Reklama

Niedziela w Warszawie

Przyciągają do Jezusa

Podążanie razem za Chrystusem w ewangelizacyjnej wspólnocie, którą jest Woda Życia, ma fundamentalne znaczenie dla jej członków. Przez słuchanie Ducha Świętego w świetle Słowa Bożego realizują synodalną drogę Kościoła.

Niedziela warszawska 22/2022, str. VI

[ TEMATY ]

wspólnota

Woda Życia

Łukasz Delmanowicz

Międzypokoleniowe spotkanie podczas dnia jedności wszystkich gałęzi Wody Życia

Międzypokoleniowe spotkanie podczas dnia jedności wszystkich gałęzi Wody Życia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W tej wspólnocie jest miejsce dla każdego. Zarówno dla studentów, osób pracujących, rodzin czy seniorów. Ważną rzeczą jest tutaj jedność. – Troszczymy się, aby zachować ją między pięcioma sektorami rodzinnymi, a uczestnikami wtorkowych spotkań gromadzących się na dzieleniu i słuchaniu Słowa Bożego. Dlatego raz w miesiącu organizujemy Dni Wspólnoty, gdzie w centrum jest spotkanie się wszystkich osób na Eucharystii – tłumaczy ks. Roman Trzciński, założyciel i duszpasterz ewangelizacyjnej wspólnoty w znajdującym się przy pl. Narutowicza kościele św. Jakuba.

Trzonem jest grupa osób, które zdecydowała się dołączyć do powstałego w 1999 r. Przymierza Wody Życia. Przez złożenie uroczystej deklaracji jego uczestnicy zobowiązują się do realizowania ewangelizacyjnego charyzmatu, a także dbania o wzrost w wierze. M.in. przez codzienną lekturę Pisma Świętego, częste uczestniczenie w Eucharystii i adoracji, udział we wspólnotowych rekolekcjach. Raz w roku osoby należące do Wody Życia mogą wstąpić w szeregi Przymierza. W uroczysty sposób deklarują m.in. budowanie przyjaznych relacji, wzajemną pomoc, a także podejmowanie różnych form zaangażowania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wsparcie w problemach

Woda Życia to ludzie zgromadzeni wokół Jezusa. Mają być misjonarzami w swoim „oikos”, tj. środowisku, w którym żyją. Apostołują zarówno wśród wierzących, jak i poszukujących Boga, niekiedy będących z dala od Kościoła.

Reklama

Członkowie wspólnoty uczą się słuchania siebie oraz rozeznawania woli Bożej tak, aby nieść światło Chrystusa każdej napotkanej na swojej drodze osobie. – Życie w Duchu Świętym jest dynamiczne, wymaga ciągłej formacji polegającej na słuchaniu Słowa Bożego i odnajdywaniu go w naszej codzienności – tłumaczy ks. Trzciński.

Czytanie Ewangelii, dzielenie się i modlitwa wstawiennicza za poszczególnych uczestników kilkuosobowych grupek, z których składa się ta wspólnota, to klucz do budowania wzajemnych relacji. A także poznawania życiowych problemów członków WŻ, takich jak: choroby, uzależnienia, brak pracy, śmierć kogoś bliskiego czy trudności w życiu rodzinnym.

Każdy może liczyć na wsparcie przyjaciół ze wspólnoty, także w codziennych sprawach takich jak pomoc przy przeprowadzce, poszukiwanie mieszkania czy wymiana niemowlęcych ubranek. W życiowych problemach czasami wystarczy rozmowa i modlitwa, jednak są sytuacje, gdzie potrzeba pomocy ks. Romana.

Kapłan jest dostępny pod telefonem, a drzwi jego mieszkania są zawsze otwarte dla członków wspólnoty. Gdy borykają się oni z jakimiś trudnościami, przychodzą do ks. Romana z prośbą o modlitwę, rozmowę i wsparcie. Duchowny choć jest do dyspozycji, z uśmiechem przyznaje, że jest ostateczną instancją, ponieważ problemy związane z osobistym życiem czy wzajemnych relacji we wspólnocie rozwiązywane są najpierw w małych grupkach.

– Mam kontakt z animatorami grupek zarówno wtorkowych spotkań, jak i Rodzinnej Wody Życia. Informują mnie o trudnych sprawach. Gdy rozeznamy, że potrzeba mojej interwencji, spotykam się i rozmawiam np. z małżonkami, którzy przeżywają jakieś kryzysy – wyjaśnia duchowny, który odwiedza rodziny, nie tylko wtedy, gdy pojawiają się trudności. Dotychczas wizytował blisko 100 z 250 małżeństw należących do Rodzinnej Wody Życia.

2022-05-24 12:51

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Trzeźwość – niemodna czy mało wygodna?

W dzisiejszych mediach słowo trzeźwość pojawia się rzadko, jeśli już się o niej wspomina, to w kontekście pijanych kierowców, czy ojców bądź matek dopuszczających się pos wpływem alkoholu dramatycznych czynów. Czy to jest jednak jedyny możliwy punkt widzenia? Zdecydowanie nie, co więcej, to bardzo niehumanitarne dostrzegać wokół problem, którego rozwiązanie leży w zasięgu ręki każdego z nas a jednocześnie zamiast go rozwiązywać, upajać się jego tragizmem.
CZYTAJ DALEJ

Św. Hubert - prawda i legendy

Niedziela toruńska 44/2003

[ TEMATY ]

św. Hubert

en.wikipedia.org

Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy i mity. Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert. Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w. Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza w Kościele wschodnim. Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”. Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię. Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu, że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
CZYTAJ DALEJ

Nota doktrynalna o tytułach maryjnych: Matka wiernego ludu, a nie Współodkupicielka

2025-11-04 11:12

[ TEMATY ]

Maryja

nota

Vatican Media

Dokument Dykasterii Nauki Wiary, zaaprobowany przez Papieża Leona XIV, precyzuje, jakich tytułów należy używać w odniesieniu do Matki Bożej. Szczególną uwagę zwraca na określenie „Pośredniczka wszystkich łask”.

Mater Populi fidelis (Matka Ludu wiernego) to tytuł noty doktrynalnej opublikowanej dzisiaj, we wtorek 4 listopada, przez Dykasterię ds. Doktryny Wiary. Nota, podpisana przez prefekta, kardynała Víctora Manuela Fernándeza, oraz sekretarza sekcji doktrynalnej, ks. Armando Matteo, została zaaprobowana przez Papieża 7 października. Jest ona owocem długiej pracy teologicznej całego kolegium. To tekst doktrynalny poświęcony pobożności maryjnej, skupiający się na osobie Maryi, która – jako Matka wierzących – jest ściśle związana z dziełem Chrystusa. Nota przedstawia biblijne podstawy pobożności maryjnej oraz przywołuje liczne wypowiedzi Ojców Kościoła, Doktorów Kościoła, tradycji wschodniej oraz myśli ostatnich papieży.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję