Obchody związane z 44. rocznicą koronacji Wambierzyckiej Królowej Rodzin, 15. rocznicą ustanowienia Jej Patronką Ziemi Kłodzkiej oraz Świętem Wojska Polskiego, przyniosły wiele duchowych przeżyć i radosnych momentów.
Centralnym punktem wydarzenia była Msza Święta, której przewodniczył na Placu Koronacyjnym bp Adam Bałabuch. W wygłoszonej homilii hierarcha nawiązał do tajemnicy Wniebowzięcia NMP, podkreślając powszechne powołanie do świętości oraz nadzieję związaną z wiarą w zmartwychwstanie ciał. - Tajemnica Wniebowzięcia NMP przybliża nam prawdę o powszechnym powołaniu do świętości, do tego by stać się w przyszłości mieszkańcem nieba. Maryja, jako wzór do naśladowania, przypominała o konieczności życia pełnego wiary i nadziei, które prowadzą ku wieczności – przekonywał biskup pomocniczy.
Po Eucharystii odbyła się defilada wojskowa, będąca symbolem więzi między wiarą a służbą Ojczyźnie. Następnie na boisku powyżej bazyliki, rozpoczął się festyn rodzinny, który obfitował w atrakcje dla dzieci i dorosłych. Uczestnicy mieli okazję cieszyć się darmowymi dmuchańcami, animacjami, a także wziąć udział w potyczkach szachowych. Nie zabrakło też kulinarnych specjałów, które przeniosły wszystkich w świat polskich i czeskich smaków.
Cały dzień był pełen nie tylko duchowych przeżyć, ale także radości płynącej ze wspólnego świętowania. Uroczystości w Wambierzycach, które koordynował ojciec kustosz Albert Krzywański wraz ze współpracownikami, po raz kolejny pokazały, jak ważne jest pielęgnowanie wiary, tradycji i wspólnoty.
O wdzięczności, która jest drogą do zbawienia i pamięci, która podtrzymuje relacje z Bogiem, mówili duchowni podczas pierwszokomunijnych uroczystości.
W Bielawie do wdzięczności nawiązał ks. prał. Stanisław Chomiak, przytaczając legendę o niezapominajce, która pierwotnie skromna, bezbarwna i bezwonna, poprosiła Pana Boga, aby uczynił ją piękniejszą. I tak się stało i jest do dzisiaj. – Kiedy będziecie na łące, warto wpatrywać się w ten kwiat, bo można czasem usłyszeć jak pięknie mówi. Za to, że uczyniłeś mnie piękną - nie zapomnę o Tobie. Za to, że świeci słońce - nie zapomnę o Tobie. Za to, że kochają mnie ludzie - nie zapomnę o Tobie. Za wszystko, co dla mnie zrobiłeś - nie zapomnę o Tobie. Jestem twoją niezapominajką – opowiadał proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP, zachęcając do wypowiedzenia podobnych słów Panu Jezusowi. – Za to, że mnie stworzyłeś, że jesteśmy tacy piękni, za dzisiejszy dzień i kolejne w moim życiu – nie zapomnę o Tobie Panie Jezu – przekonywał dzieci, życząc, aby stały się takimi Bożymi niezapominajkami.
Miały od 26 do 64 lat. Ginęły po kolei – w ciągu kilku miesięcy 1945 roku. Dlatego, że do końca pozostały z dziećmi - sierotami, z pacjentami w szpitalu, z osobami starszymi, które nie miały rodzin ani opieki. Z tymi wszystkimi, którzy nie byli w stanie się bronić ani uciekać przed Armią Czerwoną, która brutalnie wkroczyła wtedy na Ziemię Warmińską. Czy można zrozumieć postępowanie sióstr katarzynek?
Pracowały na całej Warmii, w różnych domach zakonnych i w różnych miejscach: domach dziecka, szpitalach, ośrodkach opieki. Gdy żołnierze sowieccy zaczęli zajmować te ziemie, ludzie zaczęli się masowo ewakuować. Nie mogło być na tych ziemiach dzieci, które nie miały rodziców, chorych bez własnych rodzin czy najstarszych mieszkańców. Takich osób nie opuściły jednak siostry katarzynki. Mimo że były przez czerwonoarmistów bite, gwałcone, torturowane – na przykład w szpitalnej piwnicy, gdzie szukały schronienia wraz ze swymi podopiecznymi. Te, które zostały wtedy z pacjentami, były wielokrotnie wykorzystywane przez Sowietów. Niektóre więziono, a potem zesłano w głąb ZSRR. Pracowały w łagrach, zmarły z wycieńczenia. Siostra, która zorganizowała ewakuację dzieci – zgromadziła je w grupie na dworcu kolejowym, sama zaś poszła szukać dla nich wody i pożywienia. Żołnierz Armii Czerwonej zastrzelił ją, gdy tylko wyszła na zewnątrz. Były siostry, które zginęły wskutek ciągnięcia ich za samochodem po ulicach Kętrzyna. Po zajęciu Gdańska przez Sowietów pod koniec marca 1945 r. rozpoczęły się mordy, grabieże i gwałty na miejscowej ludności. Ofiarą napaści padły też siostry katarzynki, które znalazły się w mieście po przymusowej ewakuacji macierzystego domu w Braniewie. Jak podaje KAI, 58-letnia siostra Caritina Fahl, nauczycielka i ówczesna wikaria generalna Zgromadzenia, ze wszystkich sił starała się bronić młodsze siostry przed gwałtem. Została straszliwie pobita, zmarła po kilku dniach. Takie były ich losy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
