Reklama

Niedziela Częstochowska

Droga Krzyżowa z symbolami ŚDM w Częstochowie

„Dotknij Miłosierdzia”, pod takim hasłem z udziałem rodzin z dziećmi, młodzieży, ruchów i stowarzyszeń katolickich, osób życia konsekrowanego, kleryków Wyższego Seminarium Duchownego, wolontariuszy ŚDM, w piątek wieczorem ulicami Częstochowy przeszła Droga Krzyżowa. Misterium Męki Pańskiej rozpoczęło się na Placu Daszyńskiego, przy pomniku św. Jana Pawła II - Pielgrzyma.

[ TEMATY ]

Częstochowa

abp Wacław Depo

Droga Krzyżowa

Bożena Sztajner

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nabożeństwu, podczas którego niesione były symbole ŚDM, przewodniczył abp Wacław Depo metropolita częstochowski - Opowiedzenie się po stronie Chrystusa to bardzo konkretna decyzja w życiu młodego człowieka – mówił abp Wacław Depo.

„Na trasie pielgrzymek papieskich Jana Pawła II Częstochowa była wpisana od samego początku, od czerwca 1979 r. W czasie tego pontyfikatu otrzymaliśmy nie tylko dar krzyża i ikony Matki Bożej „Salus Populi Romani”, ale zostaliśmy zobowiązani, żeby te znaki weszły w nasze życie, tak jak św. Jan ewangelista otrzymał testament z krzyża i wziął Maryję do siebie”. – kontynuował abp Depo.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W rozważaniu metropolita częstochowski podkreślił, że „trzeba mieć świadomość, że każdy z nas jest kimś, każdy ma wartość w rękach i sercu Boga”. - Trzeba mieć świadomość własnego krzyża, na który składa się nasze życie, codzienność, służba i wszystko to co jest obecne. – mówił metropolita częstochowski.

„Przechodzimy trasą pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II. Trzeba przyjąć krzyż po raz kolejny, żeby przechodząc przez czas posiadać łaskę, która każdemu z nas jest dana”. – wskazał arcybiskup.

Metropolita częstochowski odniósł się do sytuacji Częstochowy, w której „coraz mniej ludzi zadomowionych, a w Alejach od kilku lat zadomowił się bazar”. - Prośmy, abyśmy za łaską Boga odkrywali Kościół jako Dom. – zaapelował abp Depo.

Rozważania stacji Drogi Krzyżowej przygotowali kapłani: ks. Michał Jaskuła, ks. Grzegorz Borowik i ks. Błażej Małolepszy. Czytali je wolontariusze Światowych Dni Młodzieży. Rozważania dotykały problemów młodych ludzi, którzy „aby nie zginąć w dzisiejszym świecie powinni przylgnąć do Chrystusowego krzyża”. – Chrystus na Drodze Krzyżowej pokazał nam kiedyś, że z Bogiem możemy przezwyciężyć wszelkie trudne sytuacje – mówił w rozważaniu jeden z wolontariuszy ŚDM

Reklama

Droga Krzyżowa przeszła Alejami Najświętszej Marii Panny, a zakończyła się na błoniach jasnogórskich. Po błogosławieństwie znaki Światowych Dni Młodzieży powędrowały do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego.

Tradycja odprawiania Drogi Krzyżowej w centrum miasta zrodziła się w środowisku akademickim Częstochowy przed kilkunastu laty.

Peregrynacja znaków Światowych Dni Młodzieży w archidiecezji częstochowskiej odbywa się w dniach 14-28 marca. Pożegnanie symboli odbędzie się 28 marca przed archikatedrą Świętej Rodziny.

2015-03-28 06:54

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Franciszek: nie ma większej miłości od tej, z jaką Jezus oddał za was życie!

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

ŚDM

ŚDM w Lizbonie

PAP/CARLOS M. ALMEIDA / POOL

Papież Franciszek na ŚDM w Lizbonie

Papież Franciszek na ŚDM w Lizbonie

Wszyscy powiedzmy to sobie: Jezus wyruszył w tę drogę [krzyżową] dla mnie. Aby oddać za mnie swoje życie. A nie ma większej miłości niż oddać życie za drugiego człowieka. Patrząc na krzyż, dostrzegajmy Jezusa, który z miłości oddał życie za każdego z nas – powiedział papież przed nabożeństwem Drogi Krzyżowej, sprawowanym w parku Edwarda VII w Lizbonie.

Ojciec Święty przypomniał, że Jezus jest „drogą” (J 14, 6), przemierza niwy powszedniego życia, kieruje spojrzenie ku cierpiącym i oczekującym nadziei, współczuje znużonym, wyciąga rękę do cierpiących. Zatrzymuje się przed historią każdego i czule troszczy się o wszystkich, aby potem podjąć drogę na nowo. „Syn Boży wyszedł na Kalwarię, aby zstąpić aż na samo dno, ku nam. Ponieważ taka jest droga miłości” – podkreślił Franciszek. Wskazał, że krzyż objawia nam piękno miłości, piękno Ukrzyżowanego. Zmieniając spontanicznie treść przygotowanego wcześniej przemówienia, papież Franciszek z naciskiem przypomniał młodym ludziom, że nie istnieje na świecie większa miłość niż ta, z jaką Jezus oddał życie za każdego z nich. Zachęcił ich do przypomnienia sobie ewangelicznych słów "A Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami" i odnieśli je do Jezusa, który stał się człowiekiem po to, by wraz z nim i z miłości do niego przebyć drogę aż na krzyż.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Watykan: ogłoszono program papieskiej wizyty w Weronie

2024-04-29 11:54

[ TEMATY ]

papież

papież Franciszek

Werona

PAP/EPA/ANDREA MEROLA

Nazajutrz po wizycie duszpasterskiej w Wenecji, Stolica Apostolska ogłosiła oficjalny program wizyty papieża w Weronie w dniu 18 maja.

Franciszek wyruszy helikopterem z Watykanu o godz. 6.30, by wylądować w Weronie o godz. 8.00.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję