Reklama

Świętowanie mamy w planie

Świętowanie jest naturalne, szczere i oczywiste, a jednocześnie przemieniające nas duchowo. Podkreśla to, co w życiu uznajemy za prawdziwie istotne.

Niedziela Ogólnopolska 52/2020, str. 36-38

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Uff… jak dobrze, że są święta. Dotrwaliśmy! Trochę siłą rozpędu, ale mamy to! Choinka jest, prezenty zapakowane, kolędy załączone, Jezusek w żłóbku i parę wolnych dni na horyzoncie. Daj Boże, w sielankowej, rodzinnej atmosferze. „No, nie do końca” – odpowiadają nasze młodziaki. Niewątpliwie jest w tym sporo realizmu, którego nie ma sensu rodzicielsko nadinterpretować młodzieńczymi fochami. Dzieci czują bowiem intuicyjnie, że jednak „bez pracy nie ma kołaczy”. Krótko mówiąc, bez właściwego przygotowania i praktykowania świąt nie ma dobrego świętowania. Wszechobecny konsumpcjonizm, któremu wszyscy w jakimś stopniu ulegamy, nie może się przełożyć na pomnażanie wartości, które są dla nas ważne, a przecież o to chodzi w świętowaniu. Trzeba zatem zmienić taktykę i za św. Dominikiem „głosić to każdemu i na wszystkie sposoby”, a szczególnie dzieciom. W pierwszej kolejności należy uporządkować rzeczy ważne, ważniejsze i najważniejsze, o które warto czynić starania. Jeśli świętowanie kojarzy się naszym latoroślom mało atrakcyjnie – bo w końcu co jeszcze pysznego można zjeść albo o czym marzyć, jeśli wszystko już się dostało – to spróbujmy to zmienić. Święta są ze swej natury radosne, zatem niech również nasze takie będą. Nie oczekujmy od razu sielanki (choć i tak bywa!) – ważne, abyśmy byli razem. Skupmy się na spotkaniu: z Bogiem, z samym sobą i z bliskimi. Uśmiechnijmy się – szczypta humoru zawsze się przyda! Usłyszmy się, zobaczmy, uradujmy obecnością tu i teraz, bez pośpiechu, nierealnych oczekiwań oraz napięcia, że tak się robi i tak ma być. Święto rodzi się ze spotkania! W świętowaniu najważniejsze są osoby, więź między nimi i to pozorne tracenie czasu, które ostatecznie okazuje się najlepszą inwestycją.

Świętowanie jest naturalne

Szczere i oczywiste, a jednocześnie przemieniające nas duchowo. Podkreśla to, co w życiu uznajemy za prawdziwie istotne. Świętowanie to celebrowanie konkretnych wartości, według których chcemy żyć i które afirmujemy, uznając za słuszne. Obchodzimy święta religijne, bo Bóg jest dla nas fundamentem w życiu. Dziękowanie za Jego dary otwiera nasze serca na łaski potrzebne do zbawienia. Świętujemy patriotycznie w wymiarze narodowym, gdyż ojczyzna to dom, nasza duma i wdzięczna pamięć o przodkach. Celebrujemy uroczystości rodzinne, umacniamy jedność i potwierdzamy, jak ważna jest dla każdego człowieka najbliższa wspólnota. Obchodzimy: rocznice urodzin, jubileusze małżeńskie, zawodowe, dni poświęcone ważnym dla nas osobom, wydarzeniom czy działaniom, rocznice spotkań, sukcesów, odkryć, pamiętając także o imieninach i towarzyszących nam w życiu patronach. Okazuje się, że powodów do świętowania mamy całkiem sporo. Ważne, aby mieć również świadomość, dlaczego świętowanie jest ważne, jakie wartości chcemy dzięki niemu celebrować i pomnażać oraz jak to robić w naszej rodzinie, bo różnorodność jest bezsprzecznie naszym zasobem, z którego możemy wszyscy korzystać.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W świątecznym rytmie roku

Reklama

Żyjemy w czasach planowania. Nasze terminarze szybko się zapełniają. Wyznaczamy cele, opracowujemy checklisty i wdrażamy strategie. Mówi się, że „plany rządzą”. Takie są fakty! Jednocześnie odczuwamy tęsknotę za spontanicznością, może ciut iluzoryczną, ale zawsze z dobrymi intencjami w tle. Troska o relacje w rodzinie niezmiennie jest w nas żywa i ten ogromny potencjał można, a raczej trzeba właściwie spożytkować. Zachęcamy do stworzenia katalogu świątecznych wydarzeń w rodzinie, który znakomicie sprawdza się w zabieganej codzienności. Potrzebny jest kalendarz, coś do pisania i decyzja, co, dlaczego i kiedy chcemy uczcić. Wszelkie strategie przypominające, organizacyjne i realizacyjne są nam bezwzględnie potrzebne, czyli mówiąc językiem naszych młodziaków – „must have!”. Warto te kwestie rodzinnie przegadać, bo „co dwie głowy, to nie jedna”, a co cztery i więcej, to… mnóstwo ciekawych pomysłów, choć także sporo pracy dla familijnych liderów. Każdy będzie miał możliwość sprawdzić swoje siły w zarządzaniu świątecznymi projektami. Uwaga! Nie ma być perfekcyjnie, ale „po naszemu”, bo każda rodzina jest wyjątkowa i niepowtarzalnie celebruje uroczystości. Kopiowanie jest niemożliwe, ale naśladowanie – bardzo wskazane.

Czas naszym sprzymierzeńcem

Świętowanie to nie jest to samo co odpoczynek czy nicnierobienie. Tu trzeba się przygotować i zaangażować. Ma być uroczyście. To szczególny czas na bycie razem, tak prawdziwie, bez walki o to, co w danej chwili ważniejsze: odebranie telefonu czy rodzinny obiad? W świętowaniu trzeba mieć czas na wszystko to, co na co dzień umyka, nie jest wyeksponowane z powodu natłoku obowiązków, a jednocześnie jest dla nas ważne. Pamięć o tym, co dla nas istotne, tworzy naszą tożsamość.

Reklama

Jeszcze parę słów o cierpliwej systematyczności, choć w dzisiejszych czasach wszystko ma być szybko i na wczoraj. Jeżeli nie praktykujemy świętowania w rodzinie, a nagle „budzimy się” i z marszu zmieniamy rodzinne nawyki, to trudno się dziwić, że dzieciaki stają okoniem. Nawet jeśli to jest faktycznie najlepsza opcja ever. Dzieci uczą się przez modelowanie, czyli obserwują nas, rodziców, i naśladują. Dlatego potrzeba czasu, aby oswoiły się z nowością, poznały jej sens, przyjęły za swoje i niosły dalej w życie. Trudno się także spodziewać, aby rozwiązania siłowe – teraz tak będziemy obchodzić urodziny, bo to ważne i takie „superanckie”! – choćby pod dostojnym sztandarem tradycji, przyniosły współdziałanie międzypokoleniowe. Każda zmiana potrzebuje świadomości (po co ja to robię?; co mi to daje? ), małych kroków i wytrwałości. Zatem ostrożnie z przyspieszaniem. To nie sprint, a raczej maraton!

Świętowanie to spotkanie

Na etapie „pracy u podstaw”, kiedy dzieci są małe lub dopiero startujemy z nową formą komunikowania się w rodzinie, najlepiej sprawdzają się regularne cotygodniowe spotkania rodzinne. Służą budowaniu więzi, poznawaniu siebie nawzajem, informują o potrzebach każdego członka rodziny, to jego spojrzeniu na dane kwestie i problemy, które się pojawiają, a są one nieodłączną składową życia w każdej rodzinie. Spotkania rodzinne uczą wzajemnego szacunku i aktywnego słuchania, aby faktycznie usłyszeć się nawzajem. Spotkanie ma zawsze wymiar wspólnotowy. Otwiera nas na drugą osobę. Wiadomo, że żaden motyl nie usiądzie na zaciśniętej pięści, istotne jest więc nasze wewnętrzne nastawienie do spotkania i jego uczestników. Jeśli chcemy być z nimi w kontakcie, odłóżmy na bok ocenianie, skupmy się na faktach. Każdy przecież robi coś najlepiej, jak potrafi! Dołóżmy zatem starań, aby spotkać się w duchu dialogu. Z ciekawością słuchajmy siebie nawzajem, mówmy o swoich uczuciach i potrzebach. W spotkaniu najważniejsze są osoby. Nasze racje – a przecież każdy je ma – powinny ustąpić miejsca relacjom. Święto rodzi się ze spotkania z Bogiem i z ludźmi, dlatego warto zaprosić Stwórcę na nasze rodzinne spotkania.

Wiemy jak świętować

I tu zaczyna się kolorowy zawrót głowy. Nie ma jednego wzoru i każda rodzina ma swoje pomysły. Wśród sprawdzonych klasyków są: biesiadowanie przy wspólnym stole, celebrowanie wspólnych posiłków, śpiew, tańce, zabawy, rozmowa, gry planszowe, odświętny strój, prezenty, niespodzianki. W wielu domach sprawdza się lista ulubionych dań każdego członka rodziny, która jest nieustannie aktualizowana, a przez to szalenie pomocna przy organizacji uroczystości rodzinnych, gdy chcemy szczególnie uczcić jubilata czy solenizanta. Prezenty mogą być przygotowane własnoręcznie lub kupione w sklepie, mogą być tematyczne lub stać się szaloną niespodzianką, którą trzeba będzie odnaleźć w domowej przestrzeni według wskazówek mapy skarbów. Propozycji jest wiele. Trzeba jednak pamiętać, że nie wszystkie przyniosą nam korzyść, jak lojalnie uprzedza św. Paweł. Wspólnie uczmy się wybierać, ze zrozumieniem, że to trudna sztuka. Jednocześnie pokazujmy dzieciom ciekawe alternatywy, aby świętowanie w katolickich rodzinach było pełne radości, bliskości, serdeczności i wdzięczności za otrzymane od Boga dary. Najlepszym dziękczynieniem jest Msza św. Zatroszczmy się więc, aby nasze dzieci znały jej prawdziwą wartość i głęboki sens.

Świętowanie w rodzinie jest ważne i może być trendy. Jeśli tylko skorzystamy z tej możliwości, możemy dać dzieciom silne korzenie, aby w przyszłości nie tylko nie zagubiły się w świecie pseudowartości, ale odważnie i z głębokim przekonaniem wybierały DOBRO!

2020-12-19 19:45

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

Siekiera w dłoni księdza - mordercy. Zgorszenie przebaczeniem?

2025-07-26 22:29

[ TEMATY ]

Milena Kindziuk

dr Milena Kindziuk

Red.

Milena Kindziuk

Milena Kindziuk

To nie jest zbrodnia, jakich wiele. Kolejna odnotowana w kronikach kryminalnych, popełniona nocą w ustronnym miejscu. To jest rana, która rozrywa serce Kościoła. Bo sprawcą jest kapłan.

Pęka mi serce, gdy o tym piszę. Pęka też obraz Kościoła w oczach wielu. Pęka zaufanie. Pęka nadzieja. Bo fakt pozostaje faktem: ksiądz zamordował człowieka. Ze szczególnym okrucieństwem.
CZYTAJ DALEJ

Na szczycie jadownickiej góry

2025-07-27 19:56

Marek Białka

Na Bocheńcu, na wysokości bezwzględnej, blisko 400 metrów nad poziomem morza, w klimatycznym i zacisznym miejscu, pełnym uroku, zieleni, którego epicentrum stanowi historyczny, z końca XVI w. kościółek pw. św. Anny, odbyły się uroczystości odpustowe ku czci patronki tego miejsca i kościoła.

Mszę świętą koncelebrowaną, pod przewodnictwem ks. Sylwestra Brzeznego, sprawowali nie tylko miejscowi kapłani, ale również księża przebywający w tym czasie na urlopach. Główny celebrans, a zarazem kaznodzieja odpustowy, nawiązał w homilii do wzorowego życia Anny i Joachima - rodziców Matki Bożej, którzy swoją świętością powinni dawać żywy przykład współczesnym rodzinom, zwłaszcza w okresie kryzysów małżeńskich, w których niewątpliwie brakuje słuchania i wzajemnego kompromisu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję