W nabożeństwie uczestniczyli górnicy i władze kopalni, nie było - tak jak podczas pasterki - turystów i mieszkańców Wieliczki, ponieważ podziemna Droga Krzyżowa jest wydarzeniem wewnętrznym. „Wspólna wędrówka i towarzyszące jej refleksje to dla wielickiej załogi ważny wielkopostny zwyczaj” - zaznaczyła rzeczniczka kopalni Agnieszka Wolańska.

Droga Krzyżowa przeszła przez pochylnię Erazma Barącza do kaplicy św. Kingi. Poprowadził ją proboszcz parafii św. Klemensa w Wieliczce ks. Wojciech Olszowski. Po zakończeniu nabożeństwa jego uczestnicy obejrzeli w kaplicy św. Kingi widowisko muzyczne „Droga Krzyżowa – muzyczne obrazy i impresje” w wykonaniu zespołu De Profundis. Misterium łączy poezję ks. Jana Twardowskiego z autorską muzyką Marka Stryszowskiego.

Według górników Podziemna Droga Krzyżowa ma dla nich szczególne, symboliczne znaczenie. 14 stacji Męki Pańskiej umieszczono na ociosach (ścianach) pochylni Erazma Barącza - chodnika prowadzącego do podziemnej kaplicy św. Kingi. Stacje wyrzeźbione zostały w drewnie lipowym przez trzech wielickich rzeźbiarzy: Piotra Starowicza, Pawła Janowskiego i Jacka Talapkę. W każdą ze stacji wmontowany został kamień przywieziony z Ziemi Świętej.

Jedyna w Europie podziemna Droga Krzyżowa powstała w 2010 r., w 5. rocznicę śmierci Jana Pawła II. W 2010 roku "Golgotę Wielickich Górników" otworzył ówczesny metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Przypomina o tym tablica pamiątkowa wykuta na ociosie tuż przy wejściu na podziemną Drogę Krzyżową.

Stacje Męki Pańskiej stały się elementem uruchomionego w kopalni pierwszego podziemnego szlaku pielgrzymkowego "Szczęść Boże" prezentującego ważny dla górników wielickich religijny aspekt ich pracy.

Górnicy wieliccy z powodu trudnej i niebezpiecznej pracy w podziemiach byli bardzo pobożni, a swoją codzienną pracę zaczynali od modlitwy. Co najmniej od XV wieku budowali pod ziemią kaplice i miejsca kultu. Zarejestrowano ich łącznie ok. 40, do dnia dzisiejszego zachowało się 26.

Wielicka kopalnia razem z kopalnią soli w Bochni, warzelniami i składami soli tworzyła powstałe pod koniec XIII wieku przedsiębiorstwo królewskie Żupy Krakowskie. Przedsiębiorstwo działało przez blisko 500 lat, aż do pierwszego rozbioru Polski w 1772 r. Żupa krakowska była największym w dawnej Rzeczypospolitej zakładem przemysłowym i jednym z największych w Europie.

W 1978 r. kopalnia została wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. W 2013 r. na listę UNESCO została także wpisana kopalnia soli w Bochni razem z Zamkiem Żupnym w Wieliczce. W ten sposób na liście jako "Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni" znalazły się wszystkie trzy obiekty związane z historycznym wydobyciem soli w Małopolsce.

Zorganizowany ruch turystyczny w wielickiej kopalni odbywa się od końca XVIII w. W zeszłym roku kopalnię odwiedziło ponad 1,7 mln osób.