Reklama

Niedziela Kielecka

Domowy Kościół na rekolekcjach

Po roku przerwy Domowy Kościół diecezji kieleckiej wraca na rekolekcje wakacyjne. Uczestniczą w nich małżeństwa z dziećmi, które odwiedził bp Andrzej Kaleta.

Niedziela kielecka 29/2021, str. VI

[ TEMATY ]

rekolekcje

Domowy Kościół

Archiwum Domowego Kościoła

Rekolekcje to błogosławiony czas – mówią uczestnicy

Rekolekcje to błogosławiony czas – mówią uczestnicy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Anna Rogóż z mężem Marcinem od siedmiu lat w DK, odpowiadają za organizację Oazy Rodzin II stopnia w sierpniu w Miejscu Piastowym. – To czas, w którym możemy zbliżyć się do siebie poprzez wspólne przebywanie, rozmowy, wyciszenie oraz wspólną modlitwę, która nas umacnia. Jedną z reguł DK jest dialog małżeński. Razem z Panem Bogiem, z Jego łaską i prowadzeniem możemy podejmować trudne tematy. Jest także wiele czasu na bycie razem z rodziną, odetchnięcie. Rekolekcje przybliżają nas do siebie i do Boga. Pozwalają nam spojrzeć inaczej na siebie i innych ludzi. Nasze małżeństwo nie wyglądałoby tak bez Pana Boga, formacji w DK – mówi Anna.

Błogosławiony czas

– Dla nas, organizatorów, jest dużo pracy i logistyki, aby wszystko przygotować – opowiadają Wioletta i Grzegorz Molęda, odpowiedzialni za ORAR II w „Betanii” w Rabce-Zdrój. – Ale czekamy na wyjazd, aby naładować duchowe baterie po ciężkim roku, aby umocnić więzi w małżeństwie i rodzinie i z Panem Bogiem. Owszem, to duże wzywanie. Każda rodzina przyjeżdża z własnym nastawieniem, problemami, frustracjami… Ale wyjeżdżają wdzięczni, słyszymy jak wiele im dały rekolekcje. Pani Wioletta dodaje: – Jesteśmy z mężem we wspólnocie przeszło siedem lat i nasza przygoda z DK zaczęła się właśnie od rekolekcji, w których uczestniczył mój mąż. Dla niego był to przełom w życiu duchowym. Jesteśmy w Kręgu przy parafii NMP w Kielcach, ale należymy do parafii w Leszczynach. Po przeprowadzce z Kielc, włączyliśmy się w życie parafii, zainicjowaliśmy niedziele ewangelizacyjne ze świadectwami małżonków z DK, na miejscu powstał również Krąg Rodzin, a potem w sąsiedniej parafii w Masłowie. Te małżeństwa również będą na rekolekcjach – opowiadają Wioletta i Grzegorz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dzieci też wiele czerpią

Ks. Marcin Gałczyński – moderator DK, wielokrotnie słyszał od uczestników rekolekcji, że to był najlepszy ich urlop. Może dlatego, że oferują one wszystko, czego potrzebują małżonkowie i rodzina. Podkreśla, że ważne są konferencje, które odpowiadają na wyzwania i problemy rodzinne i małżeńskie. Zauważa, że dzieci też wiele korzystają w czasie rekolekcji. Mają swoje programy zajęć z animatorami z Diakonii wychowawczej. Świetnie odnajdują się na zajęciach, zabawach i na modlitwie. Patrzą na rodziców, którzy odnawiają przysięgę małżeńską, wspólnie modlą się, obserwują inne dzieci i młodzież, którzy nie wstydzą się Jezusa – to umacnia ich wiarę w Pana Boga.

Wdzięczni za łaski

Asia i Zbyszek Bełtowscy z parafii Wniebowzięcia NMP pierwszy raz byli odpowiedzialni za organizację rekolekcji OR I stopnia w lipcu. Są wdzięczni za wszystkie łaski, jakie otrzymali od Boga w czasie formacji. Mieli pragnienie, aby dzielić się świadectwem wiary i przyprowadzać innych do Jezusa. W rekolekcjach uczestniczyło 70 osób – rodziny z dziećmi. Wiele z nich nie było nigdy na Oazie Rodzin. – Od 11 lat jesteśmy w DK. Staramy się na co dzień żyć Słowem Bożym. Mamy czwórkę dzieci, którym przekazujemy wiarę, wskazujemy im wartości chrześcijańskie. Widzimy w naszym życiu to Boże prowadzenie. Jeszcze jako młodzi małżonkowie z małymi dziećmi mieliśmy pragnienie czegoś więcej, nie wystarczała nam niedzielna Eucharystia, chcieliśmy mieć więź z Bogiem i żyć Słowem Bożym na co dzień. Zachęceni przez księdza, znaleźliśmy się na Oazie Rodzin i w DK. To było wielkie wydarzenie i bogactwo przeżyć, które nas przemieniło. Teraz chciałabym jak najlepiej świadczyć o Chrystusie, pomagać innym odrywać Jego miłość – mówiła Joasia.

2021-07-14 12:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kończą się rekolekcje oazowe Domowego Kościoła w Rzymie: unikalne doświadczenie

[ TEMATY ]

oaza

Rzym

Domowy Kościół

Margita Kotas

Grupy oazowe Domowego Kościoła, które przeżywają swoje rekolekcje w Rzymie spotykają się dziś na Dniu Wspólnoty. Uczestnicy podkreślają, że było to dla nich unikalne doświadczenie Kościoła powszechnego. Jedno z małżeństw wyznało, że formacja oazowa uratowała ich rodzinę i małżeństwo.

W rozmowie z Radiem Watykańskim Justyna i Piotr Krzynówkowie z archidiecezji krakowskiej podkreślają, że rekolekcje w Rzymie pomagają doświadczyć Kościoła powszechnego. Dodają, że w tym właśnie kontekście dokonuje się formacja oazowa, która zakłada na początku dialog małżeński, a więc budowanie relacji między mężem i żoną, a następnie między innymi rodzinami.

CZYTAJ DALEJ

Matka przyszła do swoich dzieci

– Mamy w parafii piękne rodziny. One są naszą radością – powiedział Niedzieli ks. Witold Bil, proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Kurowie.

Parafia, 21 kwietnia przeżyła Nawiedzenie obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję