Kapłani są namaszczeni i posłani, aby głosić Chrystusa i dawać świadectwo Ewangelii słowem i życiem - powiedział abp Stanisław Budzik.

W Wielki Czwartek w godzinach przedpołudniowych w archikatedrze lubelskiej abp Stanisław Budzik przewodniczył uroczystej Mszy Krzyżma. Eucharystię celebrowali biskupi: Artur Miziński, Józef Wróbel, Adam Bab i Mieczysław Cisło. Licznie zgromadzeni kapłani odnowili przyrzeczenia, złożone w dniu przyjęcia święceń prezbiteratu. Zostały także poświęcone oleje krzyżma, chorych oraz katechumenatu. Olejek nardowy z Ziemi Świętej jest darem lubelskich członków Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, znakiem łączności Kościoła w Lublinie z ojczyzną Jezusa Chrystusa.

Rozpoczynając Mszę Krzyżma abp Stanisław Budzik przywołał słowa pieśni „Ludu kapłański, ludu królewski, zgromadzenie święte, Ludu Boży, śpiewaj swemu Panu!”. - Śpiewaj Mu pieśń wdzięczności i uwielbienia za Wieczernik, za obietnicę Zesłania Ducha Świętego, za obietnicę zmartwychwstania i powtórnego przyjścia, za Najświętszy Sakrament Eucharystii i związany z nim ściśle sakrament kapłaństwa, za sakrament pokuty i za przykazanie miłości, za Maryję Matkę Kościoła i za Kościół posłany przez Ducha Świętego na cały świat, aby głosił Ewangelię, aby głosił Dobrą Nowinę ubogim, aby odwoływał czas łaski i błogosławieństwa od Pana - powiedział metropolita.

W homilii abp Stanisław Budzik zwrócił się do kapłanów i podkreślił, że w dniu święceń kapłańskich „Duch Święty namaścił i posłał nas, abyśmy głosili Dobrą Nowinę ubogim, więźniom wolność, a niewidomym przejrzenie, abyśmy uciśnionych odsyłali wolnymi i obwoływali rok łaski od Pana”. Jak przypomniał, czas łaski ogłosił papież Franciszek, zapowiadając na 2025 r. Rok Jubileuszowy pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Teraz jest czas przygotowania i intensywnej modlitwy, szczególnie zgłębiania wartości modlitwy „Ojcze nasz”, która powinna stać się programem kapłańskiego życia. Odwołał się także do pierwszej, programowej encykliki św. Jana Pawła II „Redemptor hominis”, w której papież napisał, że wołanie o Ducha Świętego powinno być odpowiedzią współczesnego Kościoła na liczne problemy świata i niepokoje ludzkiego serca. „Kościół naszej epoki, epoki szczególnie głodnej Ducha, głodnej sprawiedliwości, pokoju, miłości, dobroci, męstwa, odpowiedzialności i godności człowieka, w sposób szczególny musi się zespolić i zjednoczyć wokół tajemnicy Odkupienia, znajdując w niej najpotrzebniejsze światło i moc” - napisał przed laty św. Jan Paweł II, a te słowa nie straciły na aktualności.

Podkreślając, że „Eucharystia jest wielką tajemnicą wiary, która została złożona w kapłańskie dłonie”, abp Stanisław Budzik zastanawiał się, czy „słaby i grzeszny człowiek jest w stanie przystąpić do sprawowania takiej Tajemnicy bez lęku”. W odpowiedzi przywołał zawołanie papieża Franciszka „Miserando atque eligendo” (w dosłownym tłumaczeniu znaczy: litując się i wybierając go), wzięte z homilii Bedy Czcigodnego, a mówiące o powołaniu św. Mateusza (Jezus zobaczył celnika i litując się nad nim, wybrał go na apostoła). - Tak jest z nami nieustannie, kiedy noc naszej słabości spotyka się ze światłością Chrystusa - powiedział za papieżem Franciszkiem, zwracając się do kapłanów. - Miłosierdzie niweluje podstawowe napięcie, jakie istnieje pomiędzy naszą słabością i grzesznością, a świętością i wielkością zadań, jakie otrzymaliśmy i do których zostaliśmy wybrani. Także i nas Bóg powołał jako grzeszników, także na nas spojrzał z litością i wybrał nas, słabych i grzesznych; pragnie uczynić nas apostołami i ewangelistami. A my powtarzamy to, co mówiliśmy w swoich sercach w dniu święceń kapłańskich: Panie, Ty mnie znasz, weź mnie takim, jakim jestem i uczyń takim, jakim chciałbyś, abym był - powiedział metropolita lubelski. Jak podkreślił, Jezus nie może spełnić tej prośby bez współpracy kapłana, bez duchowego wysiłku, trwającego całe życie. - Tylko ten przynosi obfite owoce, kto zapuścił korzenie swojej egzystencji w glebę Dobrej Nowiny, w kim pulsuje Boże życie, kto jest heroldem i apostołem Bożego słowa. Tylko w Chrystusie możemy wzrastać i przynosić owoce, bo uczeń zawsze pozostanie zależny od swego mistrza. Zerwanie więzów z Chrystusem, który jest winnym krzewem naszego życia, byłoby krokiem w duchową śmierć - nauczał abp Budzik.

Na zakończenie Mszy Krzyżma abp Stanisław Budzik przypomniał, że „obecność jest pierwszym imieniem miłości”. - Ważne jest, aby być przy ludziach potrzebujących naszej obecności. To piękny znak jedności kapłaństwa, który otrzymaliśmy od Chrystusa - powiedział do kapłanów. Wiernym świeckim metropolita podziękował za solidarność z kapłanami.