Pierwszy rozdział Dziejów Apostolskich stanowi kluczowe wprowadzenie do misji Kościoła po zmartwychwstaniu Jezusa. Autor – św. Łukasz adresuje swoje pismo do Teofila, wskazując tym samym na swój zamysł przekazania wiarygodnej relacji o działalności Jezusa i początkach Kościoła.
Łukasz przypomina o swoim wcześniejszym dziele, co podkreśla ciągłość przekazu, i wskazuje na całościowy zamysł: ukazanie działalności Jezusa – od Jego nauczania aż po moment wniebowstąpienia. Kluczowym aspektem tego przekazu jest fakt, że Jezus po swoim zmartwychwstaniu ukazuje się uczniom, dowodząc, że pokonał śmierć. Łukasz wskazuje na „królestwo Boże” jako główny temat nauk Jezusa i Jego konkretną realizację w tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania.
Niezwykle istotne są instrukcje Jezusa, stanowiące Jego swoisty testament przed powrotem do Ojca: oczekiwanie na Ducha Świętego, który ma nadejść. Chrzest Duchem Świętym to wydarzenie kluczowe dla początku misji apostolskiej. Uczniowie oczekują rychłego ustanowienia królestwa. Jezus jednak podkreśla, że ma ono charakter duchowy i jest ściśle związane z wolą samego Ojca – czas i sposób jego realizacji są wyłącznie w Jego władzy.
Chrzest Duchem Świętym będzie stanowić umocnienie Kościoła jako wspólnoty uczniów Jezusa oraz potwierdzenie jego ściśle misyjnego charakteru. Moc od Ducha Świętego uzdolni wierzących do składania świadectwa i dzięki temu umożliwi im głoszenie Ewangelii.
Uczniowie, których wzrok skupiony jest na wstępującym do nieba Jezusie, stanowią model oczekiwania na powrót Mistrza. W ich postawie uwidacznia się prawdziwie chrześcijańska nadzieja na przyjście Chrystusa. Jezus wyraźnie poucza uczniów, aby pozostali w Jerozolimie i oczekiwali na spełnienie obietnicy Ojca. Mówi o obietnicy, którą uczniowie słyszeli od Niego we wcześniejszym Jego nauczaniu, odnoszącym się szczególnie do zapowiedzi zesłania Ducha Świętego (por. J 14, 16-17; 16, 7). Jezus wskazuje, że samo oczekiwanie uczniów jest kluczowe i że nie powinni oni opuszczać Jerozolimy przed otrzymaniem daru Ducha. Boskie obietnice są związane z określonym momentem i domagają się konkretnej odpowiedzi, która sprowadza się do cierpliwości, wierności i zaufania.
Jezus wskazuje na zasadniczą różnicę między chrztem z wody, którego dokonał Jan Chrzciciel, a chrztem Duchem Świętym, który uczniowie otrzymają od Niego. Chrzest wodą symbolizuje nawrócenie, oczyszczenie i wejście w relację z Bogiem. Z kolei chrzest Duchem Świętym wyraża duchową moc, zdolność do misji i urzeczywistnienie w życiu wierzących Bożej obietnicy. Słowo „wkrótce” wskazuje na bliski czas wypełnienia się tej obietnicy, choć dokładny moment nie jest jeszcze znany uczniom. Dla nich jest to element nadziei i przygotowania do duchowego doświadczenia, które ma odgrywać kluczową rolę w ich misji. Jezus podkreśla, że otrzymanie Ducha Świętego jest fundamentalnym wydarzeniem, które zasadniczo odmieni życie uczniów i będzie stanowić nowy początek Kościoła zrodzonego z przebitego boku Chrystusa.
W Piśmie Świętym zapisane jest proroctwo Micheasza, które wskazuje na Betlejem jako miejsce narodzin Mesjasza. Do tego proroctwa nawiązuje św. Mateusz, gdy relacjonuje spotkanie Mędrców z królem Herodem. To wtedy wezwani arcykapłani i uczeni ludu przytaczają właśnie ten fragment Księgi Micheasza (por. Mi 5, 1), choć nieco zmieniony.
Kim zatem jest sam Micheasz? Warto poznać bliżej tę postać. Otóż Micheasz jest jednym z proroków Starego Testamentu, zaliczanych do tzw. proroków mniejszych (z racji objętości jego księgi, a nie mniejszego znaczenia jego działalności). Jego imię jest wyjątkowe, gdyż z hebrajskiego można je przetłumaczyć jako „któż jak Jahwe” (mikajah). Z Biblii dowiadujemy się, że pochodził on z Moreszet-Gat (ok. 35 km na południowy zachód od Jerozolimy). Żył w czasach wielkiego kryzysu Judy i Izraela (łamanie Przymierza – kult obcych bogów, uciskanie biednych, powszechne zepsucie). Działał za czasów królów judzkich – Jotama, Achaza i Ezechiasza (ok. 740-700 r. przed Chr.), a więc w tym samym czasie co Izajasz, Ozeasz i Amos. Księga Micheasza nie zawiera opisu powołania go na proroka, ale sam Micheasz jest mocno przekonany o tym, że ma misję zleconą mu przez Boga („jestem pełen mocy Ducha Jahwe” – por. Mi 3, 8). Biblia ukazuje go jako gorliwego obrońcę biednych i uciskanych. Prorok ostro krytykował klasy rządzące, przede wszystkim ich manipulowanie własnością ziemi i wypaczenia w kulcie, zabiegał o sprawiedliwość społeczną i wzywał do zmiany postępowania, a zwłaszcza do powrotu do Boga. Według niego, mieszkańcy Judy i Izraela odeszli od Boga i żyją w grzechu (bałwochwalstwo, ignorowanie Bożego prawa i wszechobecna niesprawiedliwość społeczna), a zatem karą za takie postępowanie miało być zniszczenie Samarii (stolicy królestwa Izraela) i Jerozolimy (stolicy królestwa Judy) wraz ze świątynią jerozolimską. Ostatecznie oba proroctwa się spełniły. Wspomina o tym sam Jeremiasz, według którego zapowiedzi Micheasza nie tylko były ostrzeżeniem, ale faktycznie pomogły też mieszkańcom obu królestw zmienić ich relację do Boga i relacje między sobą. Micheasz bowiem nie tylko wzywa do poprawy, ale daje też nadzieję zbawienia – jeśli Izraelici zmienią swoje postępowanie, wówczas Jerozolima zostanie odbudowana. Definitywnie jednak przemiany tej dokona przyszły Mesjasz. Wprawdzie Księga Micheasza jest jedną z najkrótszych ksiąg Starego Testamentu – liczy zaledwie 7 rozdziałów – ale zawiera jedno z najważniejszych proroctw mesjańskich Starego Testamentu. To w Betlejem ma się narodzić przyszły król – Mesjasz. A skoro narodzi się w Betlejem, to będzie pochodził z rodu Dawida, gdyż stamtąd pochodził właśnie ten największy król Izraela (Jezus będzie określany mianem „Syn Dawida”). Co więcej – Micheasz mówi także, że pochodzenie Mesjasza jest odwieczne, czyli „od początku, od dni wieczności”. Nie dziwi więc wspomnienie proroctwa Micheasza w kontekście kończącego się Adwentu.
W Uroczystość Bożego Ciała w Rzeszowie 19 czerwca miało miejsce wyjątkowe wydarzenie duchowe - koncert „Jednego Serca Jednego Ducha”. Tegoroczne spotkanie, które zgromadziło około 25 tysięcy uczestników, miało szczególny wymiar, gdyż mówił o nim Papież Leon XIV podczas ostatniej środowej audiencji generalnej w Watykanie.
Jak co roku, koncert odbył się w uroczystość Bożego Ciała, przyciągając tysiące wiernych nie tylko z Podkarpacia, ale także z różnych zakątków Polski i Europy. Organizatorzy podkreślają, że koncert jest przede wszystkim wydarzeniem o głęboko religijnym charakterze, harmonijnie wpisującym się w procesje eucharystyczne oraz celebracje uroczystości Bożego Ciała. To wyjątkowa forma modlitwy i uwielbienia, będąca przedłużeniem liturgicznego świętowania tego dnia.
Jubileusz 60-lecia święceń kapłańskich obchodziło dziś na Jasnej Górze pięciu kapłanów. Wśród jubilatów biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej Antoni Długosz.
- Kapłaństwo to służba dla Boga i człowieka. Dziś to czas wielkiego dziękczynienia u Maryi jasnogórskiej i prośba byśmy dalej byli potrzebni ludziom i mieli radość z kapłaństwa – mówił biskup Antoni Długosz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
