Symbole Światowych Dni Młodzieży, które od lat pielgrzymują po świecie, gromadząc wiernych na modlitwie w intencji młodzieży, pierwszy raz w historii odwiedzają Kubę. Miesięczna pielgrzymka, obejmująca wszystkie kubańskie diecezje, potrwa do 10 listopada i zbiega się z jubileuszem 525-lecia postawienia pierwszego krzyża na ziemi kubańskiej.
- Kubański etap tej pielgrzymki szczególnie nas cieszy. Gdziekolwiek na Kubie pojawia się krzyż ŚDM, zachęca do radości i modlitwy. A w Meksyku, gdzie znajdował się wcześniej, zatrzymywał się także w miejscach dotkniętych niedawnymi trzęsieniami ziemi, niosąc nadzieję i pocieszenie ludności dotkniętej kataklizmem - mówił w rozmowie z włoskim dziennikiem "Avvenire" Victor Chang Gonzalez, sekretarz generalny panamskiego komitetu ŚDM.
Modlitwa przy symbolach ŚDM rozpoczęła się na Kubie 11 października i zbiega się z obchodami 525-lecia ustawienia na kubańskim lądzie pierwszego krzyża, przywiezionego w 1492 r. przez Krzysztofa Kolumba. Do 10 listopada przy tych symbolach będą się modlić młodzi we wszystkich kubańskich diecezjach. Następnie krzyż i ikona odwiedzą m.in. Haiti, Dominikanę i Portoryko oraz kraje Ameryki Środkowej.
Drewniany krzyż, nazywany dziś krzyżem ŚDM, został wykonany w 1983 r. z okazji rozpoczęcia Roku Świętego Jubileuszu Odkupienia (25 marca 1983 – 22 kwietnia 1984). Podczas uroczystości otwarcia Roku Świętego został wniesiony przez młodzież do bazyliki św. Piotra, gdzie pozostał przez cały czas trwania jubileuszu. Na zakończenie obchodów jubileuszowych, w Niedzielę Wielkanocną 1984 r. Jan Paweł II powierzył krzyż młodym, którzy rozpoczęli pielgrzymowanie z nim po całym świecie. W 2003 r., podczas diecezjalnych obchodów ŚDM, papież podarował młodzieży drugi symbol: kopię ikony Matki Bożej Salus Populi Romani, której oryginał znajduje się w rzymskiej bazylice Matki Bożej Większej. Od tej pory oba symbole pielgrzymują po całym świecie, zachęcając do modlitwy w intencji młodzieży i kolejnych edycji ŚDM.
ŚDM Lizbona. Młodzi podczas podróży komunikacją miejską
Młodzież diecezji świdnickiej z entuzjazmem powróciła do kraju biorąc udział w Światowych Dniach Młodzieży, które odbyły się stolicy Portugalii w dniach 1-6 sierpnia.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
21 maja 2024 roku zmarł ks. prałat Mirosław Ratajczak. Kapłan ten odszedł do wieczności w wieku 80 lat życia i 57 lat kapłaństwa.
Ksiądz Mirosław Ratajczak urodził się w 18 sierpnia 1943 roku w Jabłonnej. Święcenia kapłańskie z rąk bpa Andrzeja Wronki przyjął 24 czerwca 1966 roku w katedrze pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. Po święceniach kapłańskich został skierowany do parafii pw. św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.