Reklama

Niedziela Małopolska

Diecezja Tarnowska

Potrzebna jest spokojna rozmowa

– Jestem zwolenniczką pokazywania tego, co pozytywne, dobre, a nie straszenia tym, co złe – stwierdza w rozmowie z Niedzielą Magdalena Kleczyńska, liderka wspólnoty diecezji tarnowskiej „Obdarowana. Spotkania dla kobiet”, autorka książki Obdarowani sobą. Sztuka budowania więzi, doradca w Poradni Rodzinnej w Bochni, a prywatnie – żona i mama trójki dzieci.

Niedziela małopolska 47/2020, str. IV

[ TEMATY ]

wywiad

Tarnów

poradnia rodzinna

Archiwum Magdaleny Kleczyńskiej

Magdalena Kleczyńska

Magdalena Kleczyńska

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Maria Fortuna-Sudor: Jak odebrała Pani decyzję Trybunału Konstytucyjnego z 22 października?

Magdalena Kleczyńska: Nie mogłam w to uwierzyć. Przecież tyle razy ten temat wracał, i tyle razy o tym mówiono, i nigdy nie było cienia szansy, żeby to przeszło. I nagle tak po prostu, jest! Równocześnie pojawiły się obawy, co teraz będzie. Tym bardziej, że w czasie pandemii nie ma szans na merytoryczne dyskusje, na spotkania z ludźmi, na tłumaczenie pewnych zagadnień. A więc dużo radości, ale też wiele obaw. Jednak generalnie mnie ta decyzja bardzo ucieszyła. Pamiętam pierwszą myśl, że dzieci, u których stwierdzono wady genetyczne, nie będą bezkarnie zabijane. Zwłaszcza że sama doświadczyłam, jak ciężko jest małżeństwu w sytuacji, gdy badania wykażą wady genetyczne nienarodzonego dziecka.

Proszę opowiedzieć...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Gdy byłam w 13. tygodniu ciąży z naszą najmłodszą córką Karolinką, badanie wykazało, że dziecko ma bardzo szeroką, zwiększoną przezierność karkową. Lekarz powiedział, iż istnieje duże prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się z zespołem Downa lub z innymi wadami rozwojowymi. Pojechaliśmy na badania genetyczne. Testy wyszły słabo. Jakby jednoznacznie potwierdziły wcześniejszą diagnozę lekarską. Dodatkowo z badania USG genetycznego wynikało, że dziecko ma echogeniczne jelita, czyli są one wypełnione jakimś płynem. Wtedy rozmawiano z nami o terminacji (aborcji). Lekarze mówili, aby się spieszyć. Wielu z nich namawiało na amniopunkcję, przekonując, że jest jeszcze szansa na terminację. Podczas kolejnej wizyty lekarz bardzo się zdenerwował, gdy usłyszał, że jeszcze nie zrobiłam tego badania. On widział, że jestem zdecydowana, aby to dziecko urodzić i wtedy powiedział, że odbieram mu szansę na przeżycie, bo w sytuacji, gdy będzie zdiagnozowany zespół Downa, to lekarze będą mogli się przygotować do porodu i do leczenia bezpośrednio po nim. I to mnie przekonało. Badanie nie wykazało wad rozwojowych, natomiast lekarz genetyk powiedział, że to nie jest diagnoza, iż dziecko jest zdrowe. Wyjaśnił, że są zaburzenia genetyczne, wady, których to badanie nie wyklucza. Cała ciąża to był trudny czas oczekiwania. Oddaliśmy tę sprawę Panu Jezusowi, a Karolinka urodziła się zdrowa.

..Chwała Panu! A jaka była reakcja lekarza?

Wtedy uświadomiłam sobie, że nikt nie bierze odpowiedzialności za złą diagnozę. Po urodzeniu Karolinki zapytałam lekarza, kto wziąłby odpowiedzialność, jeśli bym się zgodziła na terminację. Zapanowała cisza. Lekarz uciekał wzrokiem, starał się mnie omijać. Ale takie sytuacje się zdarzają. To nie jest tak, że lekarze zmuszają kobiety do rodzenia dzieci chorych. Wręcz odwrotnie. Być może to zależy od lekarza, na jakiego się trafi, ale w sytuacji, gdy stwierdzi się u dziecka podejrzenie np. choroby genetycznej, to pojawia się nacisk na terminację.

Reklama

Pani Magdo, czy po ogłoszeniu decyzji Trybunału Konstytucyjnego, były w Bochni protesty kobiet?

Bardzo duże! To nie były tyle protesty kobiet, co dziewczyn. Uczestniczyło w nich dużo młodych ludzi. Płakałam, patrząc na nich, bo chociaż nie rozpoznawałam twarzy, to miałam świadomość, że z wieloma tymi dziewczynami się spotkałam na organizowanych zajęciach. Z myślą o młodzieży w poradni prowadzimy spotkania „Licencja na miłość”. W zeszłym roku spotykałam się także z młodzieżą licealną w ramach programu „W stronę dojrzałości”. Protestowali ci sami ludzie, którzy mnie wtedy słuchali...

Skąd, Pani zdaniem, postawy, hasła prezentowane na polskich ulicach?

Odnoszę wrażenie, że młodzi idą za hasłami; na ten moment pojawiło się takie, które im się spodobało. Młodzież się buntuje i to jest normalne. Szukają autentyzmu, szczerości, prawdy. Moim zdaniem, większość protestujących nie wie, o co walczy. Mówią, że o wolność, ale czy rozumieją, na czym ona polega? Mówią o prawach kobiet, ale jak je rozumieją? Proszę też zobaczyć, że o postulacie, nawiązującym do przesłanki eugenicznej, od której zaczęło się wyjście na ulicę i żądanie, aby rząd się z tego wycofał, dziś już protestujący nie pamiętają.

Niemniej problem jest. Można mu zaradzić?

Należę do grona osób stawiających w aktywności pro-life na atmosferę życzliwości, serdeczności, miłości. Staramy się wyrażać nasze poglądy z pełną akceptacją ludzi, do których mówimy. Nie popieram walczących z aborcją poprzez epatowanie plakatami rozerwanych płodów dzieci. Aktualnie w Polsce ruch pro-life został sprowadzony do twarzy pani Kai Godek. Powinniśmy postarać się zmienić ten wizerunek i zgodnie z prawdą pokazywać, że jesteśmy za życiem, za miłością. Jestem zwolenniczką pokazywania tego, co pozytywne, dobre, a nie straszenia tym, co złe. Trzeba mówić o tym, co dobre, a nie epatować negatywnymi skutkami.

Jak to powinno wyglądać w praktyce?

Trzeba zjednoczyć w ruchu pro-life osoby, które w sposób pozytywny pragną pokazać, że jesteśmy za życiem. Bardzo ważna jest nasza obecność w social media. I temu np. służy taki hasztag jak „NieStrajkuję”. Publikowane tam zdjęcia, historie, uświadamiają, że jest nas dużo więcej, niż chciałyby niektóre media czy środowiska. Nie chcemy tematu życia sprowadzić do walki politycznej. Odcinamy się od tego nurtu. Od samego początku protestów przekonujemy, że potrzebna jest spokojna rozmowa. Bez oceniania.

To nie jest łatwe...

Spotkałam się z sytuacją, gdzie rodzice wrzeszczą w domach na dzieci. Zabraniają pójścia na marsze. Straszą, że je z domu wyrzucą. My tak nie możemy. Trzeba zrozumieć, że młodzi szukają swego miejsca. Mają prawo wyjść na ulicę i wrzeszczeć, nawet jeśli to są nieprzemyślane hasła. To nie znaczy, że to jest dobre, ale to jest zachowanie, które trzeba zawsze oddzielić od człowieka, w tym – naszego dziecka. A naszym zadaniem jest pokazać – spokojnie i z miłością – gdzie jest prawda. Udowodnijmy, że chcemy znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Poszukajmy ich wspólnie z naszymi dziećmi chociażby w Internecie. Nade wszystko bądźmy do takich rozmów na przykład w domu, w szkole przygotowani merytorycznie. A dyskusję prowadźmy z miłością.

A jak rozmawiać z osobami wykrzykującymi lub publikującymi agresywne hasła?

Jeśli pisze do mnie osoba, która przekonuje, że ona ma prawo do własnej macicy i chce się pozbyć pasożyta, to nie ma sensu z nią dyskutować. Takie rozmowy od razu przerywamy, a osoby reprezentujące tego typu postawy – otaczamy modlitwą.

2020-11-18 11:37

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Oaza? Warto!

Niedziela Plus 27/2023, str. IV

[ TEMATY ]

Tarnów

Marek Białka

Ks. prał. Józef Drabik

Ks. prał. Józef Drabik

To jest ten szczególny czas, który warto jak najlepiej wykorzystać – przekonuje w rozmowie z Niedzielą ks. prał. Józef Drabik.

Maria Fortuna-Sudor: Proszę powiedzieć, w jakich okolicznościach trafił Ksiądz do oazy?

Ks. Józef Drabik: Byłem uczniem szkoły podstawowej. Do mojej rodzinnej parafii w Wojniczu został skierowany ks. Stanisław Marek, który był u nas 20 lat! Prowadził m.in. formację młodzieży, np. założył grupę apostolską młodych „Kometa”, do której trafiłem. Ściśle współpracował z ks. Zygmuntem Bochenkiem, ówczesnym diecezjalnym duszpasterzem młodzieży w naszej diecezji, który – co warto przypomnieć – jako student słuchał na KUL wykładów ks. Franciszka Blachnickiego. Pamiętam, jak ks. Stanisław zaproponował nam „Wędrowne wakacje z Bogiem”. To był czas formacji – codzienna Eucharystia, modlitwy, rozmowy w drodze. W wyznaczonych miejscach zatrzymywaliśmy się w parafiach na noclegi. I chociaż warunki były spartańskie, to do dzisiaj miło wspominam tamten czas. Dodam jeszcze, że czterech z tej grupy zostało kapłanami i kontynuujemy dzieło śp. ks. Stanisława. A nasi koledzy i koleżanki pozakładali rodziny, są przykładnymi rodzicami i coraz częściej także dziadkami. Do dzisiaj się spotykamy.

CZYTAJ DALEJ

Świadectwo Raymonda Nadera: naznaczony przez św. Szarbela

2024-05-10 13:22

[ TEMATY ]

Raymond Nader

Karol Porwich/Niedziela

Raymond Nader pokazuje ślad, który zostawił mu na ręce św. Szarbel

Raymond Nader pokazuje ślad, który zostawił mu na ręce św. Szarbel

W Duszpasterstwie Akademickim Emaus w Częstochowie miało miejsce niezwykłe wydarzenie. Raymond Nader, który przeżył niezwykłe doświadczenie mistyczne w pustelni, w której ostatnie lata spędził św. Szarbel, podzielił się swoim świadectwem.

Raymond Nader jest chrześcijaninem maronitą, ojcem trójki dzieci, który doświadczył widzeń św. Szarbela. Na początku spotkania Raymond Nader podzielił się historią swojego życia. – Przed rozpoczęciem studiów byłem żołnierzem, walczyłem na wojnie. Zdecydowałem o rozpoczęciu studiów, by tam zrozumieć istotę istnienia świata. Uzyskałem dyplom z inżynierii elektromechanicznej. Po studiach wyjechałem z Libanu do Wielkiej Brytanii, by tam specjalizować się w fizyce jądrowej – tak zaczął swoją opowieść Libańczyk.

CZYTAJ DALEJ

43. rocznica zamachu na Jana Pawła II

2024-05-12 22:59

[ TEMATY ]

św. Jan Paweł II

Adam Bujak, Arturo Mari/Biały Kruk

43 lata temu, 13 maja 1981 roku, miał miejsce zamach na życie Jana Pawła II. Podczas audiencji generalnej na placu św. Piotra w Rzymie, o godz. 17.19 uzbrojony napastnik Mehmet Ali Agca, oddał w stronę Ojca Świętego strzały.

Wybuchła panika, a papieża, ciężko ranionego w brzuch i w rękę natychmiast przewieziono do kliniki w Gemelli, gdzie rozpoczęła się kilkugodzinna dramatyczna walka o jego życie. Cały świat w ogromnym napięciu śledził napływające doniesienia. Wszyscy zadawali sobie pytanie, czy Jan Paweł II przeżyje. Dziś miejsce zamachu na papieża upamiętnia płytka w bruku po prawej stronie przy kolumnadzie Placu św. Piotra.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję