Reklama

Niedziela Świdnicka

Epilog jubileuszowej pielgrzymki

Już po raz piętnasty odbyła się w tym roku Piesza Pielgrzymka Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę. Choć zakończono ją Mszą św. koncelebrowaną w Kaplicy Cudownego Obrazu, to jednak jej faktyczny epilog miał miejsce tradycyjnie w sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary w Bardzie

Niedziela świdnicka 44/2018, str. I

[ TEMATY ]

pielgrzymka

Bardo

epilog

Ks. Grzegorz Umiński

Epilog 15. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę odbył się w sanktuarium w Bardzie

Epilog 15. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę
odbył się w sanktuarium w Bardzie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Eucharystii koncelebrowanej przez kapłanów – przewodników poszczególnych grup pielgrzymkowych przewodniczył ordynariusz diecezji świdnickiej bp Ignacy Dec. Pątników powitał serdecznie na początku Mszy św. kustosz bardzkiego sanktuarium o. Mirosław Grakowicz, mówiąc: – Cieszymy się, że po raz kolejny przybywacie do naszego sanktuarium po to, aby tutaj, u Matki Bożej Strażniczki Wiary, złożyć podziękowanie za czas tegorocznego pielgrzymowania.

W homilii Ksiądz Biskup podkreślił, że wędrowanie na Jasną Górę przypomina nam zawsze, że ta pielgrzymka jest najważniejszym i największym wydarzeniem w czasie wakacji, a może i nawet w całym roku duszpasterskim. To są rekolekcje w drodze. To jest czas modlitwy i pokuty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pytając w dalszej części homilii, kim jesteśmy, odpowiedział stosownie do okoliczności – pielgrzymami. Wskazał też, iż jesteśmy powołani do słuchania i zapowiadania Słowa Bożego, żeby być w oczach Bożych błogosławionymi.

Reklama

– Módlmy się dzisiaj tutaj w bardzkim sanktuarium do Matki Bożej, żebyśmy byli pielgrzymami nie tylko w sensie czasoprzestrzennym, geograficznym, ale żeby nam też zależało na dobrym pielgrzymowaniu w sensie duchowym, byśmy chcieli podobać się Panu Bogu przez słuchanie, przestrzeganie Słowa Bożego – stwierdził kaznodzieja. Jego zdaniem, musimy wpatrywać się w Matkę Bożą, która jest naszą wspólną Mamą. Kto prosi, to Maryja go niezawodnie wysłuchuje. Ale musimy być cierpliwi w tym oczekiwaniu na wysłuchanie, bo Pan Bóg ma swoje plany, na pewno lepsze od naszych, ale nie zrażajmy się.Nie wszystko, o co się modlimy, natychmiast otrzymamy. Zaufajmy Panu Bogu, zawierzmy Maryi. Idźmy dalej, bądźmy pielgrzymami. Ostatecznie nasza pielgrzymka dojdzie do Niebieskiego Jeruzalem. Pamiętajmy, że w niebie nie będzie się już można stać lepszym. Dlatego póki jesteśmy na ziemi, to jest wielka okazja, szansa, żeby się doskonalić, iść w górę, bo potem wszystko się zamyka. Jest albo wieczne uwielbienie Boga, radość, pokój wieczny, albo jakieś odrzucenie czy oczyszczenie, po którym jest nadzieja, że przejdzie się do uwielbienia Pana Boga.

– Matko Najświętsza, która kolejny raz nas przyjmujesz, pomóż nam wędrować przez ziemię w Twoim stylu – drogami słuchania i wypełniania Słowa Bożego – apelował, kończąc homilię, Pasterz Kościoła świdnickiego.

2018-10-31 08:30

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bardo. Pielgrzymkowy epilog

[ TEMATY ]

Bardo

epilog

pielgrzymka świdnicka

bp Adam Bałabuch

Piesza Pielgrzymka Świdnicka

archiwum prywatne

Na trasie wielu zachwycało się pięknymi widokami

Na trasie wielu zachwycało się pięknymi widokami

Ponad 200 osób z całej diecezji zebrało się w Bardzie, by u Strażniczki Wiary Świętej zakończyć sezon pielgrzymkowy.

Pielgrzymkowy epilog to już tradycja Pieszej Pielgrzymki Diecezji Świdnickiej na Jasną Górę. Co roku na początku października z Dzierżoniowa i Ząbkowic Śląskich od kilkudziesięciu do kilkuset osób wychodzi, by spotkać się w bardzkiej bazylice i podziękować za owoce pątniczego szlaku. Na miejscu tym razem 8 października dołączył do nich bp Adam Bałabuch, który przewodniczył wspólnej Mszy św. – Kiedy słowo Boże dociera do serca, przenika je i zostaje tam przyjęte, to w rezultacie wyzwala uwielbienie i dziękczynienie Temu, który posłał to słowo do naszych serc. Duch Święty, który zamieszkuje w głębokościach naszego serca, a zarazem jest darem usłyszanego i przyjętego słowa, poczyna w nas modlitwę – zauważył biskup pomocniczy.

CZYTAJ DALEJ

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Co to znaczy, że Jezus jest Dobrym Pasterzem?

2024-04-20 16:36

[ TEMATY ]

Ewangelia

KUL

Centrum Heschela KUL

Zazwyczaj, gdy myślimy o Jezusie jako Dobrym Pasterzu, rysuje się przed nami bardzo sielski obraz – Jezus łagodnie trzyma na ramionach owieczkę. Tymczasem chodzi tu o coś innego. Po pierwsze o to, że Jezus utożsamia się z najbardziej pogardzaną grupą społeczną, porównywaną do nieczystych pogan. Po drugie o to, że Jezus naraża swoje życie w obronie owiec - podkreśla ks. prof. Mariusz Rosik w komentarzu dla Centrum Heschela KUL na IV Niedzielę Wielkanocną 21 kwietnia, zwaną Niedzielą Dobrego Pasterza.

Beduini to koczownicze plemiona arabskie, które żyją jeszcze na pustynnych i górzystych terenach dawnej Palestyny. Zajmują się głównie wypasem owiec. Zadziwiające, że nawet kilkudziesięcioosobowa grupa Beduinów potrafi posługiwać się sobie tylko zrozumiałym językiem i pielęgnować właściwe im zwyczaje. Żyjąc z dala od miast i większych osiedli, wieczorami zasiadają przy ognisku przed swoimi namiotami, by długo rozmawiać, śpiewać, ale także trzymać straż nocną przy swych stadach. Niekiedy okazuje się to konieczne, gdyż zdarzają się przypadki kradzieży owiec albo ataku wilków. Izraelska prasa co jakiś czas podaje informacje o wzajemnym wykradaniu stad wśród różnych plemion beduińskich albo o ataku dzikich zwierząt. Niejeden pasterz postradał życie w obronie swych stad.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję