Przed 1952 r. nie było w diecezji częstochowskiej zorganizowanej pracy duszpasterskiej dla głuchoniemych. Jeśli dziecko z wadą słuchu lub wymowy miało możliwość dostania się do szkoły specjalnej, to tak w latach powojennych, jak i przedwojennych otrzymywało także wykształcenie religijne. Inni byli dopuszczani do życia sakramentalnego bez specjalnych przygotowań.
W 1952 r. w parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie zaistniała trudność duszpasterska związana z religijnym przygotowaniem i ochrzczeniem sieroty, młodego głuchoniemego człowieka pochodzenia żydowskiego, uratowanego z wojennego wyniszczenia, jakiego dokonali Niemcy. Chłopiec pragnął zawrzeć związek małżeński z katolicką dziewczyną głuchoniemą. To skłoniło proboszcza parafii ks. Antoniego Mietlińskiego i referenta Duszpasterstwa Diecezjalnego ks. Władysława Gołąba do nawiązania kontaktów i poproszenia o pomoc wyspecjalizowanych kapłanów diecezji katowickiej ks. Konrada Lubosa z Piekar Śląskich i ks. Jana Urbaczkę z Lublińca. Przygotowano minimalnie głuchoniemego chłopca żydowskiego do przyjęcia chrztu i innych sakramentów.
Następstwem tych kontaktów było zorganizowanie także w 1952 r. pierwszego spisu głuchoniemych diecezji częstochowskiej. Kapłani przy pomocy referenta duszpasterskiego diecezji częstochowskiej oraz proboszcza ks. Antoniego Mietlińskiego zorganizowali 14 września 1952 r. pierwszą pielgrzymkę na Jasną Górę dla głuchoniemych.
W 1952 r. pierwsze próby katechizacji głuchoniemych podjął ks. Henryk Bąbiński, wikariusz parafii Niwka k. Sosnowca. Prace z siedmioma głuchoniemymi analfabetami z parafii ułatwił głuchoniemy technik - kreślarz Jan Orzechowski - pracownik fabryki maszyn górniczych. Na egzamin głuchoniemych i spowiedź zaproszono ks. Konrada Lubosa, duszpasterza głuchoniemych w diecezji katowickiej. Uroczysta Komunia św. odbyła się 30 maja 1953 r. w kościele parafialnym w Niwce k. Sosnowca.
Następstwem pierwszego spisu głuchoniemych diecezji w 1952 r. było zorganizowanie ośrodków duszpasterskich dla głuchoniemych, w których pracowali kapłani znający język migowy w takim stopniu, aby móc porozumieć się z człowiekiem głuchoniemym.
Pierwszym ośrodkiem stała się parafia Niwka k. Sosnowca, gdzie samodzielną pracę z głuchoniemymi rozpoczął ks. Henryk Bąbiński. W latach 1953/54 ks. Henryk Bąbiński prowadził duszpasterstwo w Siewierzu, gdzie przygotował na comiesięcznych spotkaniach 14 głuchoniemych do przyjęcia Pierwszej Komunii św.
20 września 1953 r. po raz pierwszy zorganizowano nabożeństwo dla głuchoniemych z Częstochowy i okolic. Odbyło się ono w kaplicy Sióstr Szarytek przy ul. św. Barbary 43. Obecny był bp Stanisław Czajka, Mszę św. celebrował ks. Wincenty Kochanowski, a kazanie wygłosił ks. Tadeusz Michałek - pallotyn, który rozpoczął comiesięczne spotkania z głuchoniemymi.
Kolejnym ośrodkiem, który powstał w tym roku, był ośrodek w Sosnowcu. Duszpasterstwo głuchoniemych znalazło swoje miejsce w kaplicy domu sióstr karmelitanek. Duszpasterzował ks. Jan Kiwacz.

cdn.