W niedzielę 19 czerwca podczas uroczystości na placu Papieskim Kościół naszej diecezji wypromował 10 ceremoniarzy i 57 lektorów, zaś 28 ministrantów otrzymało tytuł Ministranta Roku
Nowo mianowani ceremoniarze i lektorzy otrzymali z rąk bp. Grzegorza Kaszaka krzyże będące zewnętrznym znakiem ich posługi. Specjalne dyplomy powędrowały do Ministrantów Roku. Bycie lektorem i ceremoniarzem to posługa wspólnocie Kościoła, ale przede wszystkim służba Panu Bogu. Prowadzone w diecezji sosnowieckiej kursy i szkolenia lektorów i ceremoniarzy to seria spotkań, podczas których kandydaci poznają zasady dobrego wypełniania swoich obowiązków ministranckich, zasady i prawidła liturgii, oraz przechodzą warsztaty oratorskie. Ministranci Roku z kolei, wytypowani przez swoich księży opiekunów, musieli spełnić odpowiednie wymogi, m.in.: być wzorowym ministrantem, regularnie przystępować do sakramentów świętych, być wolnym od nałogów, cieszyć się dobrą opinią w swoim środowisku, dawać świadectwo wiary w kościele i poza jego murami.
Cieszymy się nowymi ministrantami, lektorami i ceremoniarzami, którzy podejmują służbę przy ołtarzu Chrystusowym. Słowa szczególnego podziękowania płyną pod adresem rodziców, którzy dbają o pielęgnowanie wiary w swoich rodzinach, a często współuczestniczą w trosce o piękno liturgii przez przywożenie swoich dzieci na zbiórki i Msze św. oraz kursy i warsztaty.
Słowo lektor pochodzi z języka łacińskiego: „legere” („czytać”) i oznacza osobę czytającą na głos teksty biblijne lub liturgiczne w zgromadzeniu liturgicznym, tzn. podczas Mszy św. i nabożeństw. Ceremoniarz, zwany również mistrzem ceremonii, czuwa nad prawidłowym zorganizowaniem i przebiegiem liturgii, jak i wykonaniem wszelkich ceremonii liturgicznych. W czasie liturgii pozostaje w pobliżu celebransa, jednocześnie dając odpowiednie znaki i polecenia pozostałym usługującym, by spełnili w danym momencie przeznaczone im funkcje.
Pełną wzruszeń uroczystość w Sosnowcu zakończyły podziękowania, które przedstawiciele liturgicznej służby ołtarza skierowali pod adresem Księdza Biskupa: – W czasach niespokojnych, gdy wielu młodych jest duchowo bardzo zdezorientowanych, chcemy być dobrym i czytelnym przykładem przyjaźni z Chrystusem i pięknej służby przy Jego ołtarzu – zaznaczyli. Oby w Kościele było jak najwięcej ludzi młodych, świadomych swojego posłannictwa, którzy nie tylko będą czytali słowo Boże, lecz także będą z nim szli wszędzie tam, gdzie urzeczywistnia się życie.
Na chwałę Bożą i dla dobra wspólnoty parafialnej - takimi słowami młodzi chłopcy kończą swoje przyrzeczenie ministranckie, stając się pełnoprawnymi członkami wspólnoty Liturgicznej Służby Ołtarza. Stu dwudziestu jeden młodych mężczyzn z naszej archidiecezji przed kilku laty wypowiedziało te słowa. Był to początek ich ministranckiej drogi, która 2 grudnia br. została wzbogacona o szczególne błogosławieństwo. Błogosławieństwo do posługi lektora.
Od 30 listopada do 2 grudnia ministranci z parafii naszej archidiecezji - z dekanatów kłomnickiego, żareckiego, zawierciańskich - NMP Królowej Polski i Świętych Ap. Piotra i Pawła, częstochowskich - św. Antoniego, św. Józefa, NMP Jasnogórskiej, Podwyższenia Krzyża, św. Wojciecha, św. Zygmunta, kłobuckiego oraz miedźnowskiego - uczestniczyli w rekolekcjach w Archidiecezjalnym Centrum Duchowości w Olsztynie. Rekolekcje prowadzone przez ks. Krzysztofa Saka oraz ks. Michała Sokalskiego – diecezjalnych duszpasterzy Służby Liturgicznej Archidiecezji Częstochowskiej - obfitowały w różne punkty programu. Kapłani we współpracy z klerykami Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej przygotowali dla ministrantów konferencje dotyczące Słowa Bożego, powołania, a także samej posługi lektorskiej. Nie zabrakło również przygotowania duchowego do uroczystości przez Eucharystię, sakrament spowiedzi i wspólne adoracje Najświętszego Sakramentu. Ministranci mieli także sporo okazji, by się poruszać: korzystając z pięknej pogody i widoków olsztyńskiego świata czy to na animacjach ruchowych prowadzonych przez kleryków. Nad całością wydarzenia czuwał ks. Paweł Wróbel – odpowiedzialny za Liturgiczną Służbę Ołtarza w naszej archidiecezji.
Cudowny medalik jako medalik Niepokalanego Poczęcia znany jest wielu ludziom wiary na całym świecie, szczególnie członkom Rycerstwa Niepokalanej. 27 listopada 1830 r. Najświętsza Maryja Panna objawiła się świętej Katarzynie Labouré w kaplicy Sióstr Miłosierdzia przy rue du Bac w Paryżu. Niepokalana poleciła św. Katarzynie rozpowszechniać medalik według przedstawionego wzoru. Papież Leon XIII 23 lipca 1894 r. ustanowił święto Najświętszej Maryi Panny objawiającej cudowny medalik.
„27 listopada 1830 roku, w sobotę przed pierwszą niedzielą adwentu, o godz. 17.30, gdy zapadło milczenie po przeczytaniu pierwszej części tekstu rozmyślania, usłyszałam szelest, jaki wydaje poruszana jedwabna suknia, pochodzący od strony ambony, z miejsca, na którym zawieszony jest obraz świętego Józefa. Gdy spojrzałam w tamtą stronę, ujrzałam Najświętszą Dziewicę, stojącą na wysokości obrazu świętego Józefa. Jej postać była wyraźnie widoczna. Ubrana była w białą jedwabną suknię, błyszczącą jak jutrzenka. Miała również biały, długi welon sięgający do stóp. Pod welonem można było dostrzec włosy. Twarz pozostawała niezasłonięta. Oczy miała wzniesione ku niebu. Stopy opierały się na kuli, czy raczej na półkuli, w każdym razie widziałam tylko połowę kuli. Inną kulę Najświętsza Dziewica trzymała w dłoniach, ułożonych w sposób naturalny na wysokości piersi. Ta kula oznaczała glob ziemski. Cała postać promieniowała takim pięknem, że nie potrafię tego opisać.
W słowach Leona XIV do tureckich chrześcijan znalazła się wskazówka dla całego Kościoła.
Spotykając „małą trzódkę” tureckich katolików w katedrze Ducha Świętego w Stambule, Leon XIV wypowiedział słowa, które nie tylko oddają rzeczywistość obecności chrześcijańskiej na tej ziemi, ale zawierają również cenną wskazówkę dla wszystkich. Papież zaprosił do przyjęcia ewangelicznego spojrzenia na ten Kościół o chwalebnej przeszłości, który dziś jest niewielki liczebnie. Zachęcił do spojrzenia „oczami Boga”, aby odkryć ponownie, że „On wybrał drogę małości, aby zstąpić pośród nas”. Pokora małego domu w Nazarecie, gdzie niewiasta powiedziała swoje „tak”, pozwalając Bogu stać się Człowiekiem, żłobek w Betlejem, gdzie Wszechmocny stał się niemowlęciem całkowicie zależnym od opieki ojca i matki, publiczne życie Nazarejczyka, spędzone na nauczaniu od wioski do wioski w prowincji na krańcach imperium, poza zasięgiem wielkiej historii. Królestwo Boże, przypomniał Leon XIV, „nie narzuca się, przyciągając uwagę”. I w tej logice, w logice małości, tkwi prawdziwa siła Kościoła. Następca Piotra przypomniał chrześcijanom w Turcji, że Kościół oddala się od Ewangelii i Bożej logiki, gdy uważa, że jego siła opiera się na zasobach i strukturach, a owoce jego misji wynikają z liczebności, potęgi ekonomicznej, zdolności wpływania na społeczeństwo. „We wspólnocie chrześcijańskiej, gdzie wierni, kapłani, biskupi nie obierają tej drogi małości, brakuje przyszłości […]. Królestwo Boże wyrasta z tego, co małe, zawsze z małego” – powiedział papież Franciszek w homilii w Domu św. Marty, którą dziś przywołał jego Następca.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
