Arcybiskup Stanisław Budzik poświęcił Dzienny Dom Pomocy oraz Mieszkania Wspomagane Wspierane. Po niezbędnym remoncie i dostosowaniu wnętrz części domu rekolekcyjnego, bezpieczne schronienie znajdzie w nich kilkadziesiąt osób: starszych, ubogich, niesamodzielnych, bezdomnych. – Cieszę się, że lubelska Caritas powołuje kolejne dzieła miłosierdzia – powiedział ksiądz arcybiskup.
– Bardzo mi zależy na tym, aby przy każdym z naszych domów prowadzona była stała działalność skierowana bezpośrednio do człowieka potrzebującego pomocy. W Lubinie to m.in. Dzienny Ośrodek dla Osób Bezdomnych i świetlica dla dzieci, a w Krasnymstawie Centrum Charytatywne z domowym hospicjum. Do tych miejsc dołączył Dom Spotkania w Dąbrowicy. Dzięki dofinansowaniu z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2014-2020 podjęliśmy się realizacji dwóch projektów – powiedział Niedzieli ks. Paweł Tomaszewski, dyrektor Caritas Archidiecezji Lubelskiej.
Wyjście naprzeciw potrzebom bliźniego, dobry pomysł, odpowiednie środki i wytężona praca przyniosły owoce. 22 października została otwarta dzienna świetlica dla 20 seniorów. – Chcemy, by osoby starsze, które są niesamodzielne przez ograniczenia ruchowe, zdrowotne nie były odosobnione w domach w czasie, gdy ich bliscy pracują, ale by mogły czuć się potrzebne. W świetlicy prowadzone są całodzienne zajęcia pod opieką wykwalifikowanej kadry. Seniorzy mogą korzystać z sali rehabilitacyjnej i kaplicy – wyjaśnia ksiądz dyrektor. Dzienny Dom Pomocy powstał w ramach projektu Równe szanse – droga do godnego życia osób niesamodzielnych.
Drugi projekt to mieszkania dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. 16 osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem może zamieszkać w 5 mieszkaniach. Caritas Archidiecezji Lubelskiej stworzyła nie tylko przytulny dom, ale też system kompleksowego wsparcia, umożliwiający osiągniecie niezależności przez mieszkańców czy ich integrację ze społecznością lokalną. Mieszkania Wspomagane Wspierane są częścią projektu Włączeni – mieszkania wspomagane wspierane drogą do samodzielności.
Starszy człowiek potrzebuje przede wszystkim empatii i zainteresowania od personelu
Oprócz sfery duchowej ogromnie ważna jest sfera bardziej przyziemna: cierpliwe nakarmienie i napojenie podopiecznego. Tak, aby osoba była w stanie pogryźć i przełknąć posiłek – zauważa s. Jolanta Kowalik.
Dom Pomocy Społecznej, Dom Seniora, Zakład Opiekuńczo-Leczniczy – to tylko kilka nazw placówek, które łączy jedno: misja pomocy osobom niepełnosprawnym i najstarszym, a więc takim, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. W praktyce ogromna część miejsc tego rodzaju boryka się nie tylko z brakiem personelu. Najgorszym niedoborem jest brak empatii i poczucia odpowiedzialności za podopiecznych, o którym od czasu do czasu donoszą media. Udowadniają tym samym, że wypadki zaniedbania, a nawet znęcania się nad pensjonariuszami, to nie jednorazowy wybryk kogoś niekompetentnego, ale konkretne zjawisko wymagające analizy i reakcji. Nic więc dziwnego, że rodziny coraz częściej szukają dla swych najbliższych miejsc, w których pracują ludzie nie wstydzący się słowa „powołanie”.
Siostry Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji
Od 1915 roku w Filadelfii grupa zakonnic poświęciła swoje życie nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Te różowe zakonnice, zrodzone z charyzmatu niemieckiego świętego Arnolda Janssena, nadal stanowią duchowy filar, który wspiera misję Kościoła swoimi modlitwami i towarzyszy cierpieniom świata.
Janssen urodził się w 1837 roku i zmarł w 1909 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w wieku 24 lat. Szybko zrozumiał, zwłaszcza podczas modlitwy i nabożeństw, że jego misją jest kształcenie księży do ewangelizacji w krajach obcych. W 1875 roku założył seminarium misyjne w małym miasteczku w Holandii, co dało początek Towarzystwu Słowa Bożego.
„Nic tak nie wyraża wolności Polski jak monarchia i korona” – pisze znakomity historyk i poczytny autor prof. Grzegorz Kucharczyk w swojej najnowszej książce pt. „Monarchia polska” (wyd. Biały Kruk). Starannie wydana, bogato ilustrowana lektura – pamiątka wielkiego millennium Korony Polskiej, stanowi nieocenione źródło wiedzy, siły i inspiracji dla narodu polskiego, by w czasach wszechogarniającego zamętu odnaleźć determinację, wzmocnić ducha walki i przypomnieć nam o tym, co najcenniejsze.
Nie byłoby królestwa w Polsce, gdyby nie chrzest Mieszka I oraz ustanowienie w 1000 roku hierarchicznego ładu polskiego Kościoła – pisze prof. Grzegorz Kucharczyk. Zjednoczenie ziem polskich pod berłem królewskim przez Bolesława Chrobrego w roku 1025 było dowodem wielkości państwa oraz jego suwerenności. Od początków nasi władcy, tak samo jak ich poddani, zorientowani byli na współpracę z papieskim Rzymem, a rola Kościoła jako gwaranta nie tylko szerzenia i pogłębiania nauki ewangelicznej, ale także jedności narodowej nigdy nie była podważana. Aż do czasów komunistycznych i do dnia dzisiejszego, kiedy władza oświadcza wprost, że będzie katolików „opiłowywać”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
