Przed 50 laty, 9 maja 1965 r. w piękną, słoneczną niedzielę w trakcie dorocznych uroczystości ku czci św. Stanisława abp Karol Wojtyła koronował obraz Matki Bożej od Wykupu Niewolników z kościoła św. Jana (sióstr prezentek). Przywołujemy dziś relację z tych wydarzeń, opowiedzianą przez naocznego świadka.
Aktem wstępnym do koronacji było odczytanie w języku polskim dekretu Kapituły Watykańskiej, zezwalającego na koronację, po czym Matka Generalna Magdalena Skalska złożyła ślubowanie, że siostry prezentki będą strzec obrazu i szerzyć jego kult. Następnie Ksiądz Arcybiskup poświęcił korony i nałożył je na głowę Dzieciątka Jezus i Jego Matki. Władze państwowe, aby obniżyć rangę uroczystości, zorganizowały po przeciwnej stronie skałecznego klasztoru nad Wisłą huczny piknik, połączony ze świętem zakończenia wojny. Jedną z „atrakcji” był niski przelot samolotu, podczas którego abp Wojtyła musiał przerwać przemówienie, mówiąc: „Poczekajmy, niech i ten samolot odda cześć Matce Bożej”. Koronacja Matki Bożej od Wykupu Niewolników była pierwszą koronacją dokonaną przez abp. Wojtyłę.
Po powrocie procesji ze Skałki na Wawel ukoronowany obraz ustawiono w katedrze przed głównym ołtarzem na dywanie. Wierni zaczęli się tłoczyć, aby dotknąć obrazu ręką, różańcem i innymi dewocjonaliami. Aby nie dopuścić do ewentualnego uszkodzenia obrazu, siostry utworzyły ochronny szpaler, odbierały przedmioty kultu religijnego i delikatnie dotykały nimi obrazu, zwracając je wiernym.
Naoczny świadek koronacji opisuje, że gdy razem z kolegą podeszli, aby również dotknąć ukoronowanego obrazu Matki Bożej małym obrazkiem, który chcieli ofiarować przebywającemu w szpitalu koledze, z zakrystii wyszedł abp Karol Wojtyła, który zauważył ich przed obrazem. Kiedy dowiedział się, że pragną podarować obrazek wraz z modlitwą choremu, sam podszedł do obrazu, dotknął go małym obrazkiem i przekazał go dla chorego, obiecując modlitwę w jego intencji. Wzruszający był moment przekazania obrazka w szpitalu. Chory, którego rokowania nie były optymistyczne, przyjął podarunek ze wzruszeniem. Po kilku miesiącach choroba minęła, a pacjent wrócił do życia, skończył seminarium i został kapłanem.
Czy 24-letni nowicjusz klasztoru Ojców Paulinów w Częstochowie Krzysztof Latocki z Częstochówki, malując w 1691 r. obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, spodziewał się, że stanie się on tak sławny przez cuda i łaski, jakie będą spływały na Jej czcicieli w Piekoszowie? Przez wieki sława Matki Bożej Miłosierdzia, była tak duża, że przybywały tutaj pielgrzymki z całego kraju. Piekoszowska Pani jest w herbie gminy. Mieszkańcy wierzą, że Maryja nieustannie roztacza nad Piekoszowem swoją opiekę.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Abp Wacław Depo został przyjęty przez papieża Leona XIV na audiencji w sobotę 27 września 2025.
Arcybiskup jest na czele grupy pielgrzymkowej archidiecezji częstochowskiej, która pielgrzymuje do Rzymu z racji 100-lecia erygowania archidiecezji częstochowskiej oraz Roku Jubileuszowego. Abp Depo wręczył Ojcu Świętemu Leonowi XIV wyjątkowy dar - obraz Matki Bożej Częstochowskiej Królowej Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
