W Dzień Życia Konsekrowanego 2 lutego bp Jan Piotrowski do kościoła klasztornego ojców franciszkanów w Chęcinach wprowadził relikwie zamordowanych w Peru w 1991 r. polskich franciszkanów – o. Zbigniewa Strzałkowskiego i o. Michała Tomaszka, które otrzymały specjalny certyfikat nadany dla klasztoru. Każdy uczestnik uroczystości otrzymał także relikwie II stopnia i ulotkę na temat męczenników. Eucharystia w obecności relikwii, z fotografiami o. Zbigniewa i o. Tomasza, miała miejsce w doświadczonym dramatycznie kościele klasztornym ojców franciszkanów w Chęcinach.

Męczennicy

Mszę św. z Biskupem Kieleckim celebrowali księża diecezjalni – ks. prał. Tomasz Rusiecki – diecezjalny ojciec duchowny kapłanów, ks. Jan Kukowski – dziekan i proboszcz w Chęcinach oraz zakonnicy – cystersi i franciszkanie, z o. Pawłem Chmurą – gwardianem z Chęcin i o. Andrzejem Włodarczykiem – kapucynem z Kielc. Oprawę liturgiczną zapewniła schola złożona z wolontariuszy ze świetlicy „Promyk dnia” i stowarzyszenia Padre, z akompaniamentem na trąbce (o. Tomasz) oraz podopieczni prowadzonego przez chęcińskich franciszkanów ośrodka uzależnień „San Damiano” – głównie wychodzący z nałogu narkomani.

Zamordowanych franciszkanów przypomniano podczas prezentacji. W Mszy św. uczestniczyły licznie zgromadzenia i zakony żeńskie z diecezji kieleckiej, byli także m.in. Rycerze Kolumba.

W homilii bp Jan Piotrowski nawiązał do zakończenia Roku Życia Konsekrowanego i ogłoszonego przez papieża Franciszka Roku Miłosierdzia, mówił także o świadectwie męczenników. – Męczennicy mówili językiem Bożej miłości, ich przepowiadanie, apostolstwo, akceptacja męczeństwa były lekcjami miłości – mówił Ksiądz Biskup. Zaznaczył, że choć relikwie franciszkanów męczenników są wśród nas, to „bez wątpienia cenniejszy jest przykład ich wiary”.

Biskup nawiązał również do zakończonego Roku Życia Konsekrowanego. Podkreślił, że osoby konsekrowane dają „piękne świadectwo o Jezusowej odkupieńczej miłości i Bożym miłosierdziu”. – Naśladowanie rad ewangelicznych wyrasta dziś jako dojrzały owoc wielkiego kapitału łaski pierwszej konsekracji, bo wszyscy byliśmy ochrzczeni – mówił bp Piotrowski. Stwierdził także, że bez łaski chrztu nie byłoby „tego zgromadzenia i dziękczynienia za młodych franciszkańskich kapłanów”. – Sam Jezus przynaglał Apostołów do udzielania chrztu, a wcześniej Nikodemowi w ciemną jerozolimską noc potwierdził, że chrzest jest potrzebny do zbawienia (…). To brama, która wprowadza nas w świat łaski – podkreślał Biskup Kielecki.

Po Mszy św. była możliwość oddania czci relikwiom przez ucałowanie. Każdy uczestnik uroczystości otrzymał także relikwie drugiego stopnia (z ubrań franciszkańskich męczenników) oraz poświęconą im ulotkę.

Kościół „męczennik”

Kościół przy klasztorze ojców franciszkanów w Chęcinach, gdzie od 2 lutego 2016 r. znajdują się relikwie (prowincjał franciszkanów przekazał je do 25 kościołów i klasztorów), był niejednokrotnie dramatycznie doświadczany w swej historii. Jest swoistym „męczennikiem” na mapie kościołów diecezji kieleckiej.

Został ufundowany przez Kazimierza Wielkiego w 1368 r. Po zajęciu przez arian i odzyskaniu przez katolików, był przebudowywany m.in. w XVII i na początku XIX wieku. Zachował cechy budowli gotyckiej. W 1657 r. zostali w nim zamordowani trzej franciszkanie, po kasacie w 1864 r. klasztor przeznaczono na więzienie, w czasie II wojny światowej zespół klasztorny zajmowało wojsko niemieckie. Do 1948 r. w budynkach klasztornych mieściła się szkoła kamieniarska. Kolejnym użytkownikiem były Zakłady Mięsne i Spółdzielnia Pracy „Twórczość”. Jeszcze później urządzono tu łaźnię miejską.

W latach 1968-72 władze państwowe podczas odbudowy zespołu klasztornego zdecydowały o usunięciu resztek przedmiotów sakralnych. W kaplicy św. Leonarda zniszczono drewniany barokowy ołtarz pochodzący z czasu budowy kaplicy. Z kopuły kaplicy i ze szczytu kościoła usunięto krzyże, zasypano krypty. Budynek oddano Wojewódzkiemu Przedsiębiorstwu Turystycznemu „Łysogóry”. W kościele urządzono restaurację, a w zabytkowej kaplicy Branickich – bar coctailowy. Budynki klasztorne przeznaczono na hotel, a zabudowania przy murach wykorzystano do celów administracyjno-gospodarczych i na schronisko turystyczne. Był to jednostkowy przypadek w powojennej Polsce, który wzburzył opinię publiczną i wywołał falę protestów oraz zorganizowanych starań o ponowną sakralizację sprofanowanego obiektu kultu religijnego.

Dopiero po 1990 r. decyzją rządowej Komisji Majątkowej z 21 marca 1991 r. franciszkanie mogli powrócić do klasztoru. 10 listopada 1991 r. bp Stanisław Szymecki poświęcił kaplicę św. Leonarda i od tego czasu odprawiano w niej Msze św. i nabożeństwa. Kilka lat zajęły prace nad uporządkowaniem ogołoconego z wszelkiego wyposażenia sakralnego kościoła i nad przywróceniem go do kultu religijnego. Poświęcenia odrestaurowanego kościoła dokonał 3 sierpnia 1997 r. bp Kazimierz Ryczan. 16 kwietnia 2000 r. – w Niedzielę Palmową – bp Mieczysław Jaworski dokonał uroczystego poświęcenia krzyża, który przed kasatą znajdował się w kościele franciszkańskim, a później przez 180 lat przebywał w kościele Klarysek i Bernardynek. Krzyż ten umieszczono w centralnym miejscu kościoła, który obecnie ma tytuł Podwyższenia Krzyża Świętego. W kościele po 180 latach przerwy ponownie zaczęto odprawiać Msze św. i nabożeństwa.