Ksiądz prał. Grzegorz Augustynik (1847-1929) - budowniczy przed stu laty monumentalnej świątyni Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej - został honorowym obywatelem miasta. Dąbrowska Rada Miejska decyzję tę podjęła jednogłośnie. Uroczyste nadanie tytułu odbyło się 11 listopada, podczas obchodów Narodowego Święta Niepodległości.
Ks. Grzegorz Augustynik, urodzony w Zagórzu (obecnie dzielnica Sosnowca), święcenia kapłańskie otrzymał w 1872 r. Dwukrotnie był proboszczem w Dąbrowie Górniczej (1897-1902 i 1906-1916), gdzie rozwinął intensywną działalność duszpasterską i społeczno-kulturalną. W tym czasie pod jego kierunkiem wzniesiono świątynię Najświętszej Maryi Panny Anielskiej. Ks. prał. Grzegorz Augustynik zainicjował w Dąbrowie Górniczej m.in. powstanie stowarzyszenia robotników chrześcijańskich, które dbało o formację duchową oraz o prawa ludzi pracy. Zasłużony kapłan zmarł w Krakowie. Pochowany został w kaplicy Porcjunkula, obok wzniesionej przez siebie dąbrowskiej świątyni.
Nagrodzeni od lat angażują się w sprawy miasta i mieszkańców
Prezydent Dariusz Bożek w trakcie uroczystej sesji Rady Miejskiej nadał tytuły honorowego obywatela oraz zasłużonego dla Tarnobrzega.
Posiedzenie radnych miejskich odbyło się w Tarnobrzeskim Domu Kultury, w trakcie którego prezydent miasta odniósł się do rocznicy powstania Tarnobrzega i wyraził wdzięczność wszystkim, którzy pracują dla jego dobra. – Chciałbym podziękować wszystkim, którzy staną dzisiaj na tej scenie. To dzięki państwu Tarnobrzeg jest tu, gdzie jest. Dzięki państwu rozwija się i dzięki waszemu wsparciu, którego nie odmówicie zapewne dalej, będziemy mogli pokonać wszystkie trudne rafy. Chciałbym bardzo, aby w tym trudnym czasie istniała wspólnota pragnąca budować i by pamiętała, co mówili starożytni Rzymianie, że „zgoda buduje, a niezgoda rujnuje” – zwracał się do osób nagrodzonych prezydent Bożek. W tym roku tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Tarnobrzega” został nadany Władysławowi Ortylowi – marszałkowi podkarpackiemu, Zofii Trochimowicz-Wardze – wieloletniej przewodniczącej Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną i założycielce Warsztatu Terapii Zajęciowej w Tarnobrzegu, którego od lat jest kierownikiem, Eugeniuszowi Gutmanowi – zasłużonemu pracownikowi przemysłu siarkowego w Polsce, byłemu dyrektorowi naczelnego Kopalń i Zakładów Przetwórczych Siarki „Siarkopol” oraz Włodzimierzowi Papiernikowi – członkowi konspiracji antykomunistycznej, współtwórcy struktury i prezesa Związku Sybiraków. W gronie „Zasłużonych dla Tarnobrzega” znaleźli się: Marian Antończyk – współzałożyciel Solidarności w Siarkopolu w 1980 r. i wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w KiZPS Siarkopol, długoletni prezes Spółdzielni Mieszkaniowej „Stare Miasto” w Tarnobrzegu, pasjonat rzeźbiarstwa, Jan Kwaśnik – emerytowany nauczyciel geografii i wychowania fizycznego, wieloletni dyrektor SP w Sobowie, z zamiłowania historyk, regionalista i rolnik, Teresa Małek-Konieczna – wieloletnia dyrektor Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Tarnobrzegu, wraz z Zarządem Koła PSONI w Tarnobrzegu tworzyła placówki rehabilitacyjno-edukacyjne, Jan Woynarowski – społecznik, pasjonat rzeźbiarstwa, od lat zaangażowany w sprawy miasta i mieszkańców, współpracujący z Muzeum Historycznym Miasta Tarnobrzega, działacz tzw. pierwszej Solidarności i przewodniczący jej struktur w Kopalni Siarki Jeziórko.
Jak powstały i skąd pochodzą wezwania Litanii Loretańskiej? Niektóre z nich wydają się bardzo tajemnicze: „Wieżo z kości słoniowej”, „Arko przymierza”, „Gwiazdo zaranna”…
Za nami już pierwsze dni maja – miesiąca poświęconego w szczególny sposób Dziewicy Maryi. To czas maryjnych nabożeństw, podczas których nie tylko w świątyniach, ale i przy kapliczkach lub przydrożnych figurach rozbrzmiewa Litania do Najświętszej Maryi Panny, popularnie nazywana Litanią Loretańską. Wielu z nas, także czytelników Niedzieli, pyta: jak powstały wezwania tej litanii? Jaka jest jej historia i co kryje się w niekiedy tajemniczo brzmiących określeniach, takich jak: „Domie złoty” czy „Wieżo z kości słoniowej”?
„Mamy jedno życie, którego nie wolno zmarnować” - głosiła jej dewiza. Co dzisiaj może powiedzieć współczesnej kobiecie Maria Okońska, uczestniczka powstania warszawskiego, niestrudzona apostołka w trudnych czasach reżimu komunistycznego, bliska współpracownica Prymasa Tysiąclecia? Zastanawiano się nad tym podczas odbywającej się na Jasnej Górze konferencji.
Poświęcona jest ona życiu, duchowości, dziełu założycielki Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, który od początku swojej działalności jest związany z Jasną Góra. Spotkanie zatytułowane „Kobieta mężna i ofiarna w służbie Kościołowi” zorganizowane zostało przez Instytut Prymasa Wyszyńskiego i Klasztor OO. Paulinów na Jasnej Górze.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
