Reklama

Świat

Pomocnik czy mentor?

Święty Barnaba – pozostający dziś w cieniu św. Pawła – zdaje się być w dziejach Kościoła postacią drugorzędną. A jednak relacje św. Łukasza Ewangelisty, który opisał ich pracę misyjną w Antiochii, wskazują na niego jako postać pierwszoplanową.

Niedziela Ogólnopolska 42/2024, str. 24-25

[ TEMATY ]

Turcja

Margita Kotas

Starożytne Perge

Starożytne Perge

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Patron Cypru, czczony zarówno przez Cerkiew prawosławną, jak i przez Kościół katolicki, pochodził z żydowskiej diaspory osiedlonej w starożytnym porcie greckim – Salaminie. Pobożni żydowscy rodzice wybrali dla syna imię Józef, lecz słuchaczom nauki Jezusa znany był już pod przydomkiem „syn pocieszenia” – Barnaba. Wychowywany w surowych rygorach religii żydowskiej był jednocześnie świadkiem wznoszenia potężnej świątyni na cześć Zeusa Olimpijskiego – w I wieku bowiem Salamina stawała się ważnym ośrodkiem kultu tego bóstwa.

Jeden z siedemdziesięciu dwóch

Reklama

Dla dziejów chrześcijaństwa nieocenione są pobyt i działalność Barnaby w Antiochii. Antiochia Syryjska (dzisiejsza Antakya w Turcji) już w pierwszej połowie I wieku stała się alternatywnym do Jerozolimy centrum rodzącego się Kościoła. Z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że tamtejsza wspólnota obfitowała we wszelkie dary duchowe obiecane wierzącym. Powszechne manifestacje charyzmatu proroctwa, a także daru uzdrawiania równoważone były w życiu codziennym hojnością w dzieleniu się dobrami materialnymi oraz troską o ubogich. Barnaba należał do ścisłego grona starszych odpowiedzialnych za prowadzenie Kościoła w Antiochii. Jego autorytet potwierdzony był także przez wspólnotę Dwunastu Apostołów i Kościół w Jerozolimie. Według późniejszych historyków – Klemensa Aleksandryjskiego i Euzebiusza z Cezarei, Barnaba miał być jednym z siedemdziesięciu dwóch uczniów Jezusa. Był także krewnym św. Marka Ewangelisty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Towarzysze wyprawy

W czasie gdy w Antiochii gromadzi się pierwsza wspólnota wyznawców Jezusa, miasto liczące ok. 800 tys. mieszkańców jest uważane za trzecie co do wielkości (po Rzymie i Aleksandrii) miasto świata. Jest kosmopolityczne i wieloreligijne. Wielokulturowość jest obecna także we wspólnocie antiocheńskiego Kościoła. Są to już nie tylko nawróceni Żydzi, ale także przedstawiciele świata hellenistycznego. Tutaj też po raz pierwszy oficjalnie sformułowano procedurę przygotowywania i posyłania głosicieli prawdy o zbawieniu na nowe tereny. Do udziału w pierwszej wyprawie misyjnej wyznaczeni zostali Paweł i Barnaba.

Święty Paweł, gorliwy Apostoł Narodów, pochodził z Tarsu (dziś prowincja Mersin w Turcji), tzw. wolnego miasta w ramach imperium rzymskiego, jednego z czterech najświetniejszych miast tej części świata, gdzie przed nawróceniem znany był pod imieniem Szaweł. Wychowywał się w centrum ówczesnej kultury, gdzie bujnie rozwijały się szkoły filozoficzne i retoryczne i dokąd przybywała młodzież całej Azji Mniejszej, by zdobywać nauki u znakomitych nauczycieli.

Reklama

Zarówno Szaweł, jak i Barnaba pochodzili z religijnych rodzin żydowskich, a jednak zanurzeni byli w środowisku o pogańskich praktykach i mentalności. Paweł konfrontowany był z filozoficznymi spekulacjami, a Barnaba wzrastał w cieniu kultu Zeusa. W wieku młodzieńczym obydwaj pobierali nauki w Jerozolimie – w szkole Rabina Gamaliela, poważanego wśród faryzeuszy znawcy Prawa, który według późniejszej tradycji, miał być cichym zwolennikiem chrześcijan i się nawrócić. Paweł został włączony do grona apostolskiego, mimo że nie był naocznym świadkiem cudów i nauczania Jezusa. W ikonografii zachowały się dwie tradycje portretowania Dwunastu Apostołów po zdradzie i samobójczej śmierci Judasza. Tradycja jerozolimska zamiast Judasza wymienia już Macieja, z kolei tradycja rzymska w gronie Dwunastu umieszcza św. Pawła. Przykładem może być mozaika z kościoła św. Piotra in Gallicantu Ojców Asumpcjonistów w Jerozolimie.

Bohater drugiego planu?

Bezsporny jest autorytet św. Pawła Apostoła w Kościele powszechnym, kult św. Barnaby natomiast jest praktykowany bardziej lokalnie, zwłaszcza wśród wspólnot tradycji wschodniej oraz na Cyprze, skąd pochodził i gdzie miał być pierwszym biskupem. Jeśli jednak skrupulatnie przeczytamy relację św. Łukasza Ewangelisty, który opisał rok wspólnej pracy misyjnej Barnaby i Pawła w Kościele w Antiochii, to wydaje się, że Barnaba wysuwa się na pierwszy plan. Podobnie jest podczas ich wspólnej posługi w Listrze, gdzie świadkowie cudu uzdrowienia dokonanego przez Pawła widzą w Barnabie Zeusa, a w Pawle Hermesa.

Barnaba jest tym, który przygarnia Szawła i jako jeden z nielicznych wierzy w jego autentyczne nawrócenie. Ma odwagę poręczyć za niego i przedstawić go wspólnocie Kościoła w Jerozolimie, podczas gdy wszyscy mają jeszcze świeżo w pamięci zapalczywość Szawła w prześladowaniu chrześcijan. Później ponownie Barnaba odszukuje Pawła w Tarsie i zachęca go do dalszej pracy ewangelizacyjnej. Nauczają wspólnie w Iconium i miastach Likaonii – w Listrze i Derbe. Barnaba, znany z hojności, wspiera Pawła materialnie i moralnie. Staje się jego sponsorem i mentorem. Widzi potencjał w tym znającym i rozumiejącym mentalność pogan nawróconym na chrześcijaństwo faryzeuszu. Towarzyszy Pawłowi w pierwszej wyprawie misyjnej na Cypr. Kiedy natomiast przy organizacji kolejnej wyprawy dochodzi do sporu dotyczącego składu personalnego, Barnaba wycofuje się i wraca na Cypr, gdzie kontynuuje zaangażowanie w tamtejszej wspólnocie. Według Tradycji, ginie w swojej rodzinnej Salaminie w 61 r. śmiercią męczeńską przez ukamienowanie.

Święty Barnaba wraz ze św. Pawłem przyczynili się do umiędzynarodowienia pierwotnego Kościoła. Geograficznie poruszali się po terenach łączących Europę i Azję, ale również mentalnie zbudowali pomost między hermetyczną dotąd religijnością żydowską a ówczesnym światem kultury antycznej. W Antiochii, gdzie razem posługiwali, nie tylko po raz pierwszy nazwano wyznawców Chrystusa chrześcijanami, ale też sami chrześcijanie zrozumieli powszechny charakter wyznawanej religii.

2024-10-15 14:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ambasador RP w Turcji: Zofia Ryży, mieszkanka Adampola pielęgnowała polskość i ratowała Żydów

Zofia Ryży całe życie mieszkała w Adampolu - osadzie koło Stambułu założonej przez emigrantów z Polski. "Ciocia Zosia" była człowiekiem instytucją, pielęgnowała polską kulturę i język; dokumenty pokazują, że pomagała także w ratowaniu Żydów uciekających z okupowanej przez Niemców Europy - mówi PAP ambasador RP w Ankarze dr Jakub Kumoch.

"To dzięki działalności Zofii Ryży język polski w Adampolu nie wymarł. Była główną krzewicielką polskiej kultury i języka, jej dom był miejscem spotkań dzieci i młodzieży, które dzięki jej zaangażowaniu zapoznawały się z polską literaturą i językiem" - przypomina Kumoch.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: bądźmy świadkami miłości i pokoju

2025-09-21 10:52

[ TEMATY ]

Leon XIV

Vatican media

Dzisiaj, w szczególności, Kościół modli się o to, aby przywódcy narodów byli wolni od pokusy wykorzystywania bogactwa przeciw człowiekowi - by nie zamieniali go w broń niszczącą narody - wskazał Papież podczas Mszy św. sprawowanej w watykańskim kościele św. Anny. Wobec dramatów przemocy oraz bezwstydnej obojętności, które dotykają narody nie można być biernym - zaznaczył Leon XIV i zachęcił, aby słowem i czynem głosić, że „Jezus jest Zbawicielem świata, Tym, który wyzwala nas od wszelkiego zła”.

W niedzielę, 21 września Papież sprawował Mszę św. w kościele św. Anny, który znajduje się na terenie Watykanu, tuż przy wejściu od bramy św. Anny. Opiekę duszpasterską w tym miejscu pełnią ojcowie augustianie. Jak zauważył Papież w homilii, jest to miejsce szczególne, „na granicy” Państwa Watykańskiego. Tędy przechodzą wszyscy, którzy wchodzą lub opuszczają Watykan. „Są tacy, którzy przechodzą tu z powodu pracy, inni jako goście lub pielgrzymi, jedni w pośpiechu, inni z niepokojem albo w spokoju ducha. Niech każdy z nich doświadczy, że tutaj są otwarte drzwi i serca - otwarte na modlitwę, słuchanie i miłość!” - zaznaczył Papież.
CZYTAJ DALEJ

Chełm. Dar serc dla Matki

2025-09-22 06:56

Tadeusz Boniecki

Na zakończenie uroczystości odpustowych w Chełmie bp Józef Wróbel pobłogosławił berło, które przed obrazem Matki Bożej Chełmskiej zawiesił ks. Andrzej Sternik.

Jubileuszowa pielgrzymka grup duszpasterskich, ewangelizacyjnych, apostolskich i modlitewnych, połączona z Archidiecezjalną Pielgrzymką Margaretek – osób modlących się za kapłanów, oraz uroczyste zawieszenie berła przed obrazem Matki Bożej Chełmskiej. Tak wyglądał ostatni dzień oktawy odpustowej w sanktuarium Matki Bożej Chełmskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję