Tym razem, oprócz profesorów, studentów i gości, Aulę Stefana Kardynała Wyszyńskiego wypełniły również licznie przybyłe z całej Polski siostry urszulanki. Wśród prelegentów znaleźli się m.in.: Matka Jolanta
Olech, przełożona generalna Sióstr Urszulanek SJK, s. prof. Zofia Zdybicka USJK, prof. Katarzyna Olbrycht, abp Józef Życiński, ks. prof. Zygmunt Zieliński, ks. prof. Jerzy Misiurek i o. dr Marian
Zawada.
Kanonizowana 18 maja 2003 r. św. Urszula Ledóchowska była wielką apostołką Europy. Do dziś uczy jak być Polakiem w Europie i jak innych otwierać na Boga. Jako „wychowawczyni wychowawczyń”
jest wzorem dla wychowawców. Św. Urszula żyła w latach 1865-1939. Przez całe życie niezwykle pracowita, wymagająca od siebie, radosna, prawdziwa polska patriotka z optymizmem patrząca w przyszłość, mimo
burz historii, których była świadkiem. Z optymizmem i radością życia łączyła cześć dla Serca Jezusa Konającego, który ukochał każdego człowieka bez wyjątku, z miłością Boga - posługę dla świata,
a z umiłowaniem Ojczyzny - naturalne, swobodne przebywanie w Europie i poczucie przynależności do europejskiej kultury. Była w tym wszystkim mistrzynią. Urodzona w Austrii, od 18. roku życia mieszkająca
wraz z liczną rodziną w Galicji - z ojca Polka, po matce odziedziczyła krew „szwajcarsko-południowoniemiecko-nadbałtycką”. W domu mówiła po niemiecku. Bardzo dobrze znała również francuski,
angielski, duński, szwedzki i norweski. W działalności apostolskiej przemierzyła Polskę, zachodnią Rosję, kraje skandynawskie, Francję i Włochy. Wszędzie odbierana była jako uosobienie polskości. „Spalała
się miłością do Boga i do Polski” - jak stwierdziła matka Jolanta Olech. Św. Urszula była otwarta na wszystkich ludzi, bez względu na wyznanie i przekonania. Jej starsza siostra, bł. Maria
Teresa Ledóchowska jest patronką dzieł misyjnych.
Charakterystycznym rysem duchowości Świętej i zgromadzenia przez nią założonego jest kontemplacja przeogromnej miłości Bożego Serca, której szczególnym wyrazem było ustanowienie Najświętszego Sakramentu
i kontemplowanie Osoby Jezusa Chrystusa. Jest to więc także duchowość eucharystyczna, podkreślająca wagę przyjmowania i adorowania Chrystusa eucharystycznego w życiu chrześcijanina. W działalności apostolskiej,
przypadającej na koniec XIX i pocz. XX w., poświęciła się pracy z młodzieżą i przygotowywaniu kobiet do pełnienia ról matek i wychowawczyń. Troszczyła się o jak najlepsze kwalifikacje pedagogów, katechetek
i animatorek życia apostolskiego. Organizowała wycieczki do Europy dla kobiet i prace dla swoich sióstr z polskimi emigrantkami, robotnicami we Francji. W pracy pedagogicznej św. Urszuli na pierwszy plan
wysuwa się podmiotowość i indywidualne podejście do wychowanka, wysiłek wkładany w jego samodoskonalenie, ufność, odwaga, entuzjazm, uśmiech, poczucie odpowiedzialności, patrzenie na człowieka z perspektywy
społeczeństwa. Św. Urszula doskonale zrealizowała powołanie kobiety do szeroko rozumianego macierzyństwa. „Jako kobieta konsekrowana otworzyła się na macierzyństwo afektywne, duchowe, kulturowe
i religijne” - mówiła s. Zdybicka. W swojej osobie ukazała na czym polega geniusz kobiety. Jest to geniusz miłości, świadomego i dobrowolnego bycia dla innych na wzór Maryi. Św. Urszula
doskonale zharmonizowała intensywne życie duchowe z tak samo intensywną działalnością w świecie. Autentyczna patriotka, wesoła realistka, prosta „arystokratka ducha”, obywatelka Europy -
spotkanie ze Świętą może być niezwykle inspirującą przygodą dla każdego z nas.
Pomóż w rozwoju naszego portalu