

– Prawdziwy uczeń Chrystusa musi umieć dać świadectwo prawdzie we wszystkich wymiarach życia – mówi nowy kanonik Kapituły Świętokrzyskiej ks. Krzysztof Dudojć.

Na dwa dni przed świętem Podwyższenia Krzyża Świętego Kapituła Świętokrzyska zebrała się na uroczystej Eucharystii, której przewodniczył abp Józef Kupny. Do grona kanoników Kapituły Świętokrzyskiej został przyjęty ks. Krzysztof Dudojć, proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Lewinie Brzeskim. Nowy kanonik honorowy złożył przed metropolitą wrocławskim uroczyste wyznanie wiary oraz deklarację, że będzie zgodnie ze statutem kapituły i własnym sumieniem wypełniać nowe obowiązki oraz wspierać modlitwą, słowem i działaniem pasterzy diecezji.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję