Chciałbym przypomnieć o ważnej dacie dla Redakcji Tygodnika Katolickiego Niedziela - o 80-leciu powstania pisma. 16 września br. na Jasnej Górze odbędzie się 10. Pielgrzymka Pracowników, Czytelników i Przyjaciół Niedzieli - traktujemy ją jako centralny punkt obchodów jubileuszowych.
80 lat istnienia to długi czas, w którym Niedzielę skazywano na długie okresy milczenia - przez 5 lat podczas okupacji niemieckiej, a potem przez 28 lat za rządów komunistycznych. Od 25 lat nasz tygodnik ukazuje się w zasadzie w sposób nieprzerwany, nie licząc kilkumiesięcznej przerwy spowodowanej stanem wojennym. Obecnie Niedziela funkcjonuje jako tygodnik ogólnopolski. W minionym 25-leciu pilnie pracowaliśmy, starając się o rozwój naszego tygodnika. Początkowe lata nosiły na sobie jeszcze znamię cenzury; nie bardzo można było się bez przeszkód rozwijać, gdyż towarzyszyły nam ciągłe zakazy ze strony reżimu. Gdy po 1989 r. przestała istnieć cenzura, rozwój pisma przybrał na sile. Wielu Księży Biskupów przyjmowało Niedzielę jako swoje pismo diecezjalne, co spowodowało dość szybki wzrost nakładu i objętości gazety. Obecnie wydajemy 20 edycji diecezjalnych, w tym dwie amerykańskie, niebawem dołączą do nas dwie kolejne. Jesteśmy obecni na pokładach samolotów LOT.
Jako pismo katolickie Niedziela ma obowiązek służenia instytucjom kościelnym, każdego dnia stajemy przed ważnym problemem sprostania zadaniom, jakie zostały nam powierzone. W Niedzieli jest miejsce dla dokumentów Kościoła, głosu jego hierarchów, ale także na teksty popularne, pogłębiające wiedzę i wiarę każdego katolika. Staramy się na bieżąco komentować sytuację społeczno-polityczną w kraju i na świecie. Współpracujemy z osobami znaczącymi w kraju i za granicą. Cieszymy się wiarygodnością i kompetencją.
Niedziela plasuje się na bardzo dobrej pozycji na rynku prasy katolickiej w Polsce. Teksty z zakresu liturgii, teologii, filozofii, pedagogiki, kultury, historii, poradnictwa odgrywają ważną rolę w formacji katolickiego społeczeństwa. Naszym zadaniem jako kapłanów jest zapoznawanie się z treściami drukowanymi przez Niedzielę. Pozwoli nam to docenić ten tygodnik, będący doskonałym podręcznikiem dla formacji intelektualnej zarówno duszpasterzy, jak i wiernych. Dlatego tak często przytaczam opinię założyciela naszego pisma, bp. Teodora Kubiny, że Niedziela jest dodatkowym wikarym dla proboszcza, a sufraganem dla biskupa. W tym stwierdzeniu zawiera się bardzo ważna prawda, która wskazuje na potrzebę funkcjonowania prasy katolickiej w parafiach. Dziś nikt w zasadzie nie podważa roli mediów w kształtowaniu postaw ludzi. Prasa katolicka ma na tym polu jeszcze wiele do zdziałania.
Nasz tygodnik jak dotąd wydawany był w formacie A3. Jesteśmy jednak w trakcie prac nad zmianą formatu pisma. Decydujemy się na te zmianę po zasięgnięciu wielu rad i opinii specjalistów i osób życzliwych Niedzieli, w przekonaniu, że pismo katolickie musi nadążać za zmianami, jakie niesie współczesność.
Wracając do naszego jubileuszu, chciałbym także zapewnić Czcigodnych Księży diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, że 16 września br. podczas Pielgrzymki Niedzieli do Jasnogórskiego Sanktuarium będziemy modlić się w intencji Kościoła zielonogórsko-gorzowskiego. Pielgrzymkę tę uważamy bowiem za czas naszej specjalnej łączności z Czytelnikami naszego tygodnika.
„Niech nawiedzenie cmentarza, gdzie cisza przerywa zgiełk codzienności, będzie dla nas wszystkich zaproszeniem do pamięci i oczekiwania” - zachęcił papież Leon XIV w rozważaniu przed niedzielną modlitwą Anioł Pański w Watykanie.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
Francesco Sforza, rzemieślnik fotografii, który oddał oczy i serce na służbę Papieżom – do Pawła VI przez Jana Pawła II po Leona XIV odchodzi na emeryturę po 48 latach pracy. Zamienił aparat fotograficzny w narzędzie komunii i był oczami Papieży oraz ludu Bożego, który spotykał spojrzenie Następcy Piotra. Prefekt Dykasterii ds. Komunikacji Paolo Ruffini, dziękuje mu za służbę papieżom i mediom watykańskim.
Francesco Sforzę poznałem – a raczej nauczyłem się go rozpoznawać – zanim on poznał mnie. Gdziekolwiek był Papież, tam był i on. Zawsze przed nim. Dyskretny, cichy, uśmiechnięty, często w pośpiechu. Zawsze starał się nie rzucać w oczy. Ale był. Zawsze był. I nie sposób było go nie zauważyć. Tam, gdzie się pojawiał, można było być pewnym, że po chwili pojawi się Papież.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
