W bieżącym numerze Niedzieli poruszamy kilka ważnych i trudnych kwestii. Chcemy zatrzymać się na chwilę przy zagadnieniu trzeźwości. Apel bp. Tadeusza Bronakowskiego, przewodniczącego Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych, by z okazji beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego złożyć dar rocznej abstynencji, wpisuje się także w tegoroczny Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu. To temat ważny i potrzebny. Wydaje się, że alkohol jest zakorzeniony w naszej mentalności, że funkcjonuje stereotypowo jako gwarant dobrej zabawy, że na „dobrej imprezie” musi się lać strumieniami. Na szczęście coraz częściej dostrzega się też konieczność ograniczania alkoholu, szczególnie ze względu na dzieci i młodzież. Co ciekawe, aż 60% Polaków popiera całkowity zakaz reklamowania alkoholu. To pozwala optymistycznie pomyśleć, że może jednak nie uznajemy już alkoholu za obligatoryjny element spotkań towarzyskich.
Sytuacja wciąż jednak nie jest łatwa, co chyba każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu może zaobserwować w swojej codzienności, bo jeśli nawet problem alkoholizmu nas bezpośrednio nie dotyczy, na pewno znamy jakąś rodzinę, ludzi, którzy się z nim zmagają.
Już samo to pokazuje skalę zjawiska. Dlatego potrzeba naszej modlitwy i dobrowolnej abstynencji. Niepijący alkoholicy mówią często o tym, jak pomocne w wytrwaniu w dobrych postanowieniach jest odmówienie picia alkoholu przez kogoś jeszcze podczas przyjęcia.
Czy stać nas na to, by przez rok nie pić alkoholu, jak proponuje bp Bronakowski? Myślę, że to dobre pytanie u progu Wielkiego Postu, który zacznie się lada chwila. Może jest on dobrym czasem na podjęcie takiego postanowienia – jeśli nie na rok, to chociaż na te 40 dni. Trzeba jednak pamiętać, by poszcząc, nie wpaść w pułapkę samozadowolenia, by wszelkie wyrzeczenia podejmować z pokorą i miłością do Boga i drugiego człowieka. Miłość jest fundamentem postu, to ona nadaje mu wartość i czyni go pięknym, autentycznym darem serca. Nie jesteśmy wspaniali, bo pościmy. To Bóg w swojej łaskawości jest tak dobry, że daje nam szansę zbliżenia się do Niego przez wyrzeczenia. I choć dzisiaj nie chodzimy już w worach pokutnych, może warto pomyśleć, co takim „worem” mogłoby być dla nas, rezygnacja z czego byłaby dla nas najbardziej ubogacającym doświadczeniem.
O darze abstynencji mówił wielokrotnie św. Jan Paweł II, którego setną rocznicę urodzin obchodzimy w tym roku. Jego nauczanie jest ściśle związane z nauczaniem kard. Stefana Wyszyńskiego, co sam podkreślał przy różnych okazjach. Warto wracać do myśli tych wielkich Polaków. We Włoszech właśnie ukazała się książka przygotowana na podstawie rozmów o papieżu Polaku z papieżem Franciszkiem, a beatyfikacja Prymasa Tysiąclecia z pewnością przyczyni się także do wzrostu popularności jego przesłania. Zachęcam, by czerpać z mądrości tych dwóch wielkich Polaków.
Post i umartwienie zbliżają do Boga, prowadzą do wewnętrznego uzdrowienia i przypominają o wartościach wyższych niż tylko zaspokajanie cielesnych przyjemności. Wielki Post po raz kolejny może się stać czasem przemiany i odnowy ducha...
Jak połączyć postawę pełną miłości z postawą stanowczości, do jakiej zmuszają nas okoliczności?
Potrzebujemy dziś niewątpliwie wielkiej mądrości i rozwagi, by w sytuacji dialogu z drugim człowiekiem zawsze być świadkiem Chrystusa. Warto bowiem pamiętać, że głoszenie Ewangelii to nie tylko mówienie o Bożej miłości, która jest niezgłębiona i bezwarunkowa, ale także jasne i konkretne przekazywanie wymagań, które ona stawia. Gotowość do dialogu oznacza przecież, obok szczerości intencji i dobrej woli, także otwartość obu stron. Nie można nieustająco podejmować prób porozumienia się, gdy druga strona z góry skazuje dialog na niepowodzenie, wystawia nas na pośmiewisko i drwinę. Dochodzi wtedy do sytuacji, z jaką mamy obecnie do czynienia w Polsce. Trzeba jasno powiedzieć: Dość!
Bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu - posąg św. Cecylii
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
Klasztor redemptorystek św. Józefa w Lauterach w Austrii
Poddasze często kryje niespodzianki, ale to, co odkryła siostra Alena Diabolkova w klasztorze redemptorystek św. Józefa w Lauterach w Vorarlbergu, to mała sensacja: czerwony but i kapa, które należały do papieża Piusa IX. Znalezisko zostało zapakowane w cienki papier i pochodzi z XIX wieku. „Zaniemówiłem. Jak te rzeczy się tu znalazły, pozostaje tajemnicą” - powiedziała przełożona wspólnoty pięciu zakonnic, cytowana przez gazetę “Vorarlberger Nachrichten”.
Bł. Papież Pius IX panował od 1846 do 1878 roku i był to najdłuższy pontyfikat w historii Kościoła. Podczas jego pontyfikatu miały miejsce ważne wydarzenia, takie jak ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi i I Sobór Watykański. Fakt, że relikwie z życia błogosławionego papieża pojawiły się w klasztorze w Vorarlbergu, jest nie tylko historycznie czymś niezwykłym, ale także zaskoczeniem dla sióstr redemptorystek. Niewykluczone, że przedmioty te zostały przywiezione przez misjonarzy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
